نقش نوين ترکيه پسا‌کودتا در بحران سوريه (بخش اول)

اولويت آنکارا در حال حاضر از رفتن «اسد» به حفظ تماميت ارضي سوريه (در واقع جلوگيري از تشکيل يک دولت کردي در کنار مرزهاي ترکيه) تغيير يافته است.به گزارش گروه بين‌الملل خبرگزاري تسنيم، به نظر مي‌رسد پس از کودتاي نافرجام اخير عليه اردوغان و همچنين پيشروي نيروهاي مسلح کرد سوريه به سوي مرزهاي ترکيه به هدف بيرون راندن داعش از اين مناطق با پشتيباني آمريکا و جدي‌تر شدن طرح ايجاد منطقه يا اقليم خودمختار کرد نوعي چرخش در سياست دولت ترکيه نسبت به سوريه در حال شکل گيري است. موضع جديد ترک‌ها مبتني بر موضع مشترک با دولت سوريه در مخالفت با طرح استقلال کردها و نيز تغيير موضع نسبت به نقش بشار اسد در آينده سوريه است.

درحالي که نبرد سرنوشت‌ساز حلب پس از محاصره کامل تروريست‌ها توسط نيروهاي دولتي سوريه، کماکان ادامه دارد و همچنان حلقه محاصره توسط ارتش سوريه و نيروهاي مقاومت با تمامي توان و پشتيباني کامل ايران و روسيه، حفظ شده است، جرقه‌هاي آتش جنگ نويني در جبهه ديگري در شمال سوريه مشاهده مي‌شود که در آينده نزديک مي‌تواند مقدمه بسياري از اتفاقاتي که پيش از اين غير قابل پيش‌بيني بودند، باشد.

روز جمعه 22 مرداد سال‌جاري پس از 73 روز عمليات نظامي، نيروهاي دموکراتيک کرد سوريه با پشتيباني ائتلاف آمريکايي ضد داعش، شهر «منبج» واقع در شمال استان حلب که به عنوان دروازه‌ داعش به سوي ترکيه و دنيا از آن نام برده مي‌شد، را از اشغال تروريست‌هاي داعش آزاد کردند. آزادي «منبج» هرچند مطلوب تمامي طرفهاي ضد داعش هست، اما پيروزي يگان‌هاي مدافع خلق کرد سوريه (YPG) و تسلط آنها بر شهر، زنگ خطر را براي سوريه و ترکيه توأمان به صدا درآورده و چه بسا خيلي زودتر از آنچه قابل پيش بيني بود، اين دو دولت را به همکاري وادارد.

در ادامه گزارش، با مروري بر مواضع‌ رسمي اعلام شده از سوي مقامات ترک و بررسي روند تحولات پرشتاب اخير در تداوم بحران سوريه، همکاري جدي‌تر آنکارا با پشتيباني ارتش سوريه جهت نيل به راه‌حل براي بحران در اين کشور را امکان سنجي مي‌کنيم.تحولات اخير ترکيه به عنوان يکي از بازيگران اصلي خارجي در بحران سوريه، پس از شکست کودتا عليه اردوغان، شرايط ميداني جنگ در منطقه حلب سوريه را دگرگون ساخته و عملاً با قطع کمک‌هاي مستقيم نظامي و لجستيک ارتش ترکيه به شورشيان، زمينه براي پيشرفت سريعتر ارتش سوريه و نيروهاي مقاومت با پشتيباني گسترده و کارآمد هوايي روسيه، فراهم شده است.در روزهاي گذشته، پس از سفر اردوغان به مسکو و متعاقب آن ديدار وزير خارجه کشورمان با وي در آنکارا و پيگيري مذاکرات در تهران توسط «مولود چاووش اغلو» وزير خارجه ترکيه، شاهد موضع‌گيري‌ها و سخنان بي سابقه‌اي از طرف مقامات ترک نسبت به سوريه هستيم.

