مسلمانان مظلوم ميانمار در حالي همچنان در آتش خشونت ها و اقدامات ضد انساني افراطيون بودائي مي سوزند كه مدعيان دروغين دفاع از حقوق بشر در مقابل اين هولكاست انساني سكوت اختيار كرده اند و در اين ميان تفرقه و كشمكش ميان كشورهاي اسلامي نيز بر عمق فاجعه افزوده است و تلاش موثري براي مقابله با بزرگترين نسل كشي قرن 21 انجام نمي شود.
دست و پنجه نرم كردن با مرگ و آينده نامعلوم، حال و روز مسلمانان ميانمار است كه قرباني خشونت هاي و تبعيض نژادي گسترده دولت میانمار شده اند. همزمان با جنايات تروريست ها در سوريه و عراق و كشتار انسان هاي بي گناه، مسلمانان ميانمار نيز قرباني نسل كشي دولت اين كشور شده اند. جنايات دولت مركزي و بودائيان عليه مسلمانان و كشتار انسان هاي بي گناه در مقابل مدعيان حقوق بشر و سازمان ملل رخ مي دهد كه نسبت به هولوكاست ميانمار بي تفاوت هستند.
پس از نسل كشي «رواندا» در سال 1994 كه به كشته شدن 800 هزار نفر منجر شد، رهبران جهان گفتند که ديگر چنين حوادث تلخي در دنیا تكرار نخواهد شد، اما همه اين ادعاها تنها چند سال دوام آورد و تلاش سازمان ملل براي جلوگيري از چنين فجايعي به شكست منجر شد و نسل كشي ديگري در جنوب شرق آسيا در حال تکرار و اين بار دولت ميانمار فاجعه ديگري را در تاريخ جهان رقم زد ه است.
هرچند در سال هاي اخير بحران هاي عراق و سوريه در مركز توجه مجامع بين المللي بود، اما در ماه هاي اخير حوادثي كه در كشور ميانمار رخ داد بار ديگر توجه جهانيان را نسبت به جنايات ددمنشانه دولت اين كشور عليه اقليت مسلمانان به خود جلب كرد. حملات ارتش و تندروهاي بودائي به مسلمانان منطقه روهينگيا در ايالت راخين از اكتبر 2016 بار ديگر تشديد شده است و صدها هزار نفر از مسلمانان بار ديگر مورد تبعيض نژادي قرار گرفته اند. كشتن، زنده سوزاندن، تجاوز، بازداشت و بي خانمان كردن مسلمانان، روش هاي روزانه دولت و ارتش ميانمار است كه در سال هاي اخير كمر به نابودي اسلام در اين كشور بسته اند.
دولت ميانمار نسل كشي مسلمانان را با هدف مقابله با مظنونان تروريستي توجيه مي كند، اما اين درحالي است كه مسلمانان اين كشور تاكنون هيچ اقدامي عليه دولت مركزي انجام نداده اند و به طور مسالمت آميز در ميانمار زندگي مي كنند. به صراحت مي توان كه بزرگترين هولوكاست قرن 21 در ميانمار رقم خورده و بزرگترين فاجعه انساني در سال هاي اخير به وقوع پيوسته است.
دولت میانمار بارها اتهامات سازمان های بین المللی در مورد نقض گسترده حقوق مسلمانان روهینگیا را رد کرده و مدعی شده است ارتش این کشور تنها در حال اجرای یک عملیات پاکسازی برای مقابله با مظنونان حمله به مرزبانان میانماری است. دولت مرکزی و بوداییان میانمار، اسلام را مذهبی وارداتی در این کشور تلقی کرده و لذا با مسلمانان مبارزه می کنند.
ساكنان روهينگيا چه كساني هستند؟
روهینگیایی ها اقلیت مسلمان بدون سرزمینی هستند که در ایالت «راخین» میانمار زندگی می¬ کنند و جمعیت شان نزديك به يك ميليون نفر تخمين زده شده است. دولت میانمار مسلمانان روهینگیا را به عنوان شهروند به رسمیت نمی شناسد. اگرچه بسیاری از مردم اين منطقه براي چندين نسل در میانمار متولد شده و زندگي كرده اند اما در این کشور اکثراً به مسلمانان به چشم مزاحم خارجی نگاه می کنند و آنها را از حقوق طبيعي زندگي محروم كرده اند و گزارش هايي كه در سالهاي اخير از وضعيت مسلمانان ميانمار منتشر شده است حكايت از فاجعه انساني دارد. طبق گزارش دیده بان حقوق بشر، قوانین میانمار در قبال مسلمانان تبعیض آمیز و محدود کننده آزادی فعالیت، اشتغال و تحصیل آنها است. روهینگیایی ها حق مالکیت زمین یا دارایی را ندارند و امکان اخراج شدن آنها از زمینی که در آن زندگی می کنند هر لحظه وجود دارد.
