خوشبینی آمریکا به سیاست چماق و هویچ در برخورد با برنامه موشکی ایران

پایگاه بصیرت / گروه بین الملل/اسماعیل احمدی

«ریچارد نیفو» که از وی به عنوان معمار شبکه تحریم های آمریکا علیه ایران یاد می شود، در جدیدترین یاداشت خود در در وب سایت فارن افیرز، راهکار‌هایی را برای مقابله با برنامه موشکی و تضعیف نظام جمهوری اسلامی به دولتمردان آمریکا ارائه می‌دهد. با بررسی این راهکار‌ها دو نکته اساسی آشکار می شود و آن این‌که هدف اصلی دولتمردان آمریکا از تحریم‌های جدید اولا تضعیف بنیه دفاعی کشور و ثانیا تداوم راهبرد براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران است.
نیفو فارغ‌التحصیل رشته مطالعات سیاست‌های امنیتی از دانشگاه «جرج واشنگتن» و عضو سابق تیم مذاکره کننده آمریکا در مذاکرات هسته‌ای با ایران بوده و مدتی نیز به عنوان هماهنگ کننده ارشد سیاست تحریم های آمریکا در وزارت خارجه این کشور مشغول به کار بوده است. نیفو همچنین مدتی با سمت مدیر بخش ایران در شورای امنیت ملی آمریکا در کاخ سفید مشغول به فعالیت بوده است.
ریچارد نیفو اهداف و نیت خصمانه تحریم‌های آمریکا علیه ایران را برملا کرده و به صراحت این اهداف را بیان می‌کند. وی در یاداشت خود می‌نویسد:
«ایالت متحده با اعمال تحریم های اقتصادی می تواند به دو خواسته اش جامه عمل بپوشاند. یکی از آن ها هدف قرار دادن برنامه موشکی و تضعیف آن و دیگری نشانه گرفتن اصل نظام است.
نیفو در ادامه مدعی است: «بر خلاف برنامه هسته ای ایران که صرفا صلح آمیز بوده برنامه موشکی اش اهداف نظامی با خود دربر دارد. برگرداندن نظر مردم در ارتباط با بحث موشکی مستلزم تزریق این تفکر است که برنامه موشکی نه تنها کشور را امن نخواهد کرد، بلکه موجب افزایش تنش ها می گردد. اما پذیرش این موضوع برای آن دسته از ایرانی هایی که صراحتا نقض برجام را توسط ایالت متحده را مشاهده کرده اند،  قابل قبول نیست. »
در قسمت بعدی یاداشت، ریچارد نیفو را مقابله با ایران را در به‌کارگیری سیاست چماق و هویچ دانسته و آن را به سران آمریکایی گوش زد می‌کند. وی می نویسد:
«برای اینکه ایالات متحده بتواند ایران را مجاب به مذاکره درباره برنامه موشکی اش کند می‌بایست دو استراتژی را در پی بگیرد: در وحله اول واشنگتن می بایست تصمیماتی نظیر وضع تحریم های اقتصادی به منظور کُند کردن پیشرفت برنامه موشکی ایران را اتخاذ کند. در مرحله دوم می بایست به منظور تسهیل در بازدید از مراکز نظامی و تسلیحاتی باب مذاکره با جمهوری اسلامی را باز کند.»
نیفو معتقد است: «گرچه تحریم های اقتصادی نتواند برنامه موشکی ایران را متوقف سازد، اما قادر خواهد بود که در پیشرفت آن اختلال ایجاد کرده و روند آن را کند سازد. اقدامات ایالات متحده در راستای محدود کردن خرید قطعات موشکی توسط ایران، پیشرفت برنامه موشکی این کشور را سخت تر اما نه غیر ممکن خواهد کرد.این نوع تحریم ها تاثیرات مستقیم امنیتی با خود در بر خواهد داشت.»