«چاووش‌اوغلو» اخيراً در مصاحبه با خبرگزاري روسي «اسپوتنيک» ضمن بيان اينکه روسيه نمي‌تواند دوستي وفادارتر از ترکيه پيدا کند، گفت: بدون همکاري و کمک روسيه، راه حل دائمي براي سوريه وجود نخواهد داشت و متاسفانه وضعيت در سوريه روبه افول است. اين مشکلات در کوتاه مدت صرفاً از طريق نبرد حل نمي‌شود. يک طرفه نيز حل نخواهد شد.

به همين دليل است که ما (ترکيه، روسيه، ايران) بايد با هم براي راه حل سياسي و آتش‌بس (در سوريه) همکاري کنيم.هفته گذشته «بينالي ييلديريم» نخست وزير ترکيه گفته بود: «در 6 ماه آينده اتفاقات مهمي در خصوص سوريه خواهد افتاد. اگر در طول اين مدت شاهد تحولات اساسي در روابط با اين کشور بوديد تعجب نکنيد». وي اخيراً ضمن ارائه راه‌حلي سه مرحله‌اي جهت پايان دادن به بحران سوريه، بيان داشت: «بعد از برداشتن گام‌هايي براي نزديکي به اسرائيل و روسيه، اکنون زمان آن فرا رسيده تا روابط را با سوريه بهبود داد و با همکاري بازيگران منطقه‌اي مي‌توان به مشکل سوريه پايان داد».

در طرح آنکارا، ضمن حفظ تماميت ارضي سوريه، ساختار دولتي در دوره جديد حکومت در سوريه به گونه‌اي پيشنهاد شده که در آن فرقه‌هاي قومي و ملي سوريه بر ديگري برتري نخواهند داشت (به گفته ييلديريم با نبود ساختار فرقه‌اي، بشار اسد نيز در طولاني مدت جايگاهي (در قدرت) نخواهد داشت) و در نهايت شرايط براي بازگشت آوارگان به سوريه مهيا مي‌شود.

پس از سخنان نخست وزير ترکيه، «نئومان کورتولموش» معاون وي در سخناني بي‌سابقه اقرار کرد؛ بسياري از مشکلاتي که اکنون مردم ترکيه با آن روبرو هستند، ناشي از سياست کشورش در قبال سوريه است و در آينده نزديک بدور از زور و اعمال فشار خارجي، راه حلي قابل قبول براي مردم سوريه پيدا خواهد شد. وي همچنين اظهار داشت دوران جنگ‌هاي نيابتي در سوريه به پايان رسيده است.

سخنان ياد شده به علاوه موضع‌ ترکيه در قبال آمريکا پس از آزادي شهر «منبج» که در پيام وزير خارجه اين کشور به آمريکايي‌ها براي وفاي به عهدشان مبني بر بازگشت نيروهاي کرد مورد حمايتشان به شرق رود فرات پس از آزادي شهر، مشاهده مي‌شود، شرايط جديدي را در تحولات سوريه پيش روي مي‌‌نمايد.قبل از آغاز عمليات منبج از سوي نيروهاي کرد، آمريکايي‌ها به مقامات آنکارا تضمين داده بودند که بعد از آزادي اين شهر از دست تروريست‌هاي داعش، آن‌ها بار ديگر به شرق رود فرات باز گردند.

روابط ترکيه و آمريکا که پس از کودتا در اين کشور و درخواست استرداد «فتح‌الله گولن» رو به تيرگي نهاده، با عمليات آزادسازي منبج، با تفاوت ديدگاههاي دو کشور فاصله بيشتري مي‌يابد.ترکيه حزب اتحاد دموکراتيک (PYD) و شاخه نظامي آن يعني يگانهاي مدافع خلق (YPG) را جداي از حزب کارگران کردستان (PKK) نمي‌داند و به طور مداوم نگراني خود را از تحرکات YPG در سوريه و حمايتهاي مستقيم آمريکا و روسيه از اين نيرو را بيان کرده است.