تاريخچه جنايات عليه مسلمانان
دولت میانمار از سال‌ها پیش به علت گسترش اسلام در این کشور، اسلام را از فهرست اقلیت‌های مذهبی میانمار حذف کرد و مسلمانان را تحت فشار و ارعاب قرار داد؛ فشارهایی که نتیجه آن، آتش زدن مساجد و قتل عام مسلمانان این کشور به دست بودایی ها بود. دولت میانمار از 1962 هیچ گاه این اقلیت را به رسمیت نشناخته و آنها را مهاجران غیرقانونی نامیده است.
میانمار نخستین بار در سال ۱۹۷۸ اقدام به کوچ اجباری بیش از ۳۰۰ هزار مسلمان از اين كشور کرد. دولت ميانمار همچنين سال ۱۹۸۲ تابعیت مسلمانان را لغو کرد و در سال ۱۹۹۲ نیز ۳۰۰ هزار مسلمان دیگر را مجبور به مهاجرت کرد. دولت میانمار سال 2011 با تصویب قانونی، «ساخت مسجد» در این کشور را ممنوع کرد؛ از آن زمان تاكنون دهها مسجد در اين كشور تخريب و آتش زده شده اند. نسل كشي هايي كه دولت بودايي ميانمار عليه مسلمانان انجام مي دهد.
در خشونت های جمعي در ایالت راخین در تابستان 2012، دولت ميانمار بزرگترين جنايت عليه مسلمانان روهينگيا را مرتكب شد و در اقدامي نزديك به 20 هزار تن از مردم اين منطقه را زنده سوزاند. در اين خشونت ها بیش از 100 هزار نفر از خانه هاي خود آواره شدند و وضعيت بسیاری از روهینگیايي ها در اردوگاه هايي كه زندگي مي كنند، فاجعه بار است. آنها با تبعیض گسترده و بدرفتاری دولت و بودائيان مواجه هستند و به خاطر سياست هاي ضد انساني دولت ميانمار، ده ها هزار نفر از مسلمانان روهينگيا در كشورهايي مثل بنگلادش سكونت دارند. دور جديد اين خشونت عليه مسمانان از اكتبر سال گذشته ميلادي شروع شده است و روز به روز بر عمق فاجعه افزوده مي شود و تعداد زيادي از مسلمانان روهينگيا قرباني نسل كشي دولت بودائي اين كشور مي شوند.
تيعيض نژادي عليه مسلمانان
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل اخيرا در گزارش تكان دهنده از وضعيت مسلمانان در ميانمار، اعلام کرد كه از ابتداي ژانويه 2017، 22 هزار مسلمان روهینگیا از اين كشور به بنگلادش گریخته اند. لازم به ذكر است كه از زمان آغاز عملیات ارتش میانمار بر ضد مسلمانان روهینگیا در ماه اکتبر 2016، ۶۵ هزار نفر به بنگلادش پناه برده اند. تصاوير و صحنه هاي دلخراشي كه از شكنجه و آزار مسلمانان روهينگيا منتشر مي شود، اوج نژادپرستي و تبعيض نژادي را نشان مي دهد.
به نظر مي رسد، احتمال گسترش خشونت عليه مسلمانان ميانمار در حال افزایش است و باتوجه به فرار مسلمانان از ميانمار به كشورهايي مثل بنگلادش و حتي چين، در آينده شاهد موج جدیدی از مهاجرت به اردوگاه های پناهندگان خواهيم بود. دیده بان حقوق بشر اخيرا پس از انکار دولت میانمار در مورد آزار و سرکوب مسلمانان روهینگیا، اعلام کرد بیش از 1250 خانه مسلمانان در روستاهای شمال غرب میانمار با خاک یکسان شده است. بر اساس گزارش سازمان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، حدود 30 هزار مسلمانان روهینگیا نیز به دلیل خشونت‌های دولتي مجبور به ترک خانه‌های خود شده اند. واكنش ها اين سازمان هاي بين المللي تنها در حد حرف باقي مانده و در عمل هيچ اقدامي براي نجات مسلمان ها انجام نداده اند و تنها به صرف محكوميت اكتفا كرده اند.
