روزنامه «آرمان» در یادداشتی به قلم «علی بیگدلی» نوشت: «اتحادیه اروپا برخلاف گذشته که با صمیمیت و صداقت از برجام در برابر آمریکا حمایت میکرد، اکنون دیگر در مورد برجام پافشاری نمیکند[...]
یادداشت: روزنامه
«آرمان» در یادداشتی به قلم «علی بیگدلی» نوشت: «اتحادیه اروپا برخلاف
گذشته که با صمیمیت و صداقت از برجام در برابر آمریکا حمایت میکرد، اکنون
دیگر در مورد برجام پافشاری نمیکند. سفر حساس وزیر خارجه انگلیس که چندی
پیش به ایران انجام شد و دست خالی برگشت، مزید بر علت دوری اتحادیه اروپا
از ما و به همان نسبت نزدیکی به مواضع آمریکاست.» حال باید از نویسنده این
سطور پرسید مگر چه اتفاقی در سفر اخیر وزیر خارجه انگلستان به تهران رخ
داده است که وی فکر میکند موجب قهر انگلیسیها شده و اروپا را از ایران
دور کرده است؟ پرسشی که پاسخ آن را میتوان در مطلبی یافت که پیشتر روزنامه
«شرق» منتشر کرده و نوشته بود: «سفر بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا به
عمان و سپس به ایران حکایت از وساطت برای آزادی نازنین زاغری داشت که
ناکام ماند. در حالی که احتمالاً وزیر خارجه انگلیس انتظار داشت دست خالی
بازنگردد.» پاسخی که البته خود پرسشهای بیشتری را به وجود میآورد؛ آیا
برای آنکه بخواهیم در برجام آن هم با شرایط کنونی که بر اساس گفتههای صریح
مقامات ایرانی از جمله عباس عراقچی که در روزهای اخیر در بریتانیا اظهار
داشت «آمریکا هر روز تعهدات خود را نقض میکند»، باید هر روز امتیاز بدهیم و
اقداماتی خلاف مصالح کشور و امنیت ایران اسلامی، چون آزادی جاسوسانی مانند
زاغری را انجام دهیم؟ این منطقی و منطبق با منافع ملی ماست که به جای
اصرار بر حقوق و حق کشور و برخورد از موضع قدرت مدام به دنبال راضی کردن
طرفهای غربی باشیم؟ مهمتر از اینها چه تضمینی وجود دارد که کشورهای اروپا
با گرفتن چنین امتیازهایی در کنار ایران بمانند و روابط گسترده اقتصادی و
سیاسی خود با آمریکا را قربانی منافع ایران کنند؟ پرسشهایی که متأسفانه
تاکنون پاسخ واضح، منطقی و مستدلی درباره آنها شنیده نشده است.