گزیده تحلیل های رسانه ها

تغییر معادله در منطقه
جمهوری اسلامی: ژنرال تومربار فرمانده نیروی هوائی رژیم صهیونیستی طی مصاحبه با روزنامه معاریو برخی مسائل پشت پرده حوادث اخیر درگیری نظامی رژیم تل‌آویو با مقاومت غزه را فاش کرد و اعتراف نمود اوضاع کنونی هرگز مانند عملیات نظامی گذشته نبود. اوضاع به‌شدت وخیم شد و تقریباً کار از دست ما خارج شده بود و نهایتاً به جائی رسید که ارتش دستورات جدیدی را دریافت کرد که با «تغییر اصول عملیاتی» به هر قیمت ممکن درگیری‌ها را مهار کند.
ژنرال در پاسخ به سوالات مکرر خبرنگار که قانع نمی‌شد، پا را فراتر گذاشته و به وی گوشزد کرد که حماس و متحدانش دست ما را خوانده بودند. آنها می‌دانستند چه می‌کنند ولی ما در دست حماس آویزان بودیم چون معادله به کلی تغییر کرده بود و ما ابتکار عمل را از دست داده‌ بودیم. اگرچه انتشار این چنین اعترافاتی برای مقامات صهیونیستی بسیار تلخ و ناگوار است ولی آنها این روزها برای آرام کردن فضای ملتهب جامعه ناچارند وخامت اوضاع را تشریح کنند و به همه بفهمانند که چاره‌ای جز عقب‌نشینی و پذیرش آتش‌بس نداشته‌اند.
موضوع مهمتری که اهمیت مضاعفی دارد ولی تعمداً کمرنگ و بی‌ارزش جلوه کرده و تعمداً در تبلیغات و رسانه‌ها به فراموشی سپرده شده، تاثیرات منفی «سپر دفاعی گنبد آهنین» است که فریاد شهرک‌نشینان و سایر صهیونیستها را به اوج رسانده است. منشا اعتراضات اینست که سپر دفاعی گنبد آهنین به یک عامل تهدید و تخریب تبدیل شده و نه‌تنها مانع قابل اعتمادی برای مهار موشکهای فلسطینی محسوب نمی‌شود، بلکه در موقع اصابت به زمین، ابعاد ویرانیها را بیشتر می‌کند و باعث تخریب دوباره می‌شود. شهرک‌نشینان از مقامات نظامی خواسته‌اند از فعال کردن سپر دفاعی گنبد آهنین در مقابل موشک‌ها بپرهیزند تا بلکه ابعاد و ویرانیها کمتر شود.
اینکه در تهاجم اخیر صهیونیست‌ها به غزه، اشغالگران شرور به التماس افتاده بودند که آتش‌بس نه از فردا که همین امروز عملیاتی شود نشانگر تغییر معادله قدرت است و نکات کلیدی فراوانی را به قدرت‌های شیطانی گوشزد می‌کند.
مذاکره؛ خوب، بد، زشت
صبح نو: به نظر می‌رسد در چشم‌انداز نهایی بخشی از جریانات، مذاکره کدخدا (به‌مثابه کدخدای اروپا) ضروری است و احتمالاً یگانه راه رهایی از مشکلات به‌ویژه آنکه شماره تلفن دادن‌ها و سخنان متعدد مقامات آمریکایی هم مؤیدی برای این ایده دانسته می‌شود- اما وقتی بدانیم جان بولتون (که امروز از مغزهای متفکر ترامپ به شمار می‌رود) در مقاله‌ای در شهریور۹۶ در نشنال ریویو، ضمن ترسیم مسیر خروج از برجام، گفته که باید با این پیش‌فرض که جمهوری اسلامی مذاکره با آمریکا را نمی‌پذیرد، برای بهره‌برداری رسانه‌ای به ایران پیشنهاد مذاکره دهیم، شاید بتوان خدعه این عناصر برجسته نظام سلطه را نشان داد، یعنی می‌خواهند کشور را باز به دامان تعلیق اقتصاد، فرهنگ و سیاست بیندازند و موتور محرکه آن را مختل کنند؛ البته جدای از این مقاله که راهبرد آمریکایی‌ها را نشان می‌دهد، استدلال‌های متعدد دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد در مقطع کنونی، مذاکره به هیچ روی به نفع ایران نیست؛ یک نمونه‌اش اینکه دو سال تمام مذاکره کردیم و انبوهی از امتیازات را دادیم و اکنون در نقطه زیر صفر همان تعهدات قرار داریم. بحث اخیر گویای این نکته است که جمهوری اسلامی از مذاکره هراسی ندارد و اگر هراس داشت در طول 12 سال در پرونده هسته‌ای یا مسائل عراق، با آمریکا و سایر طرف‌ها مذاکره نمی‌کرد. مشکل اینجاست که مذاکراتی به این شکل، تأمین‌کننده منافع ملی نیست و راه‌حل، بازگشت به درون است.