اقدامات جمهوری اسلامی ایران در دفاع از مسلمانان میانمار
در سایه بی توجهی بسیاری از کشورهای عربی نسبت به نسل کشی مسلمانان میانمار، جمهوری اسلامی ایران همواره این موضوع را در مجامع جهانی مورد توجه قرار داده و از نهادهای بین المللی خواسته است تا در این زمینه اقدام فوری انجام دهند. از وزارت خارجه دولت قبل، یعنی در زمان وزارت علی اکبر صالحی تا وزیر خارجه کنونی ایران، دکتر ظریف، همواره این مسئله مد نظر بوده است. در آن زمان، یعنی آبان ماه 1391، "علی اکبر صالحی" ، در گفت وگوی تلفنی با "وونا مانگ" وزیر امور خارجه میانمار با ابراز نگرانی از تداوم قتل عام مسلمانان در این کشور ، از دولت میانمار خواست برای جلوگیری ازتداوم کشتار و تحقق بخشیدن به حقوق اولیه مسلمانان ، فورا اقدام های لازم را اتخاذ کند.
دو هفته قبل نیز دکتر ظریف، وزیر امور خارجه، در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل، خواستار توجه جدّی به وضعیت اسفبار مسلمانان روهینگیا در میانمار شد. محمد جواد ظریف در نامه‌ای به آنتونیو گوترش نسبت به وخامت فزاینده اوضاع مسلمانان روهینگیا در میانمار ابراز نگرانی کرد و از دبیرکل سازمان‌ملل خواست فعالانه و در تعامل با دولت میانمار گام‌های اساسی برای پایان‌دادن به نگرانی‌های جدی جامعه بین‌المللی درباره وضعیت مسلمانان روهینگیا بردارند.
سال 1392 هم محمد خزاعی، در مقام نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، در نشستی كه با حضور سفرا و نمایندگان دائم كشورهای عضو سازمان همكاری اسلامی برای بررسی وضعیت مسلمانان در میانمار برگزار شد، استفاده از ظرفیت دبیركل سازمان ملل برای توقف فوری خشونت ها علیه مسلمانان میانمار، برگزاری نشستی درمجمع عمومی با موضوع میانمار و اعزام كمیسیون تحقیق به آن كشور به منظور بررسی موارد نقض حقوق بشر، پیشنهادات ایران در این نشست بود.
خزاعی در این نشست با ابراز تعجب از اینكه خشونت و سركوب مسلمانان میانمار در سایه دموكراتیزه شدن و اصلاحات در این كشور صورت می گیرد، از عدم وجود هماهنگی و وحدت نظر كشورهای اسلامی در تهیه یك قطعنامه علیه اقدامات وحشیانه بر ضد مسلمانان میانمار انتقاد كرد.
در این میان رهبر معظم انقلاب نیز همواره در بیاناتشان نسبت به این موضوع واکنش نشان داده اند. ایشان بیشتر در بیاناتی که در جمع مسئولان و نمایندگان کشورهای اسلامی بوده و یا در پیام خود به کنگره عظیم حج، همواره از مظلومیت مسلمانان میانمار و ضرورت توجه مسلمانان به این موضوع سخن گفته اند و ریاکاری مدعیان حقوق بشر در این زمینه را نیز تذکر داده اند. معظم له در سال 1391 در جمع قاریان قرآن در این باره گفتند:
«همین امروز شما ملاحظه کنید؛ در یک کشوری در شرق آسیا - در میانمار - هزاران انسان مسلمان دارند کشته می شوند، دارند فدا می شوند، بر اثر تعصب، بر اثر جهالت - اگر نگوئیم دست های سیاسی در خود همین مسئله وجود دارد؛ فرض کنیم همان طور که ادعا می شود، بر اثر تعصب های دینی و مذهبی است - مدعیان دروغین حقوق بشر لب تر نمی کنند. همان هائی که برای حیوانات دل می سوزانند، همان هائی که اگر در جوامعی که مستقل از آنها هستند، وابستهی به آنها نیستند، کوچکترین بهانهای پیدا کنند، صد برابر آن را بزرگ می کنند، اینجا در مقابل کشتار یک عده انسان بیگناه، بیدفاع، زن، مرد، کودک، سکوت می کنند؛ توجیه هم می کنند! این، حقوق بشر اینهاست؛ حقوق بشرِ منقطع از اخلاق، منقطع از معنویت، منقطع از خدا. می گویند اینها میانماری نیستند؛ خب، گیرم نباشند - البته دروغ می گویند، سیصد چهارصد سال است که اینها در