حمله رژیم صهیونیستی به پایگاه تیفور و واکنش احتمالی ایران

پایگاه بصیرت / گروه بین الملل/فرزان شهیدی

بامداد دوشنبه بیستم فروردین 97  چند موشک به فرودگاه نظامی تیفور (T4) در استان حمص سوریه شلیک شد. به دنبال این حمله وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که دو فروند جنگنده اف 15 اسرائیلی به فرودگاه نظامی تیفور حمله و هشت فروند موشک به سمت این فرودگاه شلیک کردند که سه موشک به هدف اصابت کرده و پنج موشک توسط سامانه پدافند سوریه رهگیری و منهدم شدند. در این حمله هوایی 7 تن از مستشاران سپاه پاسداران به شهادت رسیدند. این پایگاه نظامی حدود دو ماه پیش نیز از سوی رژیم صهیونیستی و در پاسخ به حمله ‌ای از سوی یک پهپاد ایرانی مورد هدف قرار گرفته بود.
شبکه آمریکایی «ان بی سی» نیز به نقل از مسئولان آمریکایی اعلام کرد که این حمله توسط جنگنده های اسرائیل صورت گرفته و صهیونیست ها قبل از حمله به پایگاه نظامی تیفور در سوریه به واشنگتن اطلاع داده بود.
نکته قابل توجه آن است که این حمله پس از آن روی داد که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا مدعی حملات شیمیایی دولت سوریه به شهر دوما شده و عاملان آن را تهدید به پرداخت هزینه سنگین کرده بود.
دو روز پیش از حمله رژیم اسرائیل، رسانه های غربی و عربی ادعا کردند شهر دوما در غوطه شرقی دمشق، مورد حمله شیمیایی قرار گرفته و در اثر آن ده ها نفر کشته و صدها نفر دیگر مصدوم شده ‌اند. سوریه دست داشتن در هر گونه حمله شیمیایی را تکذیب کرده و اعلام کرده است گروه های تروریستی مقادیر زیادی گازهای سمّی در اختیاز دارند که در مواقعی که دچار بن بست می شوند از آن استفاده کرده و در مقابل، دولت دمشق را متهم می کنند.
در فروردین ماه سال گذشته نیز همین اتفاق در خان شیخون در استان ادلب رخ داد و پس از آن آمریکا به بهانه شیمیایی، پایگاه هوایی شعیرات را در استان حمص هدف حملات موشکی قرار داد.
این بار اما به نظر می رسد آمریکا به شکل زودهنگام و البته از طریق نیابتی، سوریه و نیز جمهوری اسلامی ایران را مورد حمله قرار داده است. این در حالی است که پس از مناقشه بحث شیمیایی در شورای امنیت و وتوی پیش نویس مربوطه توسط روسیه، ترامپ تهدید به اقدام نظامی علیه سوریه کرده است.
حمله اسرائیل که گفته می شود از آسمان لبنان صورت گرفته است، تنها نقض حاکمیت سوریه محسوب نمی شود، بلکه مستقیما پایگاهی را هدف قرار داده است که مستشاران ایرانی در آن حضور داشته اند. پیش از این رژیم صهیونیستی بارها نسبت به حضور ایران در سوریه و ایجاد پایگاه های نظامی در این کشور ابراز نگرانی کرده و هشدار داده بود. آویگدور لیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی هم اخیرا گفته است حضور ایران در سوریه راه تنفس اسرائیل را بسته است. حمله اخیر را می توان یک اقدام شتابزده و ناشیانه رژیم صهیونیستی جهت تحقق هشدارهای قبلی اش تلقی کرد.
واکنش رسمی جمهوری اسلامی ایران به این حمله شدید اللحن بود. وزارت خارجه ایران قویا این اقدام را از طرف اسرائیل محکوم کرده و آن را تجاوز و نقض حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه، و بر خلاف تمام قوانین و مقررات بین المللی نامید.
