در این بین، آن چیزی که مهم است، دلایل این کنارهگیری است که در ادامه سعی شده، دلایل کنارهگیریِ برخی اسامی این فهرست بیان شود:
هری ترومن: بروز فساد در دولت او (اگرچه خود او در مظان اتهام نبود) و نیز نیافتن راهی برای پایان دادن به جنگ کره، دو دلیل اصلیِ تنزل محبوبیت ترومن در نظرسنجیها بود؛ به نحوی که درصد این محبوبیت را به ۲۳ درصد کاهش داد؛ بنابراین وی تصمیم گرفت که وارد دور بعدیِ رقابتها نشود.
لیندون جانسون: مشکل اصلی جانسون، جنگ ویتنام بود. اوایل سال ۱۹۶۸ (سال انتخابات)، جنگجویان ویتنام شمالی حملۀ غافلگیرانهای را علیه نیروهای ویتنام جنوبی و آمریکا ترتیب دادند؛ امری که گزارش تاریخی شبکه CBS را در پی داشت. در آن گزارش، بیان شد که جنگ به بنبست رسیده است. این یک ضربۀ جدی به جانسون و کارزار او بود و موجبات انصراف او را از ادامۀ رقابتها فراهم کرد.
نکتۀ جالبتوجه دربارۀ این دو رئیسجمهورِ دموکرات آن بود که هر دو، بعد از انصراف و معرفیِ معاونان خود به عنوان جانشینشان در حزب دموکرات، در نهایت رقابت را به رقیب جمهوریخواه واگذار کردند.
اندرو جانسون: اختلافات دامنهدار با کنگره بر سر اصلاحیههای قانون اساسی آمریکا و نیز اقدامات جنجالی او در عفو مجرمان، از جمله عفو فردی که به دست داشتن در ترور آبراهام لینکلن محکوم شده بود، اصلیترین علل بازماندن او از کارزار دور دومش بود.
چستر آرتور: با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری ۱۸۸۴، آرتور دیگر گزینۀ مورد علاقه جمهوریخواهان برای نامزدی نبود. در ماههای منتهی به کنوانسیون ملی جمهوریخواهان در سال ۱۸۸۴، آرتور متوجه شد که هیچیک از جناحهای حزب جمهوریخواه مایل به حمایت کامل از او نیستند؛ بنابراین از رقابت کناره گرفت. مشکلات مرتبط با سلامتی جسمانی و اختلافات درونحزبی، از جمله عواملی بود که دربارۀ علل بیاقبالی جمهوریخواهان به آرتور عنوان شد.
جو بایدن: در خلال ماههای اخیر بود که حرفوحدیثها بر سر سلامت عقلی و جسمیِ بایدن، در محافل دموکرات بالا گرفت. تردید دموکراتها، اما زمانی بیشتر شد که بایدن، در نخستین مناظره علیه ترامپ در سال جاری، ضعیف حاضر شد و سران این حزب را به این جمعبندی رساند که بایدن از پس کنار زدن ترامپ در رقابت پیشِ رو برنمیآید. بدین ترتیب بود که کاملا هریس، به عنوان نخستین بانوی سیاهپوستِ این رقابتها در تاریخ آمریکا، تا این لحظه به عنوان جانشین بایدن برگزیده شده است.