آنجا زندگی میکنند؛ آنطور که به ما گزارش می شود - باید کشته شوند؟! همین حالت در طول سال های متمادی در همان کشور و در کشورهای مجاور، از سوی غربیها، بخصوص از سوی انگلیس، نسبت به همان مردم وجود داشته. پدر این مردم را درآوردند؛ هرجا پا گذاشتند، جز فساد و نابودی حرث و نسل - همان طور که خدای متعال در قرآن میفرماید - کاری نکردند. بله، برای اینکه بازار محصولات پیدا کنند، بازارهائی را آراسته کردند؛ مردم را با محصولات جدید آشنا کردند، برای اینکه تجارت خودشان را رونق بدهند. این تمدن، منقطع از معنویت و قرآن است.» (31/4/1391)
سكوت مدعيان دروغين حقوق بشر
نسل كشي ميانمار در سايه سكوت مدعيان حقوق بشر غربی و سازمان ملل انجام مي شود و آنها هيچ واكنشي نسبت به اين جنايات نشان نمي دهند. آمريكا كه مدعي سردمداري حقوق بشر در جهان است، زماني كه در كشورهاي مخالف غرب، نقض جزئي حقوق بشر رخ دهد، آن را در بوق و كرنا كرده و همه جهان را براي مقابله با آن بسيج مي كند، اما در كشوري مثل ميانمار كه كه مسلمانانش از حقوق اوليه نيز برخوردار نيستند، صداي حقوق بشري واشنگتن و متحدانش خاموش مي شود.
آمريكا زماني كه روسيه و دولت سوريه، تكفيري هاي جنايت كار را نابود مي كنند، براي حمايت از حقوق بشر تروريست ها، واكنش نشان مي دهد و تحريم هايي را عليه روسيه و سوريه اعمال مي كند و حتي براي صدور قطعنامه در شوراي امنيت سازمان ملل تلاش مي كند، اما در مقابل مسلماناني كه هيچ تهديدي براي دولت ميانمار و بودائيان اين كشور نيستند و همزيستي مسالمت آميزي با ديگران دارند، هيچ اقدام موثري انجام نمي دهد و دهان آنها در مقابل اين هولوكاست انساني قفل مي شود.
دولت آمريكا نه تنها به هولوكاست ميانمار واكنش نشان نداده است، بلكه در ماه هاي اخير اعلام كرد كه برخي تحريم هاي ميانمار را لغو مي كند. اين همه انفعال در بحبوحه خشونت هاي ميانمار اين تصور را در اذهان زنده مي كند كه واشنگتن در پشت پرده، اين جنايات را رهبري مي كند، زيرا براي واشنگتن، منابع طبيعي ميانمار در درجه اول اهميت قرار دارند و به همين جهت، آمريكايي ها ميانمار را نه ميدان نسل كشي مسلمانان، بلكه ميدان و فرصت بزرگ سرمايه گذاري مي بينند تا از يك طرف نفوذ چين را در اين منطقه مهار كنند و از طرف ديگر، انرژي مورد نياز خود را تامين كنند.
شايد اگر قطعنامه اي عليه دولت ميانمار در سازمان ملل صادر شود و فشارهاي بين المللي در مقابل اين جنايات و خشونت ها تشديد شود، دولت ميانمار از مواضع خود عقب نشيني كند، اما سكوت جامعه جهاني سبب مي شود تا دولت ميانمار گستاخ تر شده و نسل كشي هاي خود عليه مسلمانان را ادامه دهد.
مسئله نسل كشي در ميانمار وقتي تاسف برانگيزتر مي شود كه مي بينيم، كشورهاي جهان اسلام نيز در قبال اين فاجعه سكوت معناداري پيشه كرده اند. اين كشورها به جاي آنكه در مقابل استكبار جهاني متحد شوند، به جان هم افتاده اند و در اين شرايط فقط غرب از اين تفرقه سود مي برد.
سكوت سوچي مقابل نسل كشي مسلمانان
آنگ سان سوچی، زماني که به عنوان نماد دموکراسی خواهی و مبارزه با دیکتاتوری نظامیان در میانمار، سال ها حبس را به جان خرید و تسلیم نشد، چهره ای مورد توجه افکار عمومی جهان بود. آنگ سان سوچی رهبر حزب «انجمن ملی برای دموکراسی» بیش از دو دهه با دولت نظامی میانمار به خاطر آنچه خودش نقض حقوق بشر و دموکراسی می‌خواند، مبارزه کرد و سرانجام در اين مسير پر پيچ و خم موفق شد و به خاطر این اقدامات به عنوان نماد صلح و عدالت خواهي معرفي و با دريافت جايزه صلح نوبل به يكي از مدافعان حقوق بشر در جهان تبديل شد.
