پویانمایی به خاطر قدرت بازسازی وقایع، یک ظرفیت کم‌نظیر برای روایت تاریخ است. اتفاقاً بخشی از آثار حوزه انیمیشن در کشور ما به تاریخ اختصاص یافته‌اند؛ مانند «شاهزاده روم» و «فیلشاه» که هر دو بخشی از تاریخ اسلام را روایت کرده‌اند؛ اما تا به حال درباره تاریخ معاصر در عرصه انیمیشن کاری انجام نشده بود. «ساعت جادویی» تازه‌ترین پویانمایی اکران شده در سینما‌های کشورمان این جای خالی را پر کرده است.
«ساعت جادویی» به کارگردانی «محمدعلی بصیری نیک» ساخته شده و عنوان قبلی آن «سفر به تاریکی» بود. چون داستان این کارتون در قالب سفر زمان به یک دوره تاریک طراحی شده است. هر چند این کارتون از نظر زیباییشناختی و همچنین روایتگری یک پیشرفت در صنعت پویانمایی ما به شمار نمیآید و کیفیت گرافیک آن نسبت به آثار مطرح در این عرصه، یک قدم عقب‌تر است، اما نشان می‌دهد می‌توان برای طرح موضوعات مهم تاریخی و اجتماعی و سیاسی برای کودکان و نوجوانان از قالب پویانمایی استفاده کرد.
شخصیت اصلی در این کارتون یک پسربچه است؛ او در زمان حال زندگی می‌کند، اما به واسطه هدیه‌ای که از پدر بزرگش می‌گیرد، به دوران دیگری می‌رود. این هدیه یک ساعت است که خاصیتی جادویی دارد و می‌توان با آن به گذشته بازگشت و این پسربچه هم از طریق آن به دوران کودکی مادربزرگش در ۹۰ سال قبل سفر می‌کند. دورانی که به دستور شاه وقت، چادر و روسری از سر زنان کشیده می‌شد و بانوان ایرانی را مجبور می‌کردند همچون زنان خارجی لباس بپوشند. در این سفر، ماجرا‌های خاصی برای این پسربچه رخ می‌دهد تا اینکه او دوباره به کمک همان ساعت جادویی به زمان حال و زندگی امروزش بر می‌گردد.
داستان «ساعت جادویی» در شهر مشهد می‌گذرد و ما از طریق سفر به گذشته در این پویانمایی می‌توانیم کوچه و خیابان‌های این شهر مقدس در حدود ۱۰۰ سال قبل را تماشا کنیم و این یکی از جذابیت‌های این پویانمایی است. علاوه بر این در «ساعت جادویی» ما با فرهنگ و نوع زندگی مردم در حدود یکصد سال قبل هم آشنا می‌شویم. نوع لباس پوشیدن، غذا خوردن، تفریحات و خانه‌های مردم از چیز‌هایی است که می‌توانیم در «ساعت جادویی» ببینیم.
همان طور که از خلاصه داستان «ساعت جادویی» مشخص است، این پویانمایی به یک دوره پرشبهه پرداخته است؛ عصر پهلوی اول که مثل پهلوی دوم، هدف تطهیر رسانه‌های وابسته خارجی قرار دارد و بسیاری سعی دارند چهره مثبتی از رفتار شاه دست‌نشانده و مستبد؛ یعنی رضاخان ارائه دهند، اما آثاری، چون «ساعت جادویی» می‌توانند به طور غیرمستقیم و در قالب یک فعالیت هنری و سرگرم‌کننده برای بچه‌ها، مانع از تحریف تاریخ به سود ظلم و جهل شوند.