مذاکره با دشمن و ملاحظات آن

دو روز پیش خبر تزریق گاز به سانتریفیوژهای نسل جدید با عنوان 6IR موردتوجه رسانه‌های داخلی و خارجی قرار گرفت!

این سانتریفیوژها که در نطنز ولی در زیر زمین و محلی امن نصب شده‌اند، بازدهی به‌مراتب بالاتری نسبت به نسل‌های قبلی در غنی‌سازی اورانیوم دارند.

وزیر امور خارجه کشورمان دراین‌باره اعلام کرد که «ما در پاسخ به این اقدام آمریکا، نسبت به گازدهی به صدها سانتریفیوژ نسل جدید اقدام کردیم.

آمریکایی‌ها تصور نکنند با این اقدامات خود می‌توانند در میز مذاکره امتیاز بگیرند، آمریکا باید زیاده‌خواهی‌های خود را کنار بگذارد. ما اهل مذاکره و اهل منطق هستیم و برای رسیدن به توافق خوب، قوی و پایدار، جدی هستیم اما اگر طرف آمریکایی بخواهد این مسیر را ادامه دهد، هرگز دست‌بسته نخواهیم بود‌».

گزاره‌های تحلیلی: 

1- این اقدام را می‌توان پاسخی به اقدام خصمانه آمریکا دانست؛ چراکه چند ساعت قبل از اعلام این خبر توسط ایران، وزارت خزانه‌داری آمریکا شش شرکت و یک کشتی را به دلیل همکاری با جمهوری اسلامی ایران در لیست تحریم‌ها قرار داده بود.

2- از سویی نزاع امروز آمریکا و ایران را می‌توان نوعی نزاع ادراکی محاسباتی دانست؛ چراکه طرف غربی با اعمال فشار سعی می‌کند هزینه‌های جدیدی به ایران تحمیل کند تا ایران برای رهایی از آن هزینه‌ها در سایر مذاکرات امتیاز بدهد!

پاسخ متقابل جمهوری اسلامی از نظر راهبردی بسیار ارزشمند است و قدرت چانه‌زنی ایران را افزایش می‌دهد. ایران با این حرکت‌ها نشان داده است در تصاعد بحران و موازنه وحشت دستش باز است.

3- ردوبدل شدن پیام‌های عملیاتی و میدانی به طریقی که گفته شد، به معنی دور شدن از نقطه توافق نیست، بلکه ماهیت توافق با دشمن این اقتضائات را دارد و دقیقاً برعکس، می‌توان این‌گونه تحلیل کرد که طرفین به توافق نهایی نزدیک شده‌اند؛ چراکه فاصله بین اقدام یک طرف و پاسخ طرف مقابل بسیار کوتاه شده است.

نکته راهبردی: 

مذاکره با دشمن مثل مذاکره با دوست نیست!  

در این نوع مذاکرات حسن نیت و اعتماد جایی ندارد. اگر در آخرین لحظه هم یکی از طرفین ضعفی از خود نشان دهد، مذاکره ابعاد تازه‌ای پیدا می‌کند.

با توجه به تخلف بزرگ طرف غربی در گذشته، راستی آزمایی و تضمین، خطوط قرمز ایران در مذاکرات است. اگرچه دشمن تاکنون فرآیندهای راستی آزمایی و بخش قابل‌توجهی از تضمین‌ها را پذیرفته است ولیکن نباید مانند دولت گذشته با حسن نیت و اعتماد کار را جلو برد بلکه باید بر خواسته‌های منطقی خود استقامت کرد و فشار را با فشار پاسخ داد نه تسلیم.

(نویسنده: علی کارگر)