تبرئه نشریه 9 دی از شکایت ریاست جمهوری
کیهان: دوسال قبل هفته‌نامه 9 دی طی شش شماره (287 تا 293) در تاریخ 15 مهر 96 تا 4 آذر 96 گزارش‌های مستندی را با عنوان «گزارش یک سرقت علمی، بررسی علمی اسناد به دست آمده در موضوع دکتری حسن روحانی» که انعکاس گوشه‌ای از یافته‌های گروه بررسی اصالت رساله دکتری آقای روحانی بود، منتشر کرد. این گزارش، حاصل تلاش جمعی از دانشجویان و دانش‌آموختگان برترین دانشگاه‌های داخل و خارج از کشور بود. به‌دنبال انتشار این گزارش، معاون حقوقی رئیس‌جمهور ضمن کذب دانستن مستندات 9 دی، با استناد به بندهای8 و 11 ماده 6 قانون مطبوعات و مواد 697 و 698 قانون مجازات اسلامی، گزارش 9دی را مصداق افترا و نشر اکاذیب دانست و از دادگاه ویژه روحانیت خواستار مجازات مدیر مسئول این هفته‌نامه شد.
پس از این شکایت، مدیرمسئول هفته‌نامه 9 دی از سال 96 طی چند نوبت بازپرسی شد و در نهایت، دادگاه حمید رسایی در بهمن‌ماه سال 97 برگزار شد. در این دادگاه که بیش از سه ساعت به طول انجامید، مدیر مسئول هفته‌نامه 9 دی طی لایحه 200 صفحه‌ای، با ارائه کلیه مستندات علمی و کار کارشناسی صورت گرفته توسط اساتید دانشگاه، به دفاع کامل از مطالب منتشر شده در خصوص سرقت علمی و تقلب صورت گرفته در پایان نامه دکتری مذکور پرداخت. این روند در نهایت رأی تبرئه مدیر مسئول 9 دی را توسط هیئت منصفه و قاضی دادگاه به دنبال داشت. با وجود اعتراض ریاست جمهوری به رأی صادره و درخواست تجدیدنظر، مستشاران شعبه اول دادگاه تجدیدنظر نیز با وجود مستندات علمی و دفاعیات محکم حمید رسایی، در تاریخ 12 اردیبهشت 98 رأی بدوی را تایید نمودند.
