نیمه اول ۱۳۶۱ شاهد و گواه است که نهاد‌های امنیتی، اطلاعاتی، دفاعی، نظامی، قضایی و نیرو‌های مقاومت مردمی، در فضایی صمیمانه همه توان خود را به کار گرفتند و دستاورد‌های انقلاب را حفظ کردند. با تلاش آنها امور دفاعی کشور و امنیت شهری به خصوص پایتخت به خوبی حفظ شد و تشکیلات چندین ساله منافقین فرو پاشید. البته در حصول این دستاورد بزرگ در کنار این نهادها، برخی اشخاص و گروهها هم فداکاری و مجاهدت کردند که در ادامه به اختصار یادآور می‌شویم.
اولین کسانی که در این نبرد بزرگ نقش مؤثری داشتند و مظلومانه به شهادت رسیدند، شخصیت‌هایی، چون بهشتی، قدوسی، رجایی، باهنر، هاشمی‌نژاد و ... بودند که به دست منافقین ترور شدند.
سپاه پاسداران به ویژه واحد اطلاعات سپاه که در یک فضای امنیتی سخت امور اطلاعات و شناسایی‌ها را انجام می‌داد و نمی‌خواست هیچ گاه نامی از آنها برده شود. در این راه بسیاری از پاسداران به شهادت رسیدند و نام‌شان در گمنامی در تاریخ معاصر ماند. اینها به معنای واقعی کلمه مجاهدت کردند تا انقلاب اسلامی و رهبری آن در موضع دفاع از اسلام و مظلوم بماند.
اعضای دادستانی انقلاب، به ویژه شخص شاخص آن «شهید سیداسدالله لاجوردی» که زحمات و سختی‌های بسیار سنگینی را متحمل شدند. او تلاش کرد تا نیرو‌های جوان فریب خورده تشکیلات خناس منافقین را آگاه کند و به عنوان تواب در این مبارزه ضد تروریستی مشارکت دهد. آنها هم مردانگی کردند و با نیرو‌های مبارز انقلابی علیه منافقین همراه و همصدا شدند.
نیرو‌های رزمندگان مستقر در تهران با عنوان «سپاه تهران» یا «منطقه ۱۰» که مرکزیت آن در پادگان حضرت ولی‌عصر (عج) مستقر بود و در واقع سازمان رزم عملیاتی در مقابله با ضد انقلاب و گروهک‌های تروریستی در خانه‌های تیمی‌شان بودند. اینها با کمترین امکانات و بدون آموزش جنگ شهری خودشان را به آتش تروریست‌ها زدند و با عنوان «گردان القارعه»، یا «گشت ثارالله» تا دورترین نقاط کشور ضد انقلاب را تعقیب کردند.
نیرو‌های گشت شهری کمیته‌های انقلاب اسلامی که همواره مورد بغض و کینه گروهک‌های ضدانقلاب بودند. اینها هر فحش و ناسزایی را به جان خریدند و با صبر انقلابی در موضع خود مقاومت کردند؛ مانند سه شهید کمیته‌ای معروف در مرداد ۱۳۶۱ در خانه تیمی خیابان بهار که زیر شکنجه‌های منافقین کوردل جان سپردند.
نیرو‌های مردمی محله‌ها که نسبت به رهبری امام (ره) وفادار بودند، به ویژه برخی از مغازه‌دار‌ها که مراجعات مردمی داشتند یا کسانی که با عضویت بسیج در مساجد فعال بودند حتی برخی از ائمه جماعت مساجد هدف ترور قرار گرفتند؛ چون در صف مقدم بودند، مانند «شهید مخبر» که امام جماعت مسجد فاطمیه در فلکه چهارم خزانه شهید بخارایی در جنوبی‌ترین نقطه تهران بود.
آنچه گفته شد، تنها برخی از مدافعان انقلاب در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ بودند که در برابر دشمن آرایش گرفتند.