رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته با صدور حکمی «محمد مخبر» را در جایگاه مشاور و دستیار خود منصوب کردند و از وی خواستند سیاست مدبرانه دولت شهید رئیسی را برای شناسایی و به کارگیری نیروهای جوان و نخبه به منظور کمک به دستگاه های گوناگون تداوم ببخشد.
دکتر مخبر که خود از اوان جوانی و از اولین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی و تحمیل جنگ هشت ساله علیه ملت ایران وارد کارزار دفاع از کشور شد، تا پس از پایان دوران دفاع مقدس که در عرصههای گوناگون مشغول خدمت بود، همواره منشأ خدمت و زمینهساز تحول و نوآوری و بهر گیری از ظرفیتها و استعدادها، به ویژه توان نسل جوان در عرصه های کار و مدیریت شد و با وجود تنوع مسئولیتهای آقای مخبر از بهداری سپاه دزفول در دوران دفاع مقدس، مدیریت شرکت مخابرات این شهر و معاونت استانداری خوزستان تا معاونت بنیاد مستضعفان و مسئولیتهای متعدد دیگر، نام آقای مخبر با «ستاد اجرایی فرمان امام(ره)» گره خورده و پیش از مسئولیت معاون اولی دولت شهید رئیسی، بیش از دو دهه در این ستاد با بهره گیری از نیروهای مستعد و جوان انقلابی کشور مشغول کار و فعالیت بود. پس از شهادت رئیس دولت سیزدهم، وی چند ماهی مدیریت دولت را بر اساس قانون و با حکم رهبری عهده دار بود که مدیریت و فعالیتش در این دوره کوتاه تحسین همگان را برانگیخت.
اما او حالا مسئولیتی خاص و حکمی متفاوت از رهبر معظم انقلاب دریافت کرده است تا با شناسایی نیروهای جوان با برنامهریزی منطقی، از آنان در کمک به دستگاههای دولتی و سایر نهادها و ارگانهای کشور بهرهبرداری کند. این انتخاب و انتصاب از سوی رهبر حکیم انقلاب، نشاندهنده اهمیت و ضرورت توجه به جوانان توانمند نخبه و صاحب ایده و بهره برداری از آنهاست.
واقعیت این است که بهره گیری از اقیانوس بیکران ایدهها، نوآوریها، خلاقیتهای جوانان مؤمن، متعهد و انقلابی در مسیر خدمت هرچه بیشتر و هرچه بهتر به مردم از دغدغه های جدی امام خامنه ای(مدظلهالعالی) است و در قول و عمل معظم له، این مهم به اثبات رسیده است. ایشان در کنار راهنمایی و توصیه به مسئولان کشور در سطوح سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و حتی نظامی به استفاده از نیروهای جوان، خودشان در انتصابهای سالهای گذشته در مناصب مختلف در نهادها و سازمانها و مسئولیتهای گوناگون به این امر مهم توجه داشتهاند.
امروز رسالت و مأموریت آقای مخبر در جایگاه جدید، یعنی مشاور و دستیار رهبری هم اهمیت بسیاری دارد، هم حساسیت و ظرافت بالایی را میطلبد. در این میان از یک سو باید بدون نگاههای تنگ سیاسی و جریانی به آحاد جوانان باانگیزه و تلاشگر در عرصه های گوناگون توجه شود و فضا برای نقشآفرینی آنان فراهم شود و از سوی دیگر مراقبت لازم صورت گیرد که برخی افراد فرصتطلب فاقد بضاعت لازم فکری و اجرایی به نام جوان نخبه و... مشاغل، موقعیتها و جایگاهها را اشغال نکنند، بلکه شایستهگزینی حاکم شود. وگرنه همین موضوع به تنهایی میتواند بذر ناامیدی را در میان نیروهای مستعد و توانمند بکارد.