«دونالد ترامپ» طی هفته های اخیر تعرفه های زیادی را بر واردات کالاهای مختلف از کشورهای جهان وضع کرد و در اقدامی پیشبینی نشده ضمن افزایش تعرفههای واردات کالا از چین، بسیاری از تعرفههای وارداتی کشورهای دیگر را تعلیق کرد. البته این اولین بار نیست که ترامپ اینگونه تصمیم میگیرد. در ژوئن ۲۰۱۸، دونالد ترامپ با شعار «اول آمریکا» موجی از تعرفههای سنگین بر واردات از چین، اتحادیه اروپا و حتی متحدانی مانند کانادا و مکزیک وضع کرد. این تصمیم که به «جنگ تجاری ترامپ» معروف شد، قرار بود با فشار بر شرکای تجاری، مشاغل را به آمریکا بازگرداند؛ اما پس از دو سال، دادهها نشان داد این سیاست نه تنها به اهدافش نرسید، بلکه ترامپ را به عقبنشینیهای پیاپی وادار کرد. البته این عقبنشینی دلایل گوناگونی داشت و برخلاف ادعای ترامپ، کسری تجاری آمریکا با چین در ۲۰۱۹ به ۳۴۵ میلیارد دلار رسید، مطالعات Peterson Institute نشان میدهد، تعرفهها موجب شد خانوادههای آمریکایی به طور متوسط ۱٫۲۷دلار در سال هزینه بیشتری بپردازند. اتحادیه اروپا نیز بر کالاهایی، مانند بوربون و هارلی دیویدسون تعرفه گذاشت و کشاورزان آمریکایی ۲۴ میلیارد دلار کمک دولتی دریافت کردند.
دامنه تعرفه های اخیر بسیار وسیعتر از تعرفه های سال ۲۰۱۸ است و لذا پیامدهای آن نیز بسیار بیشتر بوده است، بالا رفتن بسیار زیاد قیمت خودروهای خارجی و اقلام الکترونیکی نارضایتی های زیادی را در جامعه آمریکا به وجود آورده است. سقوط بزرگ بازارهای بورس آمریکا نمونه دیگری از فشارهایی است که فعالان اقتصادی در آمریکا متحمل شدهاند.
وضع تعرفه های گسترده در حقیقت پایانی است بر تجارت جهانی و اقتصادهای وابسته به زنجیره تأمین جهانی (مثل آمریکا) بیش از کشورهای بسته (مثل کره شمالی) آسیب میبینند.
به نظر میرسد، ترامپ با شعارهای پوپولیستی جنگ تجاری را آغاز کرد، اما نتوانست هزینههای آن را مدیریت کند. امروز نه تنها آمریکا جایگاه رهبری اقتصاد جهانی را از دست داده، بلکه چین به عنوان رقیب اصلی در این نبرد بسیار قدرتمند شده است و در حال بازتعریف نظم تجاری جدید است. ترامپ سعی میکند به گونهای وانمود کند که این تصمیمات نوعی تاکتیک است؛ ولی در حقیقت یک شکست استراتژیک است.