خبری از جنگ نیست
وطن امروز: ایلان گلدنبرگ، مدیر برنامه امنیت خاورمیانه در مرکز امنیت نوین آمریکایی که طی سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ در وزارت دفاع آمریکا به‌عنوان سرپرست تیم ایران و مشاور ویژه خاورمیانه فعالیت می‌کرده است، با انتشار رشته توئیت‌هایی خواستار توقف بزرگنمایی درباره احتمال وقوع جنگ با ایران شد. گلدنبرگ نوشت: رسانه‌ها باید مسؤولانه درباره تحرکات نظامی آمریکا در خاورمیانه گزارش دهند. از بزرگنمایی درباره احتمال جنگ با ایران دست بردارید، این چیزی است که جنگ‌طلبان می‌خواهند. من 3 سال را در بخش ایران در پنتاگون کار کردم و می‌دانم که این استقرار (ناو هواپیمابر) فاصله زیادی تا یک تعویض بازی عظیم دارد. وی ادامه داد: انتقال یک سیستم پاتریوت (به خاورمیانه) ارزش آن را ندارد که تیتر یک نیویورک‌تایمز شود، بویژه که چند ماه پیش نیز آمریکا 4 سیستم کامل پاتریوت را از منطقه خارج کرده است. باتوجه به اینکه از پیش قرار بود ناو هواپیمابر (آبراهام لینکلن) در همین زمان در منطقه باشد، هفته گذشته درباره اعزام این ناو به خلیج‌فارس بزرگنمایی شد. گلدنبرگ در توئیتی دیگر نوشت: آنچه اکنون اتفاق افتاده، این است که ظاهراً بر سر استقرار یک ناو، یک سیستم پاتریوت و چند ب- ۵۲ (هواپیمای بمب‌افکن) که قرار بوده در هر صورت در منطقه باشند، یک بحران شکل گرفته است. این حتی نزدیک به چیزی که 2 سال در منطقه داشتیم هم نیست، زمانی که ما خاتمه دادن به جنگ با داعش را اعلام و تجهیزات را به آسیا و اروپا منتقل کردیم. مسؤول پیشین پرونده ایران در وزارت دفاع آمریکا تصریح کرد: نکته دیگر در این مسأله که گفته می‌شود ایرانی‌ها دنبال تحریک آمریکا برای یک درگیری نظامی محدود هستند، بشدت مشکوک و خلاف تمام چیزهایی است که ایرانی‌ها سال‌هاست انجام داده و انجام می‌دهند.
بازی جدید کری و ترامپ
فارس: واقعیت آن است که اگر آمریکا به دنبال جنگ بود حتی یک ساعت هم صبر نمی‌کرد و هیچ نیازی به هیچ مجوزی هم نداشت همانطور که برای حمله به عراق نه مجوز کنگره خودش را گرفت و نه مجوز سازمان ملل را. آنها می دانستند که عراق ضعیف شده و از درون در حال فروپاشی است و به همین دلیل ظرف چند ساعت و چند جلسه تصمیم خود به حمله به این کشور را عملیاتی کردند. این صدام بود که درک درستی از خودش و کشورش نداشت و آنقدر با آمریکایی ها مذاکره کرد تا تمام توان داخلی اش را هدر داد و دیگر جایی برای مقاومت باقی نگذاشت.
این ماجرا در مورد لیبی هم صدق می کند. شاید یکی از ماندگارترین جملات تاریخی معمر قذافی و شاید تاریخ لیبی، واژه هایی باشد که او از سر ناامیدی خطاب به ایران و کره شمالی گفت و توصیه کرد سرنوشت او را درس خود قرار داده و به مذاکره با غرب اعتماد نکنند. قذافی آنقدر مذاکره کرد که مشکلات داخلی اش بیشتر از مشکلات خارجی شد و سرانجام دیگر توان ایستادگی نداشت و با یک تلنگر از درون فرو ریخت.
این بازی در مورد ایران هم صدق می کند. غرب فقط به دنبال فشار بیشتر بر ایران از طریق پینگ پنگ مذاکره و وعده بهبود شرایط است. در این مساله هم هیچ تفاوتی بین دموکرات ها و جمهوری خواهان نیست اگرچه آمریکایی ها سعی می کنند با درست کردن پلیس خوب و بد مقاومت ما را شکسته و راهبرد خود را که بدون تردید تلاش برای سرنگونی جمهوری اسلامی ایران است پی گیری کنند. اصلا به همین دلیل است که ترامپ در سخنرانی اخیر خود نام جان کری را مطرح کرده است. او می خواهد پالس پلیس خوب را به ایران بدهد و در داخل برخی ها را به این تصور دچار کند که می توانند با مذاکره با دموکرات ها و آدم‌هایی مثلاً خوبی مثل جان کری یا اطرافیان اوباما راه خود را پیش ببرند
نه مساله جنگ نیست. این را باید بپذیریم که موضوع تقسیم کار جنگ نرم بین جمهوری خواهان و دموکرات هاست. زمانی هم که جان کری امضای معروفش را پای برجام می انداخت خوب می دانست چطور باید امضا کند که رئیس جمهور بعدی بتواند راحت از آن خارج شود.
