نشنال اینترست در مقاله ای به قلم "رابرت فارلی" تحلیلگر و مولف " کتاب رزمناو" با اشاره به تشدید تنش میان ایران و آمریکا می نویسد مشخص نیست هرگونه اقدام آمریکا برای تهاجم نظامی به ایران چگونه پایان خواهد پذیرفت.

این نشریه با اشاره به برخی مخالفان توافق هسته ای ایران (برجام) در آمریکا و اسرائیل افزود تعداد کمی از منتقدان برجام خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی از طریق نظامی شده اند آن هم به این دلیل که مداخله نظامی، دورنمای چندانی برای پیروزی ندارد و تمایل زیادی نیز برای پرداخت هزینه های پیروزی در چنین جنگی وجود ندراد. تصمیم دولت بوش برای تغییر رژیم عراق قطعا از عواملی بود که به جنگ منتهی شد؛ حتی اگر مقصود اولیه جنگ نبوده باشد. اما اگر دولت ترامپ تصمیم مشابهی برای تغییر رژیم ایران بگیرد، دیر یا زود جنگ رخ خواهد داد. 

نشنال اینترست، تاکید کرد آمریکا از پایگاه های منطقه ای لازم به منظور تقویت نیروی مورد نیاز در تهاجم به ایران، نابودی نیروهای مسلح آن، برکناری رژیم تهران و کنترل آن برخوردار نیست. شاید بگویید ارتش آمریکا می تواند در عراق مستقر شود، اما این اقدام نیز مستلزم جنگی دیگر برای تغییر دولت کنونی بغداد خواهد بود. آمریکا می تواند از طریق آبی-خاکی به زور وارد ایران شود که در این صورت نیروهای آمریکایی در معرض موشک های ایران خواهند بود و احتمالا تلفات بسیار سنگینی در پی خواهد داشت. 

این نشریه از عربستان سعودی به عنوان پایگاهی برای حمله احتمالی به ایران یاد کرده می افزاید، چنین حمله ای با حمایت گروه های مخالف ایران نظیر مجاهدین خلق (منافقین) صورت می گیرد و با انتقال سلاح، اطلاعات، آموزش هر نیروی مخالف، جذب نیروهای جدید – احتمالا در کردستان – همراه خواهد بود. اما ساختن نیروی قوی زمینی، بسیار زمان بر خواهد بود و بدون چنین نیرویی با هدف بیرون راندن واحدهای ارتش ایران، و آغاز حملات هوایی آمریکا به منظور کاهش توانمندی های زمینی ایران، با دشواری فراوان مواجه خواهد شد. علاوه بر آن بسیاری از واحدهای سپاه و ارتش ایران در مناطق شهری مستقر خواهند شد. 

نشنال اینترست درباره واکنش ایران به چنین حمله ای می نویسد، ایران گزینه های فراوانی در اختیار دارد. تلاش برای ایجاد بی ثباتی در عراق و افغانستان از طریق گروه های نیابتی و انتقال سلاح، ترغیب این گروه ها برای حمله به متحدان آمریکا، به کارگیری ناوگان موشک های بالستیک برای حمله به پایگاه ها، کشتی های آمریکایی و نیز تاسیسات نظامی و اقتصادی متحدان واشنگتن از جمله این موارد خواهد بود. 

این نشریه می نویسد تلاش برای تغییر رژیم ایران احتمالا ناموفق خواهد بود و به احتمال زیاد به تشدید مشکلاتی می انجامد که قرار بود راه حل باشند. نخست آنکه هرگونه حمله به ایران واکنش ملی متقابل علیه مهاجمین را درپی داشته، حمایت عامه مردم را   افزایش خواهد داد. هرگونه حمله، رژیم ایران را ترغیب خواهد کرد تا کنترل اجتماعی و اقتصادی را به شدت افزایش دهد. این کنترل ها می تواند در گذر زمان نتیجه معکوس داشته و در عین حال تضمینی وجود ندارد که اقدامات ضد انقلابی صورت گیرد.

دوم آنکه آمریکا برای تغییر رژیم ایران از حمایت گسترده بین المللی برخوردار نیست. حتی متحدینی نظیر عربستان و اسرائیل هم احتمالا توان تحمل هزینه های درازمدت جنگ را نخواهند داشت. نه روسیه و نه چین به هیچ وجه از جنگ حمایت نخواهند کرد، و برعکس به گونه ای اقدام می کنند تا شدت فشارها علیه ایران کاهش یابد. واکنش اروپایی ها هم با مخالفت شدید عامه مردم همراه خواهد بود که در نهایت رهبران همراه در فرانسه و انگلیس را مجبور خواهد کرد از واشنگتن دوری کنند. 

سوم آنکه مشخص نیست دخالت نظامی چه مدت طول خواهد کشید. آمریکا از حمایت جمعی برای محدود کردن ایران از شیوه های نظامی – مانند آنچه که در دهه 1990 درباره عراق رخ داد – برخوردار نیست. همدردی بین المللی با ایران با گذر زمان افزایش می یابد، حقیقتی که رهبران ایران قطعا درک می کنند. اگر جمهوری اسلامی سقوط نکند، آمریکا در نهایت مجبور است یا شکست را بپذیرد یا مسیر خطرناک تشدید جنگ را هموار کند. 

نشنال اینترست از وارد شدن خسارات درازمدت به ارتش ایران، ساختارهای اقتصادی و علمی و همچنین مقابله با "بلندپروازی های" ایران در منطقه به عنوان دستاوردهای چنین اقدامی یاد کرد و افزود این نتیجه احتمالا بیشتر باب طبع متحدان آمریکا در خاورمیانه است که بابت هرگونه دورنمایی برای تعهد آمریکا به جنگ نظامی تمام عیار با ایران، زیاد نگران نیستند. 

این نشریه در پایان افزود: "تغییر رژیم شاید موثر باشد، اما دلیل مناسب چندانی وجود ندارد که بپذیریم احتمال موفقیت چنین چیزی زیاد است." 

منبع: الف