عصر تاریک دیجیتال

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چه می‌شود اگر اینترنت جهانی به دست آمریکا قطع شود؟ دنیایی را تصور کنید که در آن کشور‌ها از شبکه اینترنتی جدا شده و به اینترنت ماهواره‌ای وابسته شوند که قدرت‌های بزرگ آن را مدیریت می‌کنند! در این تحلیل، با شما درباره یک طرح احتمالی از آمریکا و انگلستان برای قطع اینترنت جهانی صحبت می‎کنم؛ سناریویی که می‌تواند جهان را به سوی یک جنگ سایبری تمام‌عیار بکشاند و به شما نشان می‌دهیم چگونه این تصمیم می‌تواند کشور‌های مستقل دنیا، مانند ایران، چین و روسیه را به تنگنای بی‌سابقه‌ای بکشاند و وابستگی کشور‌ها به زیرساخت‌های آمریکایی را افزایش دهد.

در دنیای امروز، اینترنت به زیرساختی حیاتی و استراتژیک برای همه کشور‌ها تبدیل شده است؛ از اقتصاد و بازرگانی گرفته تا خدمات بهداشتی و حتی امنیت ملی، همگی به اینترنت وابسته‌اند. قطع دسترسی کشور‌ها به این شبکه جهانی، به معنای فلج‌کردن اقتصاد‌ها و ایجاد اختلال در زندگی روزمره میلیارد‌ها نفر است. اکنون با طرح قطع اینترنت جهانی و جایگزینی آن با اینترنت ماهواره‌ای آمریکا، وابستگی کشور‌ها به فناوری‌های آمریکایی بیشتر از همیشه خواهد شد. این اقدام کشور‌هایی مانند ایران، چین و روسیه را که به دنبال استقلال دیجیتال هستند، با چالش‌های بزرگی مواجه می‌کند و آنها را تحت فشار‌های بیشتری قرار می‌دهد. 

در واقع، آمریکا نمی‌خواهد شبکه جهانی اینترنت را نابود کند؛ بلکه نوع دسترسی به این شبکه را از دسترسی کلاسیک قدیمی به دسترسی ماهواره‌ای تبدیل می‌کند. 

آمریکا به‌خوبی می‌داند که اینترنت ابزاری قدرتمند برای کنترل اطلاعات و تأثیرگذاری بر افکار عمومی است. هرچه کشور‌ها به اینترنت کنترل‌شده آمریکا وابسته‌تر شوند، واشنگتن می‌تواند در جریان اطلاعات و دسترسی به داده‌ها دخالت بیشتری داشته باشد. از طریق تحریم‌ها، محدودیت‌های دسترسی و قطع خدمات، آمریکا می‌تواند فشار اقتصادی و سیاسی بیشتری به کشور‌های مخالف خود وارد کند. همچنین این کنترل بر اینترنت، به آمریکا امکان می‌دهد تا به منزله یک کشور ابرقدرت در جهان دیجیتال حضور یابد و هرگونه صدای مخالف را خاموش کند.

این وابستگی به آمریکا امکان می‌دهد تا از دسترسی به اطلاعات برای اعمال فشار و بازگشت به قدرت خود استفاده کند. در بخش تجاری، آمریکا می‌تواند با این ابزار دوباره یک سیستم تجاری جهانی بر پایه دلار را راه‎اندازی کند؛ چیزی شبیه پترودلار! 

در واقع، در پترودلار، آمریکا با استفاده از ابزار نفت توانسته است سلطه جهانی دلار خود را تثبیت کند و امروز همان آمریکا می‌تواند با استفاده از اینترنت به جای نفت سیستم پترودلار خود را احیا کند. 

این کار آمریکا و انگلستان دقیقا مشابه انفجار خطوط نورداستریم ١.٢ است که پس از جنگ روسیه و اوکراین انجام دادند تا با این کار دسترسی کشور‌های اروپایی به گاز ارزان‌قیمت روسیه را از بین بروند؛ لذا بعد از مدتی کشور‌های اروپایی مجبور شدند گاز مورد نیاز خود را چند برابر قیمت از آمریکا بخرند و به صورت کامل به آمریکا محتاج شوند.

