در سه سال و اندی که از دولت یازدهم می‌گذرد، به کرات دولتی‌ها فساد «3 هزار میلیاردی» و «پرونده بابک زنجانی» را چه به صورت نوشتاری و چه به صورت گفتاری به شکل‌های مختلف مطرح کرده‌اند و بارها کوتاهی‌ها و نارسایی‌های دولت را به این گونه فسادها پیوند زده‌اند و بسیاری از آسیب‌ها را به گذشته ارجاع داده‌اند؛ اما این بار رئیس دولت یازدهم در مجلس شورای اسلامی که برای رأی اعتماد به سه وزیر معرفی شده سخن می‌گفت، در بخشی از صحبت‌های خود درباره مفاسد اقتصادی تعریف‌های جدیدی ارائه کرد که جای تأمل، نقد و بررسی جدی دارد. وی درباره اختلاس‌های صورت گرفته در صندوق ذخیره فرهنگیان اظهار داشت: «اگر یک دستگاهی وامی‌داده و آن پول به بدهی معوق تبدیل شده؛ نمی‌دانم چرا بعضی رسانه‌ها خوش‌شان می‌آید بدهی معوق را اختلاس بگویند. انگار بعضی‌ها توجه دقیق به لغت‌ها نمی‌کنند. اگر فسادی هست باید با آن مبارزه کنیم، نه اینکه آن را بزرگ کنیم». به راستی، جا داشت رئیس دولت که باید در عرصه‌های مختلف مدافع حقوق ملت باشد، فسادهای اخیر را هم تقبیح می‌کرد، نه اینکه با بازتعریف از فساد، در فکر لاپوشانی آن باشد. از این بیان بر می‌آید که نگاه به فساد برای بعضی‌ها ابزاری است که قابلیت دوگانه دارد: یک بار رقیب انجام می‌دهد که باید در هر کوی و برزنی آن را به صورت چماق بزرگ کرد و کوبید، حتی اگر ناعادلانه باشد و به قول رئیس دولت «نام مفسدان باید بر سر زبان‌ها باشد»، یک بار رفیق انجام می‌دهد که می‌شود آن را بازتعریف کرد و کیسه‌ای به آن کشید و همچون «هلو برو تو گلو»، آن هم از سوی یک حقوقدان به خورد مردم داد. این در حالی است که در تمام مکاتب مختلف واژه فساد به معنای تباهی به کار رفته و به معنی استفاده غیر مجاز از قدرت عمومی برای منافع خصوصی است.
حال که 90 درصد اعتبارات صندوق ذخیره فرهنگیان به صورت غیرقانونی و بدون در نظرگیری ضمانت‌نامه‌های معتبر تنها به 30 نفر از مرتبطان داده شده و تنها سهم یک نفر 3 هزار و 900 میلیارد تومان است و 7 هزار میلیارد تومان معوقات غیرقابل وصول وجود دارد، نمی‌توان برای آن ادبیاتی جدید خلق کرد و به خورد ملت داد. در اینجا دولت باید محکم می‌ایستاد و با قوه قضائیه تعامل برقرار می‌کرد تا ریشه فساد خشک شود. از دولت روحانی که به دولت تدبیر و امید معروف بود و با شعار مبارزه با فساد اقتصادی و شفاف‌سازی پا به میدان اجرایی گذاشته بود، بعید است که چنین تحلیلی را بر زبان جاری کند. حال در این وضعیت، ضروری است سخنان راهگشا، ماندگار و در عین حال قابل عملیاتی بودن رهبر معظم انقلاب که در دیدار با نمایندگان مجلس بیان فرمودند، سرلوحه دولت، ملت و تمامی مسئولان در سطوح مختلف قرار گیرد و با تلاشی همه‌جانبه فساد ریشه‌کن شود.
معظم‌له در این باره اظهار داشتند: «اگر با فساد مبارزه نشود، همه کارها لنگ خواهد ماند. فساد مالی، مثل خوره، ایدز و سرطان است؛ باید با آن مبارزه کرد ... باید با فساد مبارزه جدی کرد. یک پایه مبارزه، شمایید. آن روزی که بنده مسئله مبارزه با فساد را گفتم، توقعم این بود که مجلس شورای اسلامی سینه سپر کند و جلو بیاید و در این میدان حرکت کند تا ما دیگر احتیاج نداشته باشیم دنبال کنیم؛ اما متأسفانه این‌طور نشد. آنها نکردند، شما بکنید. البته به قول برادر ظریف و نکته‌‌سنج‌مان، با دستمال کثیف نمی‌‌شود شیشه را تمیز کرد. اگر انسان بخواهد با فساد مبارزه کند، باید در درجه اول مراقب باشد که فساد دامن خودش را نگیرد. داخل خودتان و درون مجلس مراقب باشید. دست پاک، دامن پاک، زبان پاک و چشم پاک خواهد توانست در حوزه اقتدار وسیعی که شما دارید، همه چیز را پاک کند.»
