بیش از سه سال از خروج اشغالگران از افغانستان می‌گذرد در حالی همچنان یک اصل مهم مطرح است و آن بازخواست و مجازات اشغالگران به جرم جنایت علیه بشریت است. غربی‌ها در حالی با ادعای ناجی بودن و رهایی افغانستان از مشکلات اقتصادی و تروریسم این کشور را اشغال کردند که پس از 20 سال نه تنها این ادعاها محقق نشده بلکه افغانستان با موجی از بحران‌های جدید مواجه شد که تبعات آن همچنان ادامه دارد. یگی از مباحث مهم در باب حضور اشغالگران پرونده جنایات جنگی آنهاست چنانکه هر کدام از این کشورها با رسوایی کشتار و جنایت علیه بشریت مواجه هستند.
انگلیس به عنوان یکی از ارکان اصلی اشغال افغانستان از جمله کشورهایی است که بیشترین پرونده جنایت علیه مردم این کشور را دارد که بازگشایی پرونده آن در مجامع جهانی می‌تواند به مجازات سران این کشور را به همراه داشته باشد.
این در حالی است که مقامات و نهادهای حقوقی و قضایی انگلیس به بهانه‌ها و عناوین مختلف به دنبال کتمان و پنهان سازی پرونده جنایات خود هستند. مسئله ای که اعتراضات بسیاری را به همراه داشته چنانکه به عنوان مثال «آلن پیوزلی» فرمانده ارشد پیشین پلیس انگلیس از تاخیر روند بررسی جنایت‌های جنگی نیروهای ویژه این کشور در افغانستان انتقاد کرد.آلن پیوزلی که مسئولیت بررسی «عملیات نورث‌مور» نیروهای ویژه انگلیس در سال 2014 در افغانستان را به عهده داشت، گفته که به علت تأخیر سه ساله روند بررسی جنایت‌های جنگی نیروهای ویژه انگلیس در افغانستان، فرصت‌های مهمی از دست رفته است.وی افزود: آن فرصت‌های حیاتی به سادگی تا حدود 3 سال بعد در اختیار بازرسان پلیس نظامی سلطنتی قرار نگرفت. بنابراین گزارش‌های همزمان شاهدان و یا مظنونان در صورت وجود فرصت‌های پزشکی قانونی و یا اطلاعات مستقل و فیلم‌ها و هر آنچه ممکن است وجود داشته باشد، در اختیار افسر ارشد تحقیق قرار نگرفت.بررسی‌ها درباره جنایت‌های جنگی نظامیان انگلیسی در افغانستان، پس از چند سال مقاومت وزارت دفاع این کشور، در ماه دسامبر سال 2020 آغاز شد.جانی مرسر یکی از وزیران کابینه دولت انگلیس نیز در ماه فوریه سال گذشته میلادی پذیرفت که سربازان ویژه کشورش در افغانستان جنایت جنگی انجام داده‌اند و بررسی این مسئله نیازمند زمان و تحقیق مستقل است.
حداقل ۶۴ کودک در افغانستان بین سالهای ۲۰۱۴-۲۰۰۶ در حملات هوایی جنگنده‌های انگلیسی جان خود را از دست داده‌اند. مسئله بغرنج این تراژدی آنجاست که خانواده‌هایی که برای دریافت غرامت مراجعه می کردند، می بایست شواهدی از جمله شناسنامه و پس از آن مصاحبه با کارکنان سفارت انگلیس را ارائه می دادند تا نشان دهند که هیچ وابستگی به طالبان ندارند. چندی پیش نیز انگلیسی‌ها اذعان کردند که در سالهای 2011 تا 2013 نظامیان این کشور مرتکب جنایات جنگی شده اند اما در نهایت عنوان شد که این پرونده‌ها مختومه و مورد ارزیابی قرار نخواهد گرفت.
ابعاد این جنایات چنان گسترده است که سرانجام دو سال پیش سران نظامی انگلیس مجبور به اعتراف شدند و عنوان کردند که حداقل ۶۴ کودک در افغانستان بین سالهای ۲۰۱۴-۲۰۰۶ در حملات هوایی جنگنده‌های انگلیسی جان خود را از دست داده‌اند. مسئله بغرنج این تراژدی آنجاست که خانواده‌هایی که برای دریافت غرامت مراجعه می کردند، می بایست شواهدی از جمله شناسنامه و پس از آن مصاحبه با کارکنان سفارت انگلیس را ارائه می دادند تا نشان دهند که هیچ وابستگی به طالبان ندارند. چندی پیش نیز انگلیسی‌ها اذعان کردند که در سالهای 2011 تا 2013 نظامیان این کشور مرتکب جنایات جنگی شده اند اما در نهایت عنوان شد که این پرونده‌ها مختومه و مورد ارزیابی قرار نخواهد گرفت.