با پيروزي حزب «انجمن ملی برای دموکراسی» در پارلمان ميانمار در نوامبر 2015، بسياري بر اين باور بودند كه با قدرت گيري سوچی مدعي حقوق بشر كه جايزه صلح نوبل را در كارنامه خود دارد، وضعيت مسلمانان ميانمار تا حدي بهبود يابد، اما با روي كار آمدن او، در عمل نه تنها تغييري در سياست هاي قبلي دولت ميانمار انجام نشد، بلكه نسل كشي مسلمانان با شدت بيشتري ادامه پيدا كرد. آنگ سان سوچی، تاکنون هیچ تلاش قابل ملاحظه ای برای بحران انساني در میانمار صورت نداده است و به نظر می رسد که او به قیمت نادیده گرفتن درد و رنج ده ها هزار مسلمان میانماری، جانب اکثریت بودایی کشور را گرفته تا حمايت مردمي را براي پيروزي در انتخابات آتي اين كشور از دست ندهد. بر اساس گزارش رسانه ها او حتی از سفیر آمريكا در مسانمار نیز درخواست کرده از به کار بردن واژه «روهینگیا» خودداری کند و به مردم اين منطقه مشروعیت ندهد. وی همچنین اعلام کرده که برخلاف تصورات رایج، دولت او نیز به قوم روهینگیا حق شهروندی اعطا نخواهد کرد.
این برنده جایزه صلح نوبل در حالی به مدد تبلیغات گسترده غربی ها تبدیل به «اسطوره صلح و دموکراسی» در شرق دور شده است و مرتب از شان و ارزش هر شخص انسانی سخن می گوید، که حتی از اذعان به هویت هموطنان روهینگیایی خود هم ابا دارد. در حالی که سوچی از عمل به وعده های خود مبنی بر حفاظت از حقوق اقلیت ها عاجز است، اعتبار جایزه صلح نوبل، یک بار دیگر زیر سوال رفته است.
سوچي با پيروزي در انتخابات پارلمان و قدرت گرفتن در اين كشور مي تواند كارهاي متعددي براي نجات مسلمانان و جلوگيري از خشونت و تبعسض عليه آنها انجام دهد، اما این مدعي حقوق بشر نيز با جنايات دولت مركزي همسو شده است. چرا كه رئيس جمهور جديد ميانمار از ياران نزديك سوچي است و توسط نمايندگان پارلماني به قدرت رسيده است كه حزب سوچي اكثريت آن را در اختيار دارد.
شاید هم بتوان گفت همه تلاش هاي بيش از يك دهه اي سوچي عليه قدرت نظاميان در ميانمار تلاش براي رسيدن به قدرت در اين كشور بوده است، زيرا در يك سال و نيم گذشته سوچي هيچ انتقادي از سياست هاي دولت و ارتش ميانمار نكرده است و با ياران بودائي خود سوار بر كشتي قدرت به پيش مي رود بدون اينكه از درد و رنج مسلمانان اين كشور آگاه باشد. سوچي بايد بداند که همه اعتبار و شهرت جهاني وی به خاطر تلاش هايش در حوزه حقوق بشر به دست آمده است و اگر قرار باشد چنین نقض آشکار حقوق بشر در کشوری که او زمامدار سیاست آن است رخ دهد، تمام تلاش هاي چند دهه اي او با شكست مواجه خواهد شد و افکار عمومی جهان سوچی را هوچی گری بیش نخواهند دانست.
كلام آخر
فاجعه انسانی در میانمار به حدّی است که می توان از آن به عنوان نسل کشی یاد کرد. آمريكا و مدعيان غربي دفاع از حقوق بشر كه اين روزها تنها نگراني شان نقض حقوق بشر تروريست ها در سوريه توسط دولت بشار اسد است و نه توسط تروريست ها، انتظار نمي رود براي فاجعه نسل كشي مسلمانان ميانمار دل بسوزانند و اقدامي صورت دهند. بدين ترتيب باید مسلمانان جهان به وضع بغرنج مسلمانان میانمار توجه کنند. چنین رفتارهایی با مسلمانان میانمار به هیچ وجه قابل تحمل نیست و باید پایان یابد. مجامع بین المللی و کشورهای اسلامی باید با كنار گذاشتن اختلافات و با اتحاد اسلامي برای پایان دادن به جنایات و فجایع انسانی در میانمار تلاش کنند./