از زمان ورود نظامي ائتلاف به رهبري آمريکا به معادلات منطقه جهت رويارويي با داعش، يگان‌هاي مدافع خلق (بازوي نظامي PYD) در سوريه، در کنار پيشمرگه‌هاي کرد عراقي را مي‌توان بزرگترين متحدان واشنگتن در عرصه ميداني در نبرد با تکفيري‌ها دانست.حمايت لجستيکي و هوايي ايالات متحده از نيروهاي کرد به ويژه در سوريه نقش بسزايي در قدرت گيري آنها ايفا کرده، امري که با نگراني و هشدار مکرر آنکارا همراه بوده است.

از سوي ديگر، پس از آزادسازي «منبج» رئيس مشترک فدراليسم کردستان سوريه ضمن اعلام عزم اين منطقه براي نهايي شدن سيستم فدراليسم دموکراتيک در کردستان سوريه، بيان داشت که براي اتصال «جزيره»، «کوباني» و «عفرين» تلاش خواهند کرد. فدراليسم مذکور براي خود پيش نويس قانون اساسي نيز آماده کرده است. پيش از اين کردها و دولت سوريه به دليل داشتن دشمني واحد (داعش و جبهه النصره) نه تنها به مقابله با يکديگر نمي‌پرداختند، بلکه در مواردي به صورت موازي و هماهنگ نيز عليه تروريستها عمليات انجام مي‌دادند.

در حاليکه پس از پيشروي‌هاي اخير کردها، دو طرف به مواضع هم در شهر حسکه هجوم بردند و ارتش سوريه براي اولين بار با حمله هوايي پاسخ حملات کردها را داد که منجر به پرواز درآمدن جنگنده‌هايF22 آمريکايي براي دور کردن هواپيماهاي نظامي سوريه از منطقه شد.در حال حاضر آتش‌بس شکننده‌اي در شهر حسکه برقرار شده و به قول استاندار حسکه، دولت سوريه از مشارکت کُردها در اداره کشور استقبال مي‌کند و سوريه توسل به زور سلاح براي حل اختلافات را چاره‌ساز نمي‌داند.

شعله ور شدن اين جبهه جديد به احتمال زياد رويارويي نيروهاي دولت سوريه و نيروهاي نظام به اصطلاح فدرالي کردستان سوريه را در آينده نزديک اجتناب‌ناپذير خواهد کرد.در پي اين اتفاقات نخست وزير ترکيه عنوان کرد: «اين درگيري‌ها يک وضعيت جديد در سوريه است. تحولات اخير بسيار جالب و حساس هستند. دولت مرکزي سوريه هم متوجه شده که به وجود آمدن يک ساختار کردي در شمال سوريه براي آن نيز يک تهديد به حساب مي‌آيد. ترکيه طي 6 ماه آينده در خصوص سوريه فعاليت‌هاي بيشتري انجام خواهد داد. اول از همه به هيچ عنوان اجازه تجزيه قومي در سوريه را نخواهيم داد.

در سوريه ساختاري مورد نياز است که تمام قوميت‌ها اعم از اعراب، کرد، مسيحي و ... را در داخل يک مجموعه قرار دهد. در حال حاضر ما بخواهيم يا نخواهيم، بشار اسد يک بازيگر در بحران سوريه است. کاري که بايد قبل از هر چيزي انجام شود توقف خونريزي‌ها و راضي کردن طرفين درگير است. آمريکا، روسيه، ما (ترکيه)، ايران، عربستان سعودي و کشورهاي حوزه خليج فارس تلاش‌هاي خود را انجام مي‌دهند».

