روایت جراح انگلیسی از گرسنگی عمدی در غزه

من از بیمارستان ناصر در جنوب غزه می‌نویسم، جایی که یک نوزاد هفت ماهه در بخش مراقبت‌های ویژه کودکان ما بستری است، آنقدر کوچک و دچار سوءتغذیه که در ابتدا او را با یک نوزاد تازه متولد شده اشتباه گرفتم.

پایگاه بصیرت / زهرا توحیدیان

«نیک مینارد»، جراح داوطلب اهل انگلیس که در بیمارستانی در غزه فعالیت می‌کند، در یادداشتی درباره وضعیت اسفناک مردم این منطقه می‌نویسد: من از بیمارستان ناصر در جنوب غزه می‌نویسم، جایی که یک نوزاد هفت ماهه در بخش مراقبت‌های ویژه کودکان ما بستری است، آنقدر کوچک و دچار سوءتغذیه که در ابتدا او را با یک نوزاد تازه متولد شده اشتباه گرفتم. عبارت «پوست و استخوان» حق مطلب را در مورد وضعیت وحشتناک جسمی او ادا نمی‌کند. او به معنای واقعی کلمه در مقابل چشمان ما در حال از بین رفتن است و با وجود تمام تلاش‌هایمان، ما قادر به نجات او نیستیم. ما اکنون شاهد گرسنگی عمدی در غزه هستیم.

او ادامه می‌دهد: در ژانویه ۲۰۲۴ نیز در مورد سوءتغذیه در غزه هشدار دادم اما هیچ چیز مرا برای وحشت محضی که اکنون شاهد آن هستم، آماده نکرده است: تبدیل گرسنگی به سلاح علیه کل جمعیت. چهار نوزاد در چند هفته گذشته در این بیمارستان جان خود را از دست داده‌اند – نه از بمب یا گلوله، بلکه تنها از گرسنگی. برای نوزادان، عملاً شیر خشک وجود ندارد. به کودکان دکستروز ۱۰ درصد (آب قند) داده می‌شود که هیچ ارزش غذایی ندارد و اغلب مادران آنها آنقدر دچار سوءتغذیه هستند که نمی‌توانند به فرزند خود شیر بدهند. وقتی یک همکار خارجی تلاش کرد تا شیر خشک نوزاد را به غزه بیاورد، مقامات اسرائیلی آن را مصادره کردند.

مینارد می‌افزاید: روزانه ده‌ها مصدوم به اورژانس‌های غزه مراجعه می‌کنند که بسیاری از آنها با جراحات ناشی از گلوله از نقاط توزیع غذا به بیمارستان می‌آیند. من پسران ۱۲ تا ۱۵ ساله را جراحی کرده‌ام که بستگانشان می‌گویند هنگام تلاش برای تهیه غذا برای خانواده‌هایشان مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند. هفته گذشته یک کودک ۱۲ ساله روی تخت جراحی جان خود را از دست داد، او در ناحیه شکم مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود، در جایی که فقط می‌توان آن را تله مرگ برای کسانی که به دنبال معاش اولیه هستند، توصیف کرد.

همکاران من همچنین در بخش اورژانس از یک الگوی نگران‌کننده گزارش می‌دهند: جراحات در روزهای مختلف بر روی قسمت‌های خاصی از بدن متمرکز شده‌اند؛ سر، پاها، اندام تناسلی که نشان‌دهنده هدف قرار دادن عمدی آن قسمت‌های بدن است.