علامه مجلسی در بحارالانوار روایتی نقل می کند که در آن آمده: شخصى از امام علی (ع) درخواست کرد که این پرسشها را پاسخ دهد: واجب چیست و واجبتر کدام؟ عجب چیست و عجبتر چه؟ دشوار کدام و دشوارتر چیست؟ نزدیک چیست و نزدیکتر کدام؟ هنوز سخنش تمام نشده بود که آن حضرت با اشعاری پاسخش را داد:
تَوْبُ رَبِّ الْوَرَى وَاجِبٌ عَلَیْهِمْ وَ تَرْکُهُمْ لِلذُّنُوبِ أَوْجَبُ
وَ الدَّهْرُ فِی صَرْفِهِ عَجِیبٌ وَ غَفْلَةُ النَّاسِ فِیهِ أَعْجَبُ
وَ الصَّبْرُ فِی النَّائِبَاتِ صَعْبٌ لَکِنَّ فَوْتَ الثَّوَابِ أَصْعَبُ
وَ کُلُّ مَا یُرْتَجَى قَرِیبٌ وَ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ ذَاکَ أَقْرَبُ
توبه نمودن به پیشگاه پروردگار واجب است و از آن واجبتر ترک گناه است،
و تغییر و گردش روزگار عجیب و شگفت انگیز است و از آن عجیبتر غفلت مردم است در زندگى از این تغییرات،
و شکیبایى در ناملایمات و مصیبتها دشوار است و دشوارتر از آن از دست دادن ثواب آن است،
و هر چیزى را که امید آمدنش را داشته باشى نزدیک است و مرگ از همه آنها نزدیکتر است.
بحار الانوار ج 79 ص :85