وحدت‌شکن

به اعتراف دوست و دشمن و همه کارشناسان عرصه جنگ، یکی از مهم‌ترین عواملی که موجب شد تا تجاوز ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکای جنایتکار به ملت ایران ناکام بماند، وحدت و انسجامی بود که برای دفاع از وطن و با حمایت از مسئولان کشور و تبعیت از رهبر معظم انقلاب اسلامی شکل گرفت. دشمنان نادان گمان کرده بودند که خواهند توانست با فروپاشی انسجام ملی، کشور را چند روزه مال خود کنند و جمهوری اسلامی را از موضع انفعال و ضعف پای میز مذاکره بنشانند، تا برگه تسلیم خود را امضا کند! اما آنچه رخ داد همه محاسبات را بر‎هم زد و ملت نه‌تنها نترسیدند، بلکه همچون مجاهدین صدر اسلامی ایمان‎شان روزافزون شد و فریاد برآوردند که «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ.»

با توقف موقت جنگ، دشمن در‎صدد شناخت عوامل ناکامی‌اش برآمده است و در صدر آن عامل وحدت و همدلی را مشاهده می‌کند که موجب تجمیع قدرت یک ملت شد و اینجاست که ایجاد اختلاف و تفرقه‌افکنی را در دستور کار خود قرار داده است تا کار را برای ادامه تجاور هموار سازد. اینک دو جریان از دو سو به‌مثابه لبه تیز یک قیچی در نقشه‌ای طراحی شده، در حال بردن حبل‌اللهی هستند که موجب عزت و اقتدار این ملت شده است. 

یک جریان به ظاهر پرچم انقلابی‎گری و ارزش‎مداری را بالا برده است و بخشی از مسئولان کشور را متهم به سازش‎کاری و... می‌کند، عملکرد مسئولان دیپلماسی کشور را تخریب می‌کند و کارزار استیضاح و... به‌‎راه می‌اندازد! در فضای مجازی شروع به اتهام‌زنی کرده و با سوءاستفاده از عواطف و احساسات جامعه، همه آنهایی را که با این رادیکالیسم همراهی نمی‌کنند و عقلانیت و بصیرت را پیشه خود کرده‌اند، متهم به خیانت و وادادگی می‌کنند! مروری بر مواضع برخی از این افراد شناخته شده، متأسفانه روز‌های تلخ مواجهه جبهه امیرالمؤمنین (ع) با خوارج را یادآور می‌شود که حاصل اقدام‌شان تضعیف جبهه علوی و قدرت گرفتن جبهه اموی است!

در آن‎سو، جریانی مشکوک از ورشکستان سیاسی، فعال شده‌اند تا با عقده‌گشایی نظم اجتماعی ایجاد شده را بر‎هم ریخته و بسترساز حمله مجدد دشمن به این سرزمین شوند. آخرین اقدام در این زمینه توسط ورشکسته‌ای سیاسی که روزگاری رأی این ملت را به آتش کشید و در رأس فتنه ۸۸ قرار گرفت، صورت گرفته است. وی با انتشار بیانیه‌‎ای احمقانه و دشمن شادکن در حالی‎که کشور درگیر جنگ است، خواستار «برگزاری رفراندوم برای تأسیس مجلس مؤسسان قانون اساسی» شده است! این اظهارات در حالی صورت می‌گیرد که معلوم نیست نویسنده در این معرکه آتش و خون به‌دنبال چیست و چگونه دور از ملت و شرایط کشور، حرف‌های بی‌اعتبار خود را فریاد می‌زند. 

عقده‌گشایی این شکست‌خورده انتخاب و مرده سیاسی تا به آنجاست که ساختار سیاسی کشور را در این میان زیر سؤال برده است. این در حالی است که امروز برای بسیاری از منتقدان منصف آشکار شده است، اتفاقاً آنچه موجب اقتدار ایران اسلامی در شرایط سخت و دشوار جنگ ۱۲ روزه شده است، ساختار بی‌نظیر جمهوری اسلامی است که مبتنی بر نظریه مردم‌سالاری دینی و با محوریت ولایت‌فقیه فصل‌بندی شده است و همین جایگاه الهی بود که توانست در حالی‎که فرماندهان نظامی عالی‌رتبه کشور در همان ساعات اولیه جنگ به شهادت رسیده بودند و همین می‌توانست به آشفتگی در نیرو‌های مسلح و کشور بینجامد، ورق را برگرداند و در کمتر از ۲۴ ساعت آنچنان ضرباتی بر پیکره دشمن وارد ساخت که در همان روز اول تصویر ناکامی تجاوز دشمن برای آگاهان عرصه نبرد شکل گرفت.

در این میان برخی بی‌خردانی هم هستند که هر چند نمی‌توان آنها را به جایی منسوب کرد، اما با کلام نابخردانه خود، آتشی می‌افکنند بر خرمن وحدت این ملت! اینان بدون آگاهی سخن می‌گویند و مسئولان نظام را به گناهی متهم می‌کنند که دروغ بودن آن بار‌ها و بار‌ها آشکار شده است! اما با این حرف نابخردانه و اشتباه، خوراکی مناسب برای رسانه‌های ضدانقلاب فراهم می‌کنند تا کشور را درگیر اختلافات کنند! و ضمن بی‌اعتبار کردن وجاهت خود، تریبونی که رسانه ملی در اختیار آنان قرار داده را نیز ضایع می‌کنند!

در این معرکه آنچه می‌تواند مانع از تضعیف مهم‎ترین قدرت ملی این سرزمین که همدلی و وحدت حول محور منافع ملی و رهبری جامعه اسلامی باشد، هوشیاری و بصیرت ملت ایران است. این روز‌ها باید مواظب فتنه‌گران بود. امروز هر صدایی که از تفرق و تشتت سخن می‌گوید بدون‌شک بلندگوی دشمن است، چه گوینده ظاهری انقلابی داشته باشد، چه ژستی روشنفکرانه و جامه اصلاح‌طلبانه بر تن کرده باشد! چه تعبیر قشنگی دارد شاعری خوش‎فکر و انقلابی، آنجا که سروده است:

فتنه شاید، در صفِ صِفّین می‌جنگیده روزی/ فتنه شاید، در زمانِ شاه، زندان بوده باشد!
فتنه شاید، با امام از کودکی همسایه بوده/ یا که در طیاره پاریس‌ـ تهران بوده باشد

ملت ایران این روز‌ها در اوج بصیرت و هوشیاری به‌سر می‌برد و خیلی از تریبون‌های فتنه‌گر برایشان رنگ باخته است. برای پیروزی قاطع و کامل بر دشمن باید بر تداوم این مسیر تأکید کرد و بر کیفیت این بصیرت افزود تا حنای فتنه‌گران داخلی و خارجی در این جنگ شناختی و جدال روایت‌ها رنگ بازد، باذن‌الله!