یادداشت: تغییر
جای مظلوم و ظالم و وارونه جلوه دادن واقعیت و تحریف آن، از جمله شگردهایی
است که از ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ تا به امروز به کار بسته شده است تا نظام جمهوری
اسلامی در جایگاه محکوم و رهبران جریان برانداز در مقام قهرمان نشان داده
شود. کانال‌ها، شبکه‌ها و جراید که از سوی جریان‌های خاص در داخل و خارج
حمایت و هدایت می‌شوند تمام شش سال گذشته را تلاش کردند تا مسئله حصر خانگی
آقایان موسوی و کروبی را به اعتراض نسبت به نتایج انتخابات سال ۱۳۸۸ ربط
دهند؛ گرچه ادعای بزرگ تقلب، بدون ارائه کوچک‌ترین سند محکمه‌پسند و معتبری
که به ایجاد آشوب در خیابان‌های مرکزی تهران منجر شد، خود به تنهایی گناه
بزرگ و نابخشودنی است؛ اما به هیچ عنوان دلیل حصر این افراد نیست.
نظام
با سعه صدر بی‌همتا ادعای تقلب بزرگ، دعوت به تجمع و اردوکشی در کف
خیابان، حرمت‌شکنی‌ها در روز قدس و شعار علیه آرمان فلسطین، اهانت در روز
۱۶ آذر، بیانیه‌های پی‌درپی و اتهامات بی‌پایه و اساس به نظام و حتی
حرمت‌شکنی‌های عاشورای ۸۸ را تحمل کرد و کوچک‌ترین برخوردی را با این افراد
نداشت! این در حالی است که با وجود همه اصرار این افراد برای قرار گرفتن
در برابر مردم، نظام در تمام روزهای پس از انتخابات تا آغاز حصر تلاش کرد و
به بازگشت این افراد به نظام امیدوار بود تا آنکه ۱۸ ماه پس از انتخابات و
همزمان با ناآرامی در کشورهای مختلف اسلامی و منطقه، از جمله انقلاب مردم
مصر و لیبی و همچنین توطئه تروریستی تکفیری در سوریه، سران فتنه بار دیگر
فراخوانی را برای حضور آشوب‌طلبان در سطح شهر منتشر کردند؛ فراخوانی که
براساس رصد مراکز امنیتی و اطلاعاتی، هدف قطعی و حتمی آن برهم زدن امنیت و
ثبات کشور بود؛ ورود به تقابل مستقیم با نظام که سرانجام طبیعی آن رسیدن به
نقطه‌ای بود که امروز مردم سوریه در آن قرار گرفته‌اند؛ فراخوانی که
می‌توان آن را نقطه پایان صبر و مدارا و آغاز برخورد مقتدرانه نظام با این
افراد دانست؛ به این ترتیب نظام راهی جز آن نداشت که با تصویب دبیرخانه
شورای امنیت ملی محدودیت‌هایی را برای رفع خطر از زندگی مردم برای سران
فتنه وضع کند.