آشکارا اين سخنان مبين اين واقعيت هستند که اولويت آنکارا، از رفتن «اسد» به حفظ تماميت ارضي سوريه (در واقع جلوگيري از تشکيل يک دولت کردي در کنار مرزهاي ترکيه) تغيير يافته است. حتي به صراحت يکي ديگر از معاونين نخست وزير ترکيه سخن از لزوم بهبود روابط تجاري بين دو کشور به ميان مي‌آورد.

در راستاي گرايش جديد ترک‌ها به تعامل با روس‌ها، 28 مرداد ماه وزير خارجه ترکيه طي سخناني با اشاره به اختلاف نظرهاي آنکارا و مسکو در خصوص بحران سوريه، گفت: اما هدف اصلي بايد رساندن روابط دو جانبه به سطحي بالاتر از گذشته باشد.

ترکيه قصد دارد صنعت دفاعي خود را تقويت و توسعه دهد و همکاري نظامي و فني با روسيه را در صورت تمايل آنها، در نظر خواهد گرفت.وي با انتقاد از ناتو افزود: متاسفانه، ما مي‌بينيم کشورهاي عضو سازمان پيمان آتلانتيک شمالي وقتي بحث به تبادل فناوري و سرمايه‌گذاري‌هاي مشترک مي‌رسد، کمي مردد مي‌شوند.از سوي ديگر شايعاتي مبني بر ديدار محرمانه يکي از معاونان «هاکان فيدان» رئيس سازمان اطلاعات ترکيه (ميت) از دمشق و ملاقات با مقامات سوري درباره تحولات شمال سوريه از سوي روزنامه لبناني«السفير» به نقل از منابع آگاه عربي انتشار يافته که در صورت صحت، نشان از آغاز گامهاي عملي ترکيه در مشارکت با محور تهران – مسکو در حل بحران سوريه، است. قطعاً تحرکات نظامي کردهاي مورد حمايت آمريکا و عدم همراهي آمريکايي‌ها با ترکها بر سرعت اين مناسبات افزوده است.

از ظاهر اخبار و سير وقايع مي‌توان برداشت کرد که ترکيه پس از وقايع کودتا و ناکامي‌هايي که از سوي آمريکا به آن دچار شده است، قصد دارد منافع و آرزوهاي خود را در همکاري با روسيه پيگيري کند. در اين رابطه اصلاح رابطه ترکيه با اسرائيل و نزديکي ديرينه اين دو کشور و مواضع کاملاً روشن اسرائيل نسبت به اهداف غرب و به ويژه آمريکا از يک سو و عضويت مؤثر ترکيه در سازمان پيمان آتلانتيک شمالي، چرخش کلي سياست ترکيه را دور از ذهن متبادر مي‌‌کند.منافع ملي ترکيه که در حال حاضر با طرح‌هاي آمريکا و اسرائيل براي تجزيه منطقه در تضاد است، اين کشور را وادار کرده که با نزديک شدن به رقيب آمريکا يعني روسيه به نوعي به همپيمانان غربي خود هشدار دهد که در صورت عدم دستيابي به مطامعش، احتمال تغيير جبهه به سمت روسيه وجود دارد.

شايد ترکيه به اين باور رسيده است که آمريکا و اسرائيل براي تجزيه منطقه نقشه‌هاي بسياري طرح کرده‌اند و در صورت موفقيت، اين نقشه‌ها دامن ترکيه را نيز خواهد گرفت.اگر آمريکا به وعده خود در خصوص تخليه شهر آزاد شده «منبج» از نيروهاي کرد وفا نکند و بگذارد نيروهاي PYD در غرب فرات مستقر شوند، روابط ترکيه و آمريکا تا مدتي به تمامي تيره خواهد شد. اين در حاليست که PYD در حال حاضر مهمترين متفق آمريکا در سوريه مي‌باشد و آمريکا مشخص مي‌کند که اين مناطق را چه کسي اداره و کنترل کند.در حال حاضر مشکلات داخلي ترکيه، اين کشور را نسبت به قبل ضعيف کرده و شواهد نشان مي‌دهد، روسيه تأثيري جدي بر تغيير روند سياست‌هاي اين کشور در سوريه دارد و اين شايد فرصت طلايي محور مقاومت جهت دستيابي به اهداف خود، باشد.

