نتایج انتخابات پارلمانی عراق هنوز به صورت رسمی اعلام نشده و نتایج باید توسط کمیساریای عالی انتخابات به دادگاه فدرال اعلام شود و سپس نتایج بعد از تایید دادگاه فدرال به صورت رسمی اعلام میشود.
اما برحسب نتایج اولیه، در این انتخابات، احزاب شیعه با کسب ۱۹۸ کرسی، ۶۰ درصد کرسیهای پارلمانی را کسب کردند. جریانهای سنی نیز ۶۷ کرسی پارلمانی کسب کردند که برخی از این جریانها همچون حزب تقدم وابسته به حلبوسی با کسب ۲۸ کرسی در صدر قرار گرفت. جریانهای کردی نیز مجموعاً ۵۶ کرسی را کسب کردند که حزب دموکرات ۲۷ کرسی، اتحادیه میهنی ۱۸ کرسی و بقیه جریانها ۱۱ کرسی دیگر را به دست آوردند. با این نتایج و باتوجه به وضعیت به وجود آمده، اکنون این سوال مطرح است که تشکیل کتله اکبر یا همان فراکسیون اکثریت به چه صورتی خواهد بود و آیا این فراکسیون شکل خواهد گرفت؟ در پاسخ به این سوال باید احتمالات و سناریوهای مختلف را بررسی کرد.
سناریوی اول این گونه است که جریانهای شیعی با کسب ۱۹۸ کرسی به دست آمده با یکدیگر ائتلاف کنند و نهایتاً با برخی جریانهای مهم سنی و کردی دیگر فراکسیون اکثریت را تشکیل دهند و روند تشکیل دولت و انتخاب روسای مجلس و رئیس جمهور در روند قانونی خود پیش برود. این سناریو خوش بینانهترین حالت ممکن است.
سناریوی دوم بدین گونه است که در جریان شیعی برخی جریانها قائل به ائتلاف نباشند. به عنوان مثال جریان توسعه آقای السودانی وارد ائتلاف با سایر جریانهای شیعی نشود و به نظر میرسد که این مساله نیز از احتمال زیادی برخوردار باشد که السودانی در صورت کسب امتیازی همچون پُست مجدد نخست وزیری وارد ائتلاف با سایر جریانهای شیعی شود. از ۱۸۷ کرسی کسب شده توسط جریانهای شیعی، ۴۶ کرسی آن متعلق به جریان توسعه و پیشرفت السودانی است. در این حالت دو مسیر روبروی جریانهای شیعی قرار میگیرد:
مسیر اول این است که همهی جریانهای شیعی به غیر از جریان السودانی با یکدیگر ائتلاف کنند و برای تشکیل کتله اکبر با دیگر جریانهای سیاسی سنی و کردی وارد مذاکره شوند. این مدل شبیه انتخابات سال ۲۰۲۱ است که در آن مقتدی صدر وارد ائتلاف با اطار التنسیقی نشد و با حزب دموکرات و تقدم برای تشکیل فراکسیون اکثریت به تفاهم رسیده بود و در نهایت اطار التنسیقی با آبستراکسیون جلسات پارلمان معادلات را عوض کرد. در این انتخابات نیز جریانهای شیعی در صورت عدم ائتلاف السودانی باید مسیر ائتلاف با سایر جریانهای سیاسی سنی و کردی را پیش ببرند و به نظر میرسد که در این رابطه نیز این جریانها مشکل خاصی برای ائتلاف نداشته با جریانهای شیعی نداشته باشند.
مسیر دوم این است که السودانی با دیگر جریانهای سنی و کردی به ائتلاف برسد و کتله اکبر را تشکیل دهد. این مسیر باتوجه به کسب کرسیهای اطار التنسیقی و عدم حضور آنها در تشکیل دولت آینده ممکن نیست و السودانی باید نسبت به ائتلاف با جریانهای شیعی اهتمام ویژهای داشته باشد. البته در این رابطه میتوان این احتمال را نیز عنوان کرد که برخی از جریانهای شیعی در اطار التنسیقی با السودانی وارد ائتلاف شوند و وزن خود را بالا ببرند. هرچند این گزاره جزء احتمالات بعید است که رخ دهد.
در مجموع به نظر میرسد که مسیر تشکیل کتله اکبر هموار باشد و چنانچه چالش یا چالشهایی از سمت آمریکا و یا برخی جریانهای داخلی همچون مقتدی صدر ایجاد نشود، این فراکسیون تشکیل شود و مسیر تشکیل دولت آینده و پارلمان آتی نیز هموار شود.