خانم محمدی که هماکنون دوران محکومیت خود را در زندان میگذراند، مدتهاست از دیدار دو فرزند خود محروم بوده است. از سوی دیگر نرگس محمدی که ۴۴ سال سن دارد، از بیماریهای آمبولی ریه و فلج عضلانی رنج میبرد و متأسفانه تاکنون اقدام مؤثری برای معالجه او صورت نگرفته است![...]
یادداشت: علیرضا
محجوب، سهیلا جلودارزاده، علی مطهری، پروانه مافی، سیدهفاطمه ذوالقدر،
ناهید تاجالدین، سیدهحمیده زرآبادی، پروانه سلحشوری، احمد مازنی، هاجر
چنارانی، علیرضا رحیمی، فاطمه سعیدی، طیبه سیاوشی شاهعنایتی، محمود صادقی
و... امضاکنندگان نامهای خطاب به رئیس قوه قضائیه هستند که در آن برای یک
مجرم امنیتی درخواست عفو و تخفیف شده است! اعضای فراکسیون امید در مجلس با
به کار بردن ادبیاتی که به طرز عجیبی به ادبیات رسانههایی، چون بیبیسی
فارسی شباهت دارد، مینویسند: «خانم محمدی که هماکنون دوران محکومیت خود
را در زندان میگذراند، مدتهاست از دیدار دو فرزند خود محروم بوده است. از
سوی دیگر نرگس محمدی که ۴۴ سال سن دارد، از بیماریهای آمبولی ریه و فلج
عضلانی رنج میبرد و متأسفانه تاکنون اقدام مؤثری برای معالجه او صورت
نگرفته است!» البته نویسندگان نامه پا را فراتر نیز گذاشته و برای نرگس
محمدی که سخنگوی وزارت خارجه آمریکا از زندانی بودن او ابراز نگرانی کرده
است، به بهانه فعالیتهای نامبرده در انتخابات و آنچه آنان تشویق به حضور
در انتخابات خواندهاند، درخواست تخفیف میکنند! عجیب است در حالی که
ارتباط مستقیم نرگس محمدی با جریان ضدانقلاب خارجنشین و حمایت ویژه آنها
از وی، چون اظهارات شیرین عبادی از محمدی بر هیچکس پوشیده نیست،
نمایندگانی از درون مجلس شورای اسلامی موضعشان تا این حد به رسانههای ضد
انقلاب نزدیک شده است و عجیبتر آنکه این موضوع را به رسانهها کشاندهاند!
در حالی که اگر واقعاً میخواستند از سر دلسوزی و کاهش هیاهوها به این
موضوع ورود کنند، میتوانستند با استفاده از جایگاه نمایندگی و موقعیت
حقوقی خود در مجلس و استفاده از روابط دو قوه مقننه و قوه قضائیه، این
مسئله را بیسروصدا با رئیس قوه قضائیه در میان بگذارند.