سال گذشته، رهبر معظم انقلاب در دیدار با هزاران نفر از دانش‌آموزان و دانشجویان ضمن اشاره به سه مناسبت ۱۳ آبان، فرمودند: «آمریکایی‌ها در دو مناسبت به ملت ایران ضربه زدند؛ در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ که پس از خروش امام خمینی (ره) در مخالفت شدید با مصوبه خفت‌بار کاپیتولاسیون، یعنی «مصونیت آمریکایی‌ها در ایران از پیگیری قضایی هرگونه جرم و جنایت»، ایشان را تبعید کردند و در ۱۳ آبان ۱۳۵۷ که رژیم دست‌نشانده آمریکا در ایران، جمعی از دانش‌آموزان را در مقابل دانشگاه تهران به خاک و خون کشید؛ اما در مناسبت سوم، یعنی تسخیر سفارت آمریکا به‌دست دانشجویان، ملت ایران به آمریکا ضربه زد و با افشای اسرار و اسناد پنهان سفارت، آبروی آمریکا را در جهان برد.»
«کاپیتولاسیون» یا حق قضاوت کنسولی در استعمار ریشه دارد و کشور‌های استعمارگر این قانون را به کشور‌های ضعیف تحت سلطه به‌منظور تحقیر آنها تحمیل می‌کنند. پس از سه دهه از لغو قانون کاپیتولاسیونی که طی معاهده ترکمانچای برای اتباع روسیه در ایران به رسمیت شناخته شده بود، پهلوی دوم آن را بار دیگر از طریق کابینه «اسدالله علم» در سیزدهم مهر سال ۱۳۴۲ با اعطای مصونیت قضایی به اتباع آمریکایی احیا کرد؛ اما امام خمینی (ره) طی نطقی تاریخی در ۴ آبان ۱۳۴۳ این اقدام طاغوت پهلوی را رسوا کرد و ملت ایران پس از ۱۴ سال این تحقیر را با عزت و کرامت انقلاب اسلامی علیه ساختار استبدادی وابسته به استعمار خارجی در بهمن ۱۳۵۷ جبران کرد.
روند مداخلات، جاسوسی‌ها، تهدید‌ها و اعمال فشار‌های اقتصادی آمریکا ادامه داشت تا اینکه بار دیگر ملت انقلابی ایران با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، که به روز «مبارزه با استکبار جهانی» نامگذاری شده است، پیروزی‌ای بزرگ‌تر از انقلاب اول را رقم زد که امام راحل آن را انقلاب دوم نامیدند. حاصل انقلاب دوم ملت ایران، شکست هیمنه آمریکا در جهان بود. در ابتدای انقلاب و دولت موقت با هدف وادار کردن آمریکا به استرداد شاه و اموال ملت ایران، دانشجویان تصمیم گرفتند سفارت آمریکا را اشغال کنند. دانشجویان گرد هم آمدند و با وجود مقاومت محافظان و آمریکایی‌ها، سفارت را به تصرف کامل درآوردند. امام خمینی (ره) نیز در پیامی این حرکت را انقلاب دوم و بزرگ‌تر از انقلاب اول نامیدند. این حرکت دانشجویان معترض، خشم آمریکایی‌ها را برانگیخت و به اقداماتی ضد جمهوری اسلامی ایران دست زدند؛ از جمله فشار آوردن به مجامع بین‌المللی، مانند سازمان ملل، سازمان کنفرانس اسلامی، شورای امنیت و ...، ایجاد جو منفی تبلیغاتی علیه دانشجویان مسلمان و برخی اقدامات دیگر. اما پس از بی‌ثمرماند.