معمار تحریم های ایران در ادامه بحث تحدید موشکی ایران را به موضوع بی ارتباطی ربط می دهد و معتقد است: «ایالات متحده باید ایران را متقاعد ساخته که امنیتش تنها از طریق کنترل تسلیحات نظامی کشورهای منطقه تامین می شود. اگر ادعای ایران درباره بازدارنده بودن برنامه موشکی اش صحت داشته باشد، پس بنابراین باید آماده اتخاذ تصمیماتی در راستای محدود کردن افزایش تسلیحات نظامی در منطقه باشد. این اقدامات می تواند با اغاز مذاکره در راستای اعمال تحریم بر روی دو موضوع باشد: یکی بُرد موشک ها و دیگری کلاهک آنها. اگر این اقدامات به ثمر بنشیند تاثیر مخرب موشک های ایران به مراتب تنزّل کرده و نگرانی ایالات متحده درباره برنامه موشکی ایران کاهش خواهد یافت. طی اظهاراتی  مقامات ایران که برگرفته از بیانات رهبر ایران بود  سعی کردند تا برد دقیق موشک های بالیستسک ایران را مخفی نگه دارند و این حاکی از آن است که ایران حاضر به پذیرش مذاکره در این باب نمی باشد. قرارداد احتمالی می تواند شامل دو اصل دیگر باشد. اولی در خصوص تعداد کلاهک هسته ای موشک های کشورهای منطقه و دیگری قبول بازرسی های شفاف و اعمال نظارت بر پایگاهای نظامی همانند توافق بین امریکا و روسیه. دست یابی به چنین تفاهم نامه ای به منظور کنترل تسلیحات نظامی در خاورمیانه کاری آسان نیست. عدم دست یابی به چنین قراردادی صرفا به دلیل وجود بی اعتمادی بین کشورهای منطقه نبوده، زیرا کنترل تسلیحات نظامی به طور طبیعی امریست که بین کشورهایی حکم فرما می شود که به هم اطمینان نداشته و این برگرفته از عدم برابری قدرت نظامی کشورهای منطقه می باشد. همچنین نقطه نظر یکسان آمریکا و شرکایش در منطقه مبنی بر اینکه ایران یک تهدید غیر قابل کنترل در اجرای صلح و برقرای امنیت است، مزید بر علت بوده که انعقاد چنین قراردادی با مشکل روبه رو شود.»
این موضع نیفو که بحث موشکی ایران را به کنترل تسلیحات ربط می دهد، یک فرار به جلو است، چرا که اساسا تسلیحات موشکی ایران در حیطه تسلیحات متعارف بوده و حالت دفاعی دارد و کنترل تسلیحات ربطی به این موضوع ندارد. از سوی دیگر نظریه پردازان آمریکایی باید بیش از همه نگران عربستان، بازیگر متمرّد منطقه باشند که با خریدهای تسلیحاتی کلان، همواره آتش جنگ در منطقه را برافروخته و البته منافع امریکا در رونق دادن به صنایع نظامی خود مانع بزرگی در جلوگیری از اقدامات جنگ طلبانه آمریکاست.
ریچارد نیفو که این راه را جهت مقابله با تسلیحات متعارف و دفاعی ایران ناممکن می داند، در پایان برجام موشکی را برای این مقابله توصیه می کند. وی خواهان عدم از بین بردن برجام هسته ای است و درباره مذاکره برای برجام موشکی می نویسد: «اگر دولت ترامپ و سایر شرکایش به خصوص آنانی که در حوزه خلیج فارس واقع اند در تلاش و تکاپو باشند، ممکن است برجام اولین قدم برای دست یابی به یک راه حل موثر و بلند مدت در راستای مدیریت تهدید موشکی ایران باشد.»
گفتنی است آوردن بخش هایی از این مقاله جهت آشنایی با برنامه های نخبگان آمریکایی در مقابله با صنعت موشکی ایران است./

منبع:

www.foreignaffairs.com/articles/iran