کودتا، زمينه ورود نظامي آنکارا را به سوريه هموار کرد

عمليات سپر فرات وارد سومين هفته خود شد. اين در حالي است که وزارت خارجه سوريه در نامه‌ به دبيرکل و رئيس شوراي امنيت سازمان ملل، حمله نظامي ترکيه به سوريه را يک "جنايت تمام عيار در حق بشريت" خواند. در اين ميان فرانسه و ايران نيز نسبت به ادامه اين عمليات ابراز نگراني کردند. اينکه حمله نظامي ترکيه به سوريه چه پيامدهايي خواهد داشت، پرسشي است که صادق ملکي، کارشناس و تحليل‌گر مسائل خاورميانه در گفتگو با خبرگزاري خبرآنلاين به آن پاسخ داده است:

* ارزيابي تان از لشکرکشي ترکيه به خاک سوريه چيست؟ آيا هدف مقابله با کردهاست يا داعش؟

** حمله به جرابلس تحت هر عنواني که صورت گرفته باشد، تجاوز و نقض حاکميت ملي سوريه است. هدف عمليات سپر فرات کردهاي سوريه هستند. اين در حالي است که ترکيه اعلام کرده بود که هدف اين عمليات داعش و گروههاي کردي هستند. در حال حاضر پيشروي سريع و راحت ترکيه نشان از تباني ترکيه با داعش دارد؛ چون آثاري از داعش در مناطق تحت اشغال ترکيه در سوريه وجود ندارد و درگيري‌ها به طور عمده ميان کردهاي سوري و ارتش ترکيه است. اين مسأله نشان مي دهد که در مرحله اول هدف اصلي اين عمليات کردهاي سوريه هستند و هدف نهايي ترکيه دستيابي به منطقه برتر ژئوپوليتيک است.

برخلاف بسياري از تحليل ها که مبني بر اين موضوع است که سياست ترکيه پس از کودتا و رويکرد آن نسبت به ايران تغيير کرده است، بنده معتقدم که سياست ترکيه تغيير راهبردي نکرده است. با توجه به موفقيت يا شکست کودتا و يا بودن دولت اردوغان و يا هر دولتي که به جاي آن سرکار باشد، اين کشور به دنبال برتري ژئوپوليتيک در منطقه است.پس از کودتاي ترکيه نبود که سياستهاي ترکيه تغيير کرد، بلکه ادبيات اين کشور بود که عوض شد و در واقع ترکيه با استفاده از ادبيات نرم، به نوعي از واکنش تند ايران و روسيه در قبال عملياتي که منجر به تجاوز به خاک سوريه شده است جلوگيري کرد.

ممانعت از اتصال عفرين به کوباني و ايجاد يک دولت فدرالي کرد از مهمترين نگراني هاي دولت آنکارا بوده است که منجر به اين عمليات شده است.اما فارغ از موضوع کردها، در بلند مدت و در روزهاي آتي شاهد خواهيم بود که تسلط بر حلب و ايجاد تغييرات ميداني به نفع مخالفان اسد نيز، جز اهداف و عمليات ترکيه در خاک سوريه خواهد بود.يکي از دلايلي که ارتش سوريه و نيروهاي مقاومت نتوانسته اند تسلط کامل بر حلب داشته باشند، اين است که کمک هاي تسليحاتي از مرزهاي سوريه به معارضين مي رسد، لذا يکي از اهداف اين عمليات ها تقويت جبهه معارضين به زيان جبهه مقاومت در حلب خواهد بود.

