تنها جایی که در قرآن کریم اسم حضرت رسول اکرم (ص) آمده، سوره محمد (ص) است که بر محور ایمان به وجود مقدس نبی اکرم (ص)، خداوند متعال از جریان کفر و نفاق هر دو بحث کرده است. قرآن مختصات نبی‌اکرم (ص) را به شکل‌های مختلف آن بحث کرده است. ما یک مقداری از این جهت به مسئله داریم نگاه می‌کنیم که رسول الله (ص) برای ما چه آورده است. ما اگر متوجه نشویم که رسول الله (ص) برای ما چه آورده است؟ حتماً با کالا‌های دیگر ممکن است معامله‌اش کنیم. می‌بینید الان خیلی‌ها هستند مسیر انبیا برای‌شان «لا یُعبَهُ بِها» است، انبیا آمدند، نیامدند، اصلاً چه آوردند؟ انسان اگر نداند که رسول الله (ص) چه برایش آورده است معامله می‌کند. در این سوره یک نکته‌ای که خیلی برجسته است، مسیری است که نبی‌اکرم (ص) برای ما باز کرده است. این است که شما با رسول من اگر همراه بشوید، این آقا یک جایی شما را می‌برد که اعمال‌تان گم نشود، بماند، حفظ بشود، باقی بشود، رشد کند. من یک مثال ساده بزنم برای شما. ما یک بذر‌هایی داریم، لامحال باید بذرهای‌مان را بکاریم. بحث بر سر این است که کجا بکاریم، بحث بر سر این است که آن جایی بکارم که در بیاید، بماند، حفظ بشود. شما الان بذر را بردارید بروید در کویر بریزید. چه می‌شود؟ اگر هم یک چیزی از آن در بیاید، قرآن می‌گوید: «بلد خبیث» قرآن را ببینید، می‌گوید بلد خبیث، سرزمینی که خبث است، طیب نیست، آماده نیست، هیچی از آن مناسب شما نیست. اگر آن‌جا بکارید یا در نمی‌آید یا اگر در بیاید، «لا یَخرُجُ الا نَکِدا»؛ یک چیز اندک به درد نخور است، اما آن طرف شما باید یک چیزی بکارید که بشود شجره طیبه. رسول الله (ص) باید یک مسیری را به من نشان بدهد، یک چیزی را برای من بیاورد که امکانات من و بالاتر اعمال من و بالاتر خودم حفظ بشوم، باقی بشوم، از دست نرود. این آن نکته‌ای است که حالا در آیات کم‌کم به آن خواهیم رسید. در ابتدای این سوره، فرموده است ما این رسول را فرستادیم، یک عده‌ای کفر ورزیدند، یک عده‌ای ایمان پیدا کردند، ایمان آوردند. «الَّذِینَ کَفَرُوا» یک دسته هستند، «وَالَّذِینَ آمَنُوا» اینها دسته دوم هستند. توضیحی که در مورد اینها داده است. ببینید، مقایسه کنید، ببینید چه گفته است؟ که این روایت ما می‌گوید این دو تا آیه «آیَةٌ فینا وَ آیَةٌ فی عَدُوِنا» یعنی کسانی‌که، یک آیه‌اش در مورد دشمنان ما است، کسانی‌که مقابل ما هستند، یک آیه‌اش در مورد ما و پیروان ما است. آیه اول: «الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ». یک عده کفر ورزیدند، این کفرشان به یک جایی هم رسید که مقابل انبیا قرار گرفتند و می‌خواهند راه را ببندند. خدا می‌گویند چه شد؟ اعمال‌شان گم شد، «أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ»، هر چه کاشته بودند هیچی شد. آن طرف؛ «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ» آن حقیقت حقی که خداوند متعال به نبی‌اکرم (ص) داده بود کسانی‌که این باور را آوردند اعمال صالحه‌ای ترتیب دادند، محورش هم نبی‌اکرم بود. ما از دریچه حضرت (ص) به این حقیقت می‌رسیم، این حق به ما داده می‌شود، آنچه که خدا دارد نازل می‌کند به من و شما می‌رسد، ما از هیچ جای دیگری این را نمی‌توانیم پیدا کنیم.