نکته قابل توجه آن است که دولتمردان انگلیس برآن بوده‌اند تا این جنایات را به رفتارهای فردی نسبت دهند و مدعی شده‌اند که نیروهای خودسر چنین رفتارهایی داشته‌اند حال آنکه این ادعا از چند منظر قبال دچار اشکال است. از یک سو اگر پذیرفته شود که این رفتارها خودسرانه بوده است این سوال مطرح می‌شود که چرا پرونده‌ها مختومه شده و از مجازات این نظامیان خودداری شده است. از سوی دیگر اگر این اقدامات با فرمان و نظارت فرماندهان نظامی صورت گرفته است و به این دلیل از مجازات خاطیان خودداری شده است پس ادعای رفتارهای خودسرانه باطل می‌باشد و دولتمردان ارشد انگلیسی باید مورد بازخواست قرار گیرند.
نقش خاندان سلطنتی در کشتارها
یکی از نکات قابل توجه در 20 سال اشغال افغانستان نقش خاندان سلطنتی در کشتارها و جنایت‌هاست. شاهزاده هری فرزند چارلز سوم پادشاه انگلیس در کتاب خاطرات خود عنوان می‌کند وقتی در افغانستان، افغان‌ها را بمباران می‌کردم حس نمی کردم که انسان هستند بلکه احساس ریختن مهره‌های شطرنج بر روی زمین را داشتم. در همین حال در حالی که جنایات نظامیان انگلیسی در افغانستان و عراق اثبات شده بود ملکه الیزابت دوم حاکم پیشین انگلیس نشان شوالیه را به تونی بلر نخست وزیر وقت انگلیس داد در حالی جمع بیشماری از مردم انگلیس با تاکید بر غیر قانونی بودن و جنایتکارانه بودن اشغال افغانستان و عراق خواستار مجازات بلر بودند. نقش غیر قابل انکار خاندان سلطنتی در کشتارهای افغانستان زمانی اشکارت می شود که چارلز سوم در همان ماه‌های ابتدایی رسیدن به تخت پادشاهی سفری به افغانستان داشت تا به زعم خویش پرونده سیاه شاهزاده هری و ارتش انگلیس را ترمیم نماید و چهره‌ای انسان دوست از خاندان سلطنتی و ارتش اشغالگر انگلیس به نمایش گذارد.
جنایتی که ادامه دارد
هر چند که نیروهای انگلیسی بیش از سه سال است که از افغانستان خارج شده‌اند اما جنایات این کشور علیه شهروندان افغان ادامه دارد. در سال 2021 در زمان خروج نیروهای خارجی از افغانستان، انگلیسی‌ها نیز مانند آمریکایی‌ها حاضر به انتقال بسیاری از افغان‌ها که به صورت مترجم و یا نیروی محلی برای ارتش این کشور خدمت می‌کردند به خارج از افغانستان نشدند در حالی که آن افراد نگران جان خود در دوره طالبان بودند. شواهد امر نشان می‌دهد که پس از گذشت سه سال هنوز ارتش انگلیس مدارک بسیاری از این افراد را برای اقامت در این کشور تایید نکرده و همچنان در وضعیت آوارگی و درماندگی به سر می برند. بسیاری از افغان‌ها بویژه کودکنی نیز که به هر طریقی توانسته‌اند به انگلیس برسند، در هتل‌هایی اسکان داده شده‌اند که هیچ گونه ایمنی برای آنها وجود ندارد چنانکه گزارش‌ها نشان می‌دهد دهها کودک افغان خارج شده از این هتل‌ها هرگز به محل اقامت خود بازنگشته اند و توسط باندهای قاچاق انسان فروخته شده‌اند در حالی که پلیس نیز با آنها همراهی کرده است. شواهد نشان می‌دهد که شاهزاده اندرو برادر چارلز سوم پادشاه انگلیس در قاچاق و تجاوز و تعرض به کودکان و دختران خردسال نقش داشته است. خیانت‌های انگلیس به خادمان خود در افغانستان به همین جا ختم نمی‌شود چنانکه در اواخر دولت سوناک نخست وزیر سابق انگلیس، صدها نفر از پناهندگان افغان به کشتی بی بی استکهلم که شناوری با وضعیت بحرانی روی آب است منتقل شدند و عده‌ای نیز در آستانه فرستاده شدن به کشور جنگ زده رواندا قرار گرفتند.
به هر تقدیر پرونده انگلیسی‌ها در افغانستان نشان می دهد که آنها نه یک ناجی بلکه جنایتکارانی هستند که جز کشتار و نسل کشی کارکرد و هدف دیگری ندارند و دولتمردان این کشور به جرم جنایت علیه بشریت باید مورد بازخواست قرار گیرند چنانکه انگلیس در طول 15 ماه نسل کشی غزه از حامیان اصلی جنایات صهیونیست‌ها و تامین کننده تسلیحات آن بوده و حتی به سرکوب اعتراضات مردمی پرداخته که در خیابان‌های انگلیس خواستار حمایت از فلسطین و پایان حمایت از رژیم صهیونیستی بوده‌اند.
پرونده انگلیسی‌ها در افغانستان نشان می دهد که آنها نه یک ناجی بلکه جنایتکارانی هستند که جز کشتار و نسل کشی کارکرد و هدف دیگری ندارند و دولتمردان این کشور به جرم جنایت علیه بشریت باید مورد بازخواست قرار گیرند چنانکه انگلیس در طول 15 ماه نسل کشی غزه از حامیان اصلی جنایات صهیونیست‌ها و تامین کننده تسلیحات آن بوده است 