* ترکيه چقدر مي‌تواند با عمليات سپر فرات اين معادله را تغيير دهد؟

** البته دست‌هاي ترکيه در ورود به سوريه چندان باز نيست. وزير دفاع آمريکا، اشتون کارتر به ترکيه تذکر داد که ترکيه تمرکز خود را براي مبارزه با داعش بگذارد و از درگيري با کردها اجتناب کند.اما در انتخاب نهايي و در کوتاه مدت قرار باشد که واشنگتن بين آنکارا و کردها يکي را انتخاب کند، به واسطه نوع ارتباطي که آمريکا با ترکيه دارد، ملاحظات آنکارا را بيشتر از کردها رعايت خواهد کرد و لذا به خاطر همين ملاحظات آنکارا هست که عمليات جرابلس هم با اجازه آمريکا صورت گرفت و حتي آمريکايي ها از کردها خواستند که به شهر فرات عقب نشيني کنند که ترکيه هم در اين زمينه روي آن تأکيد خاصي دارد.

در حال حاضر بازي پيچيده اي در منطقه وجود دارد، در اين بازي کردها نقش محوري دارند و آمريکا نيز از کارت کردها براي تنظيم معادلات در رابطه با سوريه، ترکيه، عراق استفاده مي کند و در آينده نيز اگر در مورد ايران هم بتوانند، از آن بهره خواهند برد.

اگر بخواهيم واقعيت‌هاي صحنه ترکيه را تحليل کنيم، چيزي که در سوريه اتفاق افتاده است حاصل سياست‌هاي تخريبي ترکيه در 5 سال گذشته است، يعني حتي ظهور کانتون‌هاي کردي که در حال حاضر ترکيه خواهان جلوگيري اين کانتون ها است، حاصل سياستهاي ترکيه بوده است. سياست ترکيه در مقابل کردها با يک تناقض مواجه است. از يک سو با مسعود بارزاني وارد تعاملاتي شدند که به بستن قراردهاي گازي و نفتي منجر شد در حاليکه اين قراردادها و روابط مورد تائيد بغداد نيست.

از سوي ديگر با کردهاي سوري وارد درگيري شده است که با توجه به اين مسائل ترکيه کردها را به خوب و بد تقسيم کرده است و يکي از علل بحران هاي منطقه چه در ظهور داعش و چه در ارتباط با با درگيري هايي که در اطراف دارد، حاصل سياستهايي است که ترکيه با توجه به منافع خودش، حتي تروريست و کردها را به خوب و بد تقسيم کرده است. بدين معنا که با هر تروريست و هر کردي که در راستاي سياست هاي آنکارا حرکت کند وارد تعاملات مثبت مي شود و هر گروهي که با آنکارا همراهي نمي کند با آنها وارد چالش و برخورد مي شود.

* هدف مورد نظر ترکيه از سپر فرات چيست؟

** ترکيه با عمليات جرابلس و پيشروي که به طرف بخشهاي جنوبي سوريه انجام مي دهد، سعي دارد با پيروزي نظامي و ميداني در سوريه و در قبال کردها به چيدمان جديدي دست بزند؛ چيدماني که دخالت ترکيه در سوريه مي‌تواند شکل جديدي در معادلات رقم بزند. بدين ترتيب ترکيه در مذاکرات مي تواند دست بالا را داشته باشد تا بتواند اين پيروزي نظامي را تبديل به يک پيروزي سياسي در مذاکراتي که در ارتباط با سوريه در دستور کار قرار دارد تبديل کند.در واقع هدف ترکيه بيش از اينکه ايجاد و برقراري امنيت در مرزهاي خود باشد، بيشتر براي پنهان نمودن نيات ترکيه براي ايجاد برتري ژئوپوليتيک براي خود در منطقه است. اين مورد را هم نبايد فراموش کرد که مرزهاي ترکيه سالهاست که محل عبور داعش است.

