تقویت دیپلماسی اقتصادی، راهکار توسعه تجاری منطقه ای

ارتباط بیشتر و برقراری تعامل وسیع و گسترده تر با کشورهای همسایه همواره یکی ازاصلی ترین مطالبات رهبر معظم انقلاب از دولتمردان بوده است. توسعه ارتباطات تجاری و اقتصادی با کشورهای مختلف بخصوص کشورهای همسایه و منطقه به دلیل مزیت های مختلفی از نظر شباهت فرهنگ ومذهب، نزدیک تر بودن راه ها و دسترسی آسان تر برای حمل ونقل جاده ای یا ریلی ودریایی نسبت به کشورهای دور در سایر نقاط دنیا مساله بسیار حائز اهمیتی است.

ارتقای دیپلماسی اقتصادی و تربیت تجار و رایزنان اقتصادی به عنوان بازاریاب های حرفه ای در کشورهای منطقه و همسایه مشغول شوند یک اصل لازم برای توسعه اقتصاد و تجارت به شمار می رود. به همین منظور می توان با تقویت دیپلماسی اقتصادی و تجاری قفل روابط با کشورهای همسایه و منطقه را شکست.
افزایش تعامل تجاری نیازمند برقراری ارتباطات دو سویه و چند سویه است. مدل نشست برجام برای افزایش وتوسعه ارتباطات تجاری ما یک نمونه بسیار مطلوب است.با نگاهی به رفت و آمدهایی که برای به نتیجه رسیدن برجام صورت گرفته، با الگو برداری از این نشست می توان قفل روابط با کشورهای همسایه ومنطقه را شکست و در مذاکره برای توسعه ارتباطات تجاری را باز کرد.

داشتن دیپلماسی فعال اقتصادی رمز توسعه اقتصادی است. بی شک با در خانه نشستن نمی توان منتظر رسیدن نان و آب بود. برای تامین منابع مالی و ارزی کشور بخصوص در شرایط تحریمی، راه مطمئن، کم هزینه و آسان تر تقویت دیپلماسی فعال اقتصادی در منطقه است.

با دست روی دست گذاشتن و معطل ماندن برای حل مسائل برجامی، هیچ یک از مشکلات اقتصادی ایران حل نمی شود، بلکه برای حل مسائل دیپلماتیک در حیطه اقتصادی راهکاری جز تربیت نیروی فعال در بازاریابی کشورهای همسایه و تقویت رایزنان بازرگانی و تجاری نداریم.

هر گونه مذاکره فعال اقتصادی با کشورهای دیگر مزیتی برای توسعه اقتصاد و تجارت ایران به شمار می رود. راه یابی ایران به سازمان های همکاری اقتصادی منطقه ای موضوع بسیار مهمی است، مشروط به اینکه مذاکره فعال با همه اعضای سازمان های اقتصادی دردستور کار دائمی دولتمردان قرار داشته باشد. دست یابی به تفاهم اقتصادی با همسایگان فضای دیپلماسی اقتصادی است که دورنمای نیازهای کشورهای همسایه را مشخص می کند. اینکه براساس مزیت های موجود در کشور کدام یک از نیازهای کشورهای همسایه را می توانیم تولید و تامین کنیم؟

زمانی اقتصاد ما رنگ وروی خوب به خود می بیند و وارد فاز توسعه ای می شود که از صحبت کردن ونظر دادن بگذریم، بلکه کار کارشناسی و رایزنی تجاری و بازرگانی را هر چه سریع تر در دستور اجرایی قرار دهیم. وقتی تمام ظرفیت های توسعه ارتباط تجاری و اقتصادی با دنیا از راس هرم تا پایین ترین نقطه آن در نظر گرفته شود، زمینه های لازم برای بازیابی همه آنها در دستور کار قرار بگیرد، قطعا در عرصه توسعه تجاری و بازرگانی با کشورهای همسایه وارد فاز جدیدی می شود که می تواند بخشی از نیازهای ما در واردات وصادرات را پاسخ دهد.

 تعلل کردن در دنیای امروز یک کار غیر معقول است، چرا که رقابت در عرصه های مختلف اقتصادی، بخش های تولیدی وبازاریابی به قدری سریع است که در صورت هر گونه تعللی از شتاب امروز دنیا عقب می مانیم. با اینکه عضویت در سازمان های اقتصادی برای ایران بسیار خوب است، یا داشتن روابط دیپلماتیک با کشورهای مختلف یک نقطه مثبت در سیاست خارجی کشورها به شمار می رود، اما این موضوع زمانی دو چندان اهمیت می یابد که بعد از تقویت دیپلماسی و راه یابی به سازمانهای اقتصادی، تقویت مذاکره برای توسعه تجارت، یافتن بازارهای مختلف درون کشورهای همسایه و آگاهی نسبت به نیازهای آنها با تولید کیفی تر از اهم فعالیت های ما به شمار رود. هر گونه نگاه سرسری به این موضوع نه تنها حلال مشکلات اقتصادی کشور نیست، بلکه روز به روز بازارهای بیشتری را از دست ما خارج می کند و فضا و فرصت را برای ورود تولید کنندگان مختلفی از جای جای دنیا در بازار کشورهای همسایه باز می کند. از این منظر تقویت دیپلماسی اقتصادی و اعزام رایزنان بازرگانی و تجاری خبره و بازاریاب، آگاه به نیازهای کشورهای مختلف برای تقویت و توسعه ارتباطات اقتصادی ایران یک امتیاز بزرگ به شمار می رود که هر گونه غفلت از آن یک اشتباه جبران ناپذیر اقتصادی است.