1. ایالات متحده از دیرباز آمریکای جنوبی را تحت حوزه نفوذ خود دانسته و با استفاده از ابزارهای مختلف سیاسی، اقتصادی و نظامی، به حفظ این نفوذ پرداخته است.
2. این رویکرد به دکترین مونرو بازمیگردد که در سال ۱۸۲۳ اعلام شد و آمریکای لاتین را حوزه نفوذ انحصاری ایالات متحده دانست.
3. در طول تاریخ، ایالات متحده بارها با مداخلات مستقیم و غیرمستقیم، در امور کشورهای این منطقه دخالت کرده است که از جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
3.1.عملیات نظامی در پاناما در سال ۱۹۸۹ برای دستگیری مانوئل نوریگا که به اتهام قاچاق مواد مخدر تحت تعقیب بود .
3.2.حمایت از تغییر رژیم در کشورهایی مانند شیلی، برزیل و گواتمالا در نیمه دوم قرن بیستم .
3.3. اعمال تحریمهای اقتصادی علیه ونزوئلا در دورههای مختلف به بهانههای مختلف از جمله نقض دموکراسی و حقوق بشر.
4. این تاریخچه طولانی، آمریکای جنوبی را به نوعی حیاط خلوت ایالات متحده تبدیل کرده است، جایی که واشنگتن خود را محق میداند تا برای حفظ منافع خود، در امور داخلی کشورها دخالت کند.
5.درباره تحولات اخیر باید گفت که ایالات متحده رسماً اعلام کرده که هدف از اعزام نیروهای نظامی به کارائیب، مبارزه با کارتلهای مواد مخدر است. همچنین دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، این اقدام را بخشی از سیاست گستردهتر برای محدود کردن مهاجرت و تقویت امنیت مرزهای جنوبی کشورش عنوان کرده است .
6. آمریکا در گذشته نیز از بهانههایی مانند مبارزه با مواد مخدر برای مداخله در کشورهای آمریکای لاتین استفاده کرده است، از جمله در پاناما در سال ۱۹۸۹ .
7. در همین راستا آمریکا چندین گروه از جمله «ترن د آراگوا» در ونزوئلا و «سینالوآ» در مکزیک را به عنوان سازمانهای تروریستی طبقهبندی کرده است . همچنین نیروهای آمریکایی به یک قایق ونزوئلایی که به ادعای آمریکایی ها حامل مواد مخدر بود، حمله کردند و ۱۱ نفر را کشتند . البته برخی فیلم این حمله را ساخته هوش مصنوعی معرفی کردند.
8. با این حال، شواهد زیر نشان میدهد که اهداف واشنگتن میتواند بسیار فراتر از مبارزه با مواد مخدر باشد:
8.1. افزایش فشار بر مادورو: دولت ترامپ فشارهای سیاسی و نظامی علیه نیکولاس مادورو را افزایش داده است، از جمله تعیین جایزه ۵۰ میلیون دلاری برای اطلاعاتی که به دستگیری او منجر شود .
8.2. تشدید حضور نظامی: اعزام ۷ ناو جنگی و یک زیردریایی هستهای تهاجمی به همراه حدود ۴۵۰۰ نیروی نظامی از جمله ۲۲۰۰ تفنگدار دریایی به منطقه .
8.3. اعزام جنگندههای پیشرفته: ارسال ۱۰ جنگنده رادارگریز F-35 به پورتوریکو که معمولاً برای مأموریتهای بمباران بزرگ استفاده میشوند .
9. این اقدامات نشان میدهد که واشنگتن احتمالاً قصد دارد با افزایش فشار، زمینه را برای تغییر رژیم در ونزوئلا فراهم کند، لذا احتمال داده می شود که در کوتاهمدت ممکن است از درگیری پرشدت اجتناب شود. کارشناسان نظامی تأکید میکنند که تعداد نیروهای مستقر آمریکایی (حدود ۴۵۰۰ سرباز) برای یک حمله بزرگ به کشوری با جغرافیای پیچیده مانند ونزوئلا کافی نیست . این موضوع نشان میدهد که احتمالاً هدف اصلی، نمایش قدرت و اعمال فشار روانی بر دولت مادورو است.
10. درباره سناریوهای آینده می توان احتمال جنگ را دارای هاله ای از ابهام دانست، چرا که با وجود تحرکات نظامی طرفین، شواهد ذیل می تواند مانع بزرگی در مواجهه با جنگ باشد:
10.1. عدم تمایل طرفین یکی از این علت هاست، مادورو تصریح کرده که ونزوئلا خواهان درگیری نظامی نیست . از سوی دیگر، کارشناسان معتقدند ایالات متحده نیز قصد روشنی برای حمله نظامی مستقیم نشان نداده است .
10.2. پیچیدگی جغرافیایی ونزوئلا یکی از عوامل محدودزا علیه آمریکایی هاست. ونزوئلا دارای کوهستانها، جنگلها و مراکز شهری است که کنترل آن را دشوار میکند .
10.3. کارشناسان معتقدند که این رویایی میتواند هزینههای یک حمله نظامی را برای آمریکا به شدت افزایش دهد.
منبع: پرسمان سیاسی هفته شماره 22