توجه داشته باشيم که کودتا در حال حاضر نه تنها سبب کاهش توان ترکيه نشده، بلکه موجب افزايش توان آن نيز شده است. بسياري از تحليلگران در ترکيه اعتقاد دارند که ارتش اين کشور قبل از کودتا، غالباً مخالف دخالت ترکيه در امور سوريه بوده است و تصفيه هاي وسيعي که در ارتش صورت گرفت، ارتش را مطيع سياسيون کرده و اين فرصت را ايجاد کرد که سياسيون امکان ورود به سوريه براي تغييرات معادلات به نفع خود را پيدا کنند.

* مقامات ترکيه اظهار داشته اند که ورودشان را به خاک سوريه به ايران و روسيه اطلاع داده اند، نظر شما در اين باره چيست؟

** اين يک دروغ و بلوف سياسي است. معاون نخست وزير ترکيه گفته است که عملياتي که در شمال سوريه انجام گرفته است به اطلاع دمشق هم رسانده شده است. پيشتر نيز وقتي که ترکيه در موصل دخالت نظامي و نيرو اعزام کرد و بغداد به اين تجاوز اعتراض کرد باز هم مقامات ترکيه اعلام کردند که عمليات آنها در عراق با اطلاع بغداد بوده است، در حاليکه بغداد اين عمليات را نقض حاکميت خود عنوان کرده بود. معمولاً دولت ترکيه از اين ديپلماسي هاي فريب در روابط خود با کشورها استفاده مي کنند و اين جز ادبياتي است که آنها در گذشته نيز به کار برده اند و به نظر مي رسد که پاسخي که بغداد و دمشق در ارتباط با نقض حاکميت خاک خود به ترکيه داه اند به اندازه کافي گويا باشد.

همزمان با عملياتي که در سوريه در حال انجام است، ترکيه مواضع پ.ک.ک را نيز در شمال عراق بمباران مي‌کند که بغداد به اين موضوع نيز اعتراض کرده است. لذا صرف اطلاع رساني هم مجوزي نمي توان داد که از نظر حقوق بين‌المللي اين اختيار به آنکارا داده شود که حاکميت يک کشور را نقض کند. حقوق بين‌الملل تعريف خاص خود را دارد و نقض حاکميت ملي يک کشور با توجيه اينکه کشوري به کشورهاي ديگر اطلاع داده است، پذيرفتني نيست. اگر اين مسئله به صورت يک رويه شود مي تواند نقض حاکميت ديگر کشورها را دربر داشته باشد. لذا اين مسأله به يک بي‌نظمي و هرج و مرج در جهان تبديل خواهد شد.

* آينده را چگونه پيش بيني مي کنيد؟

** عمليات ترکيه در جرابلس با اجازه آمريکا صورت گرفت و با اخطار آمريکا هم در آينده خاتمه خواهد يافت. در گذشته نيز ورود ترکيه به شمال عراق با اجازه آمريکا و با اشاره آن تمام ميشد. اما چون در منطقه شرايط حساسي حکمفرماست و به واسطه اتهامات نمايشي که ترکيه در مورد کودتا نسبت به آمريکا مطرح مي کند، به نوعي آمريکايي ها با اجازه دادن به ترکيه براي عمليات محدودي، سعي کرده اند ملاحظات امنيتي و نگراني هاي امنيتي آنکارا را تا حدودي برطرف کنند.اگر خواسته هاي ترکيه فراتر از ظرفيتي که آمريکا براي دخالت مطرح کرده، باشد، به طور قطع اين عمليات پايان خواهد يافت.          ادامه دارد...

http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2016\09\09-16\19-23-37.htm&storytitle=%E4%DE%D4%20%E4%E6%ED%E4%20%CA%D1%98%ED%E5%20%81%D3%C7%9D%98%E6%CF%CA%C7%20%CF%D1%20%C8%CD%D1%C7%E4%20%D3%E6%D1%ED%E5

ش.د9501890