بخشی از سینماگران ما افرادی هستند که عملشان با اداها و ادعاهایشان در تضاد است. نمونه بارز چنین کسانی «محسن امیریوسفی» است که در مقام مدیر سابق کانون کارگردانان، بیانیهای شدیداللحن علیه ابتذال صادر کرده بود؛ اما خودش یکی از مبتذلترین فیلمهای چهار دهه اخیر را با نام «قیف» ساخته است. نمونه جدید چنین افرادی، «سروش صحت» است؛ کارگردانی که خودش را اهل کتاب و مطالعه معرفی میکند و سالها مجری برنامه «کتاب‌باز» در صداوسیما بود؛ اما متأسفانه وضعیت فیلم این مدعی کتاب‌بازی هیچ شباهتی به فردی مأنوس با کتاب ندارد و اتفاقاً انگار این فیلم را فیلمسازی با سواد پایین و با دیدگاهی سخیف و کم عمق ساخته است. درباره فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» صحبت میکنیم که در زمره کمدیهای بیمایه و پر از لودگی و شوخی‌های چاله میدانی تقسیمبندی میشود. عجیب این است که سروش صحت، بیش از دو دهه سابقه نگارش فلیمنامه و کارگردانی سریال طنز در تلویزیون را دارد. حتماً نام آثاری چون «جنگ 77»، «زیر آسمان شهر»، «بدون شرح» و«ترش و شیرین» را به یاد دارید که از پرمخاطب‌ترین آثار کمدی در تلویزیون بودهاند. باورکردنی نیست که نویسنده فیلمنامه این سریال‌های خوب، همان نویسنده و کارگردان فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» است که با فیلمنامه‌ای کم رمق و متکی به لطیفه‌های پایین تنه‌ای و تنها برای فتح گیشه ساخته شده است. گویا این هم یک بیماری جدید در حوزه رسانهای ماست که چهرههای موفق صداوسیما وقتی به سینما و شبکه نمایش خانگی میروند، ستاره اقبالشان هم غروب میکند. دقیقاً مانند آقای کتاب‌باز که با این همه تجربه در طنز، تازه به شوخی‌های رکیک و سخیف و یک فیلم آبکی و ضعیف رسیده است! می‌توان گفت، اگر نقش‌آفرینی بانمک «هادی حجازیفر» و شوخی‌های جلف را از «صبحانه با زرافه‌ها» بگیریم، دیگر چیزی در آن نمیماند! «پژمان جمشیدی» همان همیشگی است و کپی برابر اصل خیلی دیگر از نقش‌های قبلی‌اش به نظر می‌رسد. «هوتن شکیبا» و «بیژن بنفشه‌خواه» هم تفاوت چندانی با آنچه در لیسانسه‌ها رو کرده بودند، ندارند. «بهرام رادان» هم که میتوانست نقطه عطف بازیگری این فیلم باشد، معمولی است.
فیلمنامه «صبحانه با زرافه‌ها» حتی در مقایسه با متنهای اولیه سروش صحت (مانند فیلمنامه سریال «بدون شرح» که با همکاری مشترک صحت و پیمان قاسمخانی نوشته شده بود) عقبتر است. معمولاً هم این جور مواقع که فیلمی خوب از آب درنمیآید و بی محتواست، کارگردان سعی میکند در مصاحبهها یا صحبتهایی برای فیلمش محتوا بتراشد. سروش صحت هم که نه فیلمنامه خوبی نوشته و نه مفهومی ساخته و نه از بازیگرانش بازی گرفته است و نه حتی شعار و محتوای مناسبی در فیلمش وجود دارد، به محتواسازی برای فیلمش رو آورده و گفته، فیلم درباره «بخشش» است! اما این محتوا از فیلم برنمی‌آید و «صبحانه با زرافه‌ها» در حد یک فیلم طنز گیشه‌پسند که برای فروش و سود ساخته شده، باقی است.