 اما تاثیر این اقدام تهاجمی آمریکا بر روی کشور‌های محور شرق، به ویژه ایران عزیز ما چیست؟ 
ایران و سایر کشور‌های مخالف سیاست‌های آمریکا، باید این اقدامات را تهدیدی مستقیم علیه امنیت ملی و اقتصادی خود ببینند. از آنجا که ایران تحت تحریم‌های شدید آمریکا قرار دارد، قطع اینترنت جهانی و جایگزینی آن با اینترنت ماهواره‌ای به معنای وابستگی بیشتر ایران به زیرساخت‌های تکنولوژیک آمریکاست.

در این وضعیت، ایران باید به دنبال توسعه و تقویت شبکه‌های اینترانت مستقل داخلی باشد و راهکار‌های جایگزینی برای کاهش وابستگی خود به اینترنت جهانی بیابد. در صورت قطع دسترسی به اینترنت جهانی، همکاری ایران، چین و روسیه می‌تواند به ایجاد شبکه‌های ارتباطی موازی و مستقل منجر شود که به آنها اجازه می‌دهد در برابر سیاست‌های آمریکا مقاومت کنند.

ایران به منزله یکی از اعضای محور مقاومت و با تجربه‌ای طولانی در مقابله با تحریم‌ها و فشار‌های بین‌المللی، باید نقش کلیدی در شکل‌دهی به این شبکه‌های جایگزین در منطقه داشته باشد.

جمهوری اسلامی ایران با استفاده از نفوذ یاران خود در محور مقاومت، می‌تواند بر کشور‌های منطقه به منظور اتصال شبکه‌های داخلی این کشور‌ها به شبکه‌های اینترانت ایران اثرگذاری بیشتری بگذارد. این کار نه‌تن‌ها برای انتقال امن اطلاعات، بلکه برای تقویت توانمندی‌های اقتصادی و نظامی بین ایران و متحدانش ضروری خواهد بود. چین و روسیه نیز به دلیل فشار‌های مشابه، انگیزه و منابع کافی برای همکاری در این زمینه را دارند. چنین ائتلافی می‌تواند به تدریج به ایجاد یک شبکه منطقه منجر شود که از اینترنت جهانی کنونی مستقل شده و یک زیرساخت موازی ایجاد کند.

نکته اصلی این کار این است که این شبکه باید برای مقابله با سیاست‌های تهاجمی آمریکا و متحدانش طراحی شده باشد.
آمریکا می‌خواهد از اینترنت به مثابه یک سلاح استفاده کند و اگر اینترنت به منزله یک سلاح در خدمت سیاست‌های قدرت‌های بزرگ قرار گیرد، کشور‌های مختلف برای دفاع از منافع خود وارد یک رقابت تهاجمی و پرتنش خواهند شد. آمریکا و متحدانش از طریق قطع اینترنت و کنترل اطلاعات، به دنبال ایجاد اختلال در جوامع و اقتصاد‌های کشور‌های رقیب هستند.

در پاسخ، کشور‌هایی نظیر ایران، روسیه و چین ممکن است با تکیه بر توانمندی‌های سایبری و شبکه‌های مستقل، اقدام به دفاع و حتی حمله سایبری کنند.

جنگ سایبری جهانی که در آن کشور‌ها برای دسترسی به اطلاعات، منابع دیجیتال و ارتباطات رقابت می‌کنند، می‌تواند تأثیرات ویرانگری بر امنیت و اقتصاد جهانی داشته باشد. این سناریو شبیه سناریو‌های پیش از جنگ جهانی اول و دوم است؛ جایی که انباشت سلاح‌ها و افزایش تنش‌ها در بستر فناوری برتر روز، در نهایت به یک درگیری بزرگ و جهانی منجر شد.