در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخاب نهمین رئیس‌جمهور ایران یکی از دغدغه‌های مردم چگونگی شناسایی و دستیابی به گزینه مناسبی است که بتوان تا حدودی با طیب خاطر نام او را روی برگ رأی نوشت و در صندوق انداخت؛ نتایج صندوق رأی که نماد مردم‌سالاری دینی در کشورمان است در نهایت تعیین می‌کند چه کسی بر مسند ریاست‌جمهوری ایران اسلامی بنشیند. برای رسیدن به این مقصود و نقشه راه شناختن بهترین نامزد از میان 6 نامزد حاضر در کارزار انتخاباتی توجه به چندموضوع می‌تواند به انتخاب بهتر منتهی شود:
توجه به مصالح و منافع کشور:
منافع ملی هر کشور تابعی از فرصت‌ها و محدودیت‌هاست. قرار دادن این دو در کنار هم نیازمند مصلحت‌اندیشی است، به این معنا که بتوان میان بد و بدتر یا خوب و خوب‌تر گزینه‌ای را برگزید که منافع ملی را بهتر، بیشتر و عمیق‌تر تأمین کند. از منظر امام خمینی(ره) غایت مصلحت سیاسی در جمهوری اسلامی «حفظ جمهوری اسلامی» است، نکته‌ای که باید به آن توجه کرد.
آرمان‌گرایی واقع‌گرایانه:
بخشی از ارزشمندی ایده‌آل‌ها از آن روست که در عالم واقع آنها کمیاب یا کمتر قابل دستیابی هستند؛ برای همین دستیابی به ایده‌آل‌ها گاهی به آرزو و رؤیا تبدیل می‌شود. اگر چه آرزوها و ایده‌آل‌ها با افزایش سطح انتظار و برکشیدن شاخصه‌ها مسیر را برای تلاش و حرکت رو به بالا هموار می‌کند، اما ممکن است نتواند با واقعیت امروز همخوانی پیدا کند؛ برای همین باید آرمان‌ها را از دل واقعیت‌های امروز دنبال کرد، واقعیت پله اول و آرمان‌ها در بالادست است، باید با نگاه به آرمان بر پله واقعیت پا نهاد.
خوب و بد را با هم دیدن:
از این منظر، ارزیابی کارگزاران نظام در یک جمع‌بندی منطقی اتفاق می‌افتد و ضعف‌ها و توانمندی‌های هر دو در ترازوی انصاف دیده و سنجیده می‌شود. بر این اساس، نکات مثبت و منفی کارنامه افراد و گروها در کنار هم قرار می‌گیرد و در نهایت فرد یا گروه سیاسی نمره‌ای دریافت می‌کند. در این نگاه نه خطاها، مانع دیدن خدمات و توانمندی‌ها می‌شود و نه کارهای خوب مانع نقد و ندیدن خطاها می‌شود.
واقعیت این است که ایده‌آل‌ها با اینکه همیشه جذابند، اما کمتر قابل دستیابی هستند و این موضوع در عالم سیاست و واقعیت های اجتماعی دو چندان می‌شود. بر همین اساس در بزنگاه برگزیدن رئیس جمهور، ممکن است در نگاه اول و با رویکرد ایده‌آلی در میان نامزدها هیچ یک آنطور که انتظار داریم ایده‌آل مطلق و جامع‌الاطراف به نظر نیاید، اما اگر با نگاهی فراگیرتر به آقایان بنگریم و بر اساس واقعیات قضاوت کنیم ، می‌توان با کمی تخفیف، واقعی کردن معیارها و پذیرش محدودیت‌ها به یک جمع‌بندی منطقی دست یافت تا در نهایت فرصت خدمت به جمهور را به بهترین شخص دهیم و نام او را ابر برگه رای نوشته و درون صندوق رای بیاندازیم، انتخابی که اگر به درستی و بر اساس واقعیت‌ها شکل نگیرد، اولین آسیب آن متوجه مردم و زندگی هر یک از ما می شود.