از طرفی، علی اکبر ولایتی مشاور امور بین الملل رهبر معظم انقلاب اسلامی با بیان این که ایران با تمام وجود از تمامیت ارضی و حاکمیت دولت سوریه حمایت می کند، خاطرنشان کرده، قطعا جنایت صهیونیست ها علیه نیروهای سوریه و مدافعان حرم در فرودگاه تیفورحمص، بدون پاسخ نخواهد ماند.
البته این که پاسخ ایران چگونه و در چه سطحی خواهد بود هنوز معلوم نیست. سوال دوست و دشمن آن است که جمهوری اسلامی چه خواهد کرد؟ آیا خویشتنداری می کند؟ آیا واکنشی سریع و قاطع انجام می دهد و یا این که با تأنی و دوراندیشی در انتظار فرصتی مناسب برای ضربه به اسراییل یا منافع آن خواهد بود؟ آیا چنین پاسخی مستقیم خواهد بود و یا به شکل نیابتی توسط سایر نیروهای محور مقاومت (مانند حزب الله) صورت خواهد گرفت؟
درست است که پاسخ به تجاوز و جنایت رژیم صهیونیستی یک مطالبه ملی و قانونی است، اما با توجه به شرایط پیچیده سوریه و منطقه، هر گونه حمله و واکنش باید توام با دقت و محاسبات لازم باشد. شرایط فعلی سوریه کاملا متشنج است.
گروه های تروریستی به ویژه جیش الاسلام در غوطه شرقی متحمل شکست سختی شده اند و حامیان آن ها بسیاری از آمال خود را در سوریه برباد رفته می بینند. ترامپ که در حمایت از اسرائیل سنگ تمام گذاشته است، با تمسک به مساله شیمیایی ـ حداقل از جنبه عملیات روانی ـ به شدت سوریه را تهدید به حمله نظامی کرده است.
بازیگران دیگر خصوصا روسیه نیز هر چند در برابر اتهام شیمیایی و تهدیدات ترامپ با قدرت ایستاده است، اما ملاحظات سیاسی و تعاملات فیما بین مسکو و واشنگتن، به نوعی موجب قاعده مند شدن بازی در سوریه شده است. این در حالی است که روسیه هر چند حملات اسرائیل را محکوم کرده است، اما در عین حال معمولا دغدغه های امنیتی این رژیم را مد نظر دارد.
این وضعیت بدان معناست که هر گونه تصمیم و اقدام جمهوری اسلامی علیه رژیم اسرائیل چون به مساله سوریه مربوط می شود، قاعدتا باید با توجه وضعیت خاص سوریه و در چهارچوب معادلات و ملاحظات بازیگران این کشور دیده شود. البته این سخن به معنای دست بسته و ضعیف بودن ایران نیست، بلکه به مفهوم پرهیز از پیامدهایی است که ممکن است خسارت های آن بیش از منافع آن باشد.
در مجموع صرف نظر از مسایل پشت پرده، نکته قابل توجه آن است که عدم پاسخگویی و یا تاخیر در پاسخ به حمله اسرائیل، نباید موجب ارائه چهره ای منفعل از جمهوری اسلامی ایران و نیز جری شدن رژیم غاصب در ادامه حملات خود شود، بلکه مسئله کاملا برعکس است. اکنون صهیونیست ها از این حمله ناشیانه و نامشروعبه پایگاه تیفور، خود به وحشت افتاده اند. در این زمینه ژنرال «عاموس یادلین» رئیس پیشین اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی تاکید کرد تل‌آویو باید خود را برای پاسخ ایران به حملات علیه سوریه آماده کند. وی احتمال داد که به هر نحوی شده ایران به حمله دو روز پیش رژیم صهیونیستی به پایگاه هوایی سوریه واکنش نشان خواهد داد: «نه ضرورتا بلافاصله و از سرزمین خودشان. بلکه حتی در طولانی مدت و از طریق خاک سوریه،‌ لبنان یا هرجای دیگری از جهان.»/