حالا اما نوبت به جنگ روانی و ماموران داخلی و خارجی رسانه ای آمریکا است که یا فریب او را بخورند یا دستمزد‌های گرفته را خرج سناریوی هیات حاکمه آمریکا کنند. به همین دلیل است که شما ناگهان می بینید یک رسانه داخلی تیتر اول خود را به گزینه جنگ و صلح اختصاص می دهد و صراحتاً می گوید اگر مذاکره نکنید حتما جنگ خواهد شد. این رسانه البته توضیح نمی دهد که چرا جنگ می شود و اساساً آمریکا اگر به دنبال جنگ است چرا تا کنون وارد این عرصه نشده است؟ از ما می ترسد، توانش را ندارد، بهانه ندارد، یا اینکه اصلا به دنبال جنگ نیست؟
مساله این است که آنها به دنبال جنگ در شرایط حاضر نیستند. همانطور که در ونزوئلا وارد جنگ نشدند. آنها در حقیقت نمی خواهند نیمی از دنیا که چین و روسیه را هم شامل می شود مقابل خود قرار دهند. آنها به خوبی می دانند که اخلال در نظم خلیج فارس حتما چین را متضرر خواهد کرد و وضعیت نه جنگ و نه صلح اقتصادی بین آمریکا و چین را وارد یک مرحله بدتر خواهد کرد.
به همین دلیل ساده است که الان سناریوی جان کری و ترامپ از بالا به آنها ابلاغ شده است و دور جدید بازی را شروع کرده اند. من اسمش را می‌گذارم بازی «کات» یعنی معادله کری ایران ترامپ. آمریکایی‌ها می‌خواهند ایران را بین پلیس خوب و بد قرار دهند و از عناصر آگاه و ناآگاه داخلی خودشان برای فشار بر نظام در جهت انجام مذاکره استفاده کنند و همین مساله هم باعث شده است تا ترامپ مرتب آلارم مذاکره بدهد و از گفت و گو و رد بدل شدن تماس تلفنی بین تهران و واشنگتن حرف بزند. این کار به آنها فرصت می دهد تا با شل و سفت کردن وضعیت اقتصادی کشور مردم را در داخل بیشتر سرگردان و بلاتکلیف کنند.
اقتصاد کوپنی
دنیای اقتصاد: قیمت بنزین نیز در ایران فقط با ونزوئلا قابل قیاس است، جایی که با هزینه یک بسته آدامس می‌توان یک باک بنزین را به‌طور کامل پر کرد. آیا زدن چوب حراج به ثروت نسل‌های فعلی و آتی و محروم کردن دولت هم از بودجه عمرانی و هم از وظایف ضرورتی حاکمیتی، از جمله آموزه‌های اقتصاد لیبرالی است؟ از این حیث مثال‌ها می‌توان به ده‌ها مورد اشاره کرد. متاسفانه دولت‌ها زمانی تن به تغییرات اساسی می‌دهند که دیگر نه کارت برنده‌ای در اختیار دارند و نه کارد برنده‌ای. استدلال سیاست‌گذاران در شرایط فعلی همچون بیماری است که سال‌ها به نسخه‌های پزشک خود بی‌توجهی و گاه حتی او را تمسخر کرده است و حال که در شرایط بحرانی در اتاق سی.سی.یو به سر می‌برد، علم پزشکی را زیر سوال می‌برد و معتقد است این علم برای بیماران بد حال پاسخ درخوری ندارد و در این شرایط باید یا به سراغ معجون‌های گیاهی پزشکان سنتی رفت، یا به‌دنبال ورد و جادوهایی رفت که در گوش خوانده می‌شوند و آثار آن به سرعت در بدن نمایان می‌شوند.