تدارک زودهنگام احزاب و جریانهای سیاسی برای ورود به انتخابات و درگیر کردن فضای سیاسی و اجتماعی کشور به مسائل و مباحث انتخاباتی و اینکه چه کسانی وارد عرصه رقابتهای انتخاباتی خواهند شد و احزاب و گروههای مختلف چه کسانی را به عنوان کاندیدا معرفی میکنند[...]
یادداشت: تدارک
زودهنگام احزاب و جریانهای سیاسی برای ورود به انتخابات و درگیر کردن
فضای سیاسی و اجتماعی کشور به مسائل و مباحث انتخاباتی و اینکه چه کسانی
وارد عرصه رقابتهای انتخاباتی خواهند شد و احزاب و گروههای مختلف چه
کسانی را به عنوان کاندیدا معرفی میکنند، از جمله مهمترین موضوعات خبری
در روزهای گذشته است. برای نمونه میتوان به طرح آقای مصطفی میرسلیم به
عنوان کاندیدای نهایی حزب مؤتلفه اسلامی و گمانهزنیها درباره حضور برخی
شخصیتهای اصولگرا، افزایش اظهارنظرها مبنی بر پیروزی قطعی آقای روحانی در
انتخابات آتی و در عین حال، طرح نام برخی افراد به عنوان کاندیدای سایه
آقای روحانی از سوی اصلاحطلبان اشاره کرد که در روزهای اخیر سوژه رسانهها
و اظهارنظرهای نخبگان مختلف سیاسی بوده است. در نگاه اول، تبوتاب
انتخابات و تکاپوهای انتخاباتی نخبگان سیاسی نشاندهنده اشتیاق نخبگان
سیاسی جریانها و احزاب مختلف برای ورود به انتخابات است که هم بیانگر
واقعی بودن رقابت و در نتیجه حقیقی بودن مردمسالاری دینی در ایران است و
هم میتواند زمینهساز مشارکت حداکثری مردم در انتخابات باشد که چنانچه این
موضوع با انتخاب اصلح نیز توأمان شود، هدف انتخابات به طور حداکثری محقق
شده است؛ اما این پدیده بدون آسیب نبوده و در این باره باید گفت، اگرچه
فعالیت و مشارکت احزاب و گروهها نقطه اوج عمل به فلسفه وجودی آنهاست، اما
ورود پر تب و تاب به فعالیتهای انتخاباتی، به ویژه از سوی جریان یا
جریانهایی که زمام امور اجرایی کشور را در دست دارند، سبب میشود جریان
حاکم خود را مشغول مباحث انتخاباتی کند و دیگر فرصت چندانی نداشته باشد که
به مسائل مرتبط با وظایف اجرایی و مسئولیتهای خود بپردازد.
به حاشیه
رفتن مطالبات واقعی مردم، تک بُعدی شدن فعالیت احزاب و بیتوجهی آنها به
انجام سایر کارویژهها، غلبه منافع گروهی و جریانی بر منافع ملی و مصلحت
کشور و... از دیگر آسیبهای ورود زودهنگام به مباحث انتخاباتی است که امید
است با هوشمندی مردم و درایت نخبگان سیاسی از شدت آنها کاسته شود.