«حسین شریعتمداری» در یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:
این نکته که برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی به چه کسانی نباید رای داد، می‌تواند ملاک و معیار موثر و قابل قبولی برای انتخاب کسانی باشد که از شایستگی لازم برای حضور در خانه ملت برخوردارند و یا دستکم، می‌تواند از ورود افراد نالایق به مجلس که قرار است در «رأس امور» و «عصاره فضیلت‌های ملت» باشد، جلوگیری کند.
امیرالمومنین علیه‌السلام در نامه‌ای خطاب به مردم مصر (نامه ۶۲ در نهج‌البلاغه) از چهار خصلت یاد می‌فرمایند که اگر در مسئولان نظام وجود داشته باشد، نظام را به تباهی کشیده و مردم را با سختی و عواقب فاجعه‌بار روبه‌رو خواهند کرد. اگر نقش نمایندگان مجلس را در اداره امور کشور، نقشی برجسته و سرنوشت‌ساز بدانیم که چنین است، بی‌تردید آنها نیز مصداق و موضوع هشدار حضرت امیر(ع) هستند.
امیرالمومنین علیه‌السلام در بخشی از نامه مورد اشاره آورده‌اند؛ «وَ لَکِنَّنِی آسَی أَنْ یَلِیَ أَمْرَ هَذِهِ الْأُمَّةِ سُفَهَاؤُهَا وَ فُجَّارُهَا فَیَتَّخِذُوا مَالَ اللَهِ دُوَلًا وَ عِبَادَهُ خَوَلًا وَ الصَّالِحِینَ حَرْباً وَ الْفَاسِقِینَ حِزْباً... اما تأسّفم از این است که حکومت این امت به دست بیخردان و تبهکاران افتد، کسانی که بیت‌المال را در میان خود دست به دست کنند، و بندگان خدا را به بردگی می‌گیرند، و با افراد صالح به جنگ و ستیز بر می‌خیزند و با فاسقان همدست {و هم حزبی} می‌شوند».
گروه‌ها و احزاب سیاسی کشور طی چند سال اخیر مواضع و عملکرد آشکار و شناخته شده‌ای داشته‌اند که به آسانی برای همگان قابل شناسایی بوده و در دسترس است. چه کسانی بیت‌المال مسلمین را در میان خود و هم‌حزبی‌هایشان دست به دست کرده‌اند؟! چه کسانی و از کدام حزب و جریان سیاسی، در حالی که مردم با سختی معیشت دست به‌گریبان بودند، بی‌توجه به مشکلات معیشتی مردم برای خود و هم‌حزبی‌هایشان حقوق‌های نجومی تدارک دیده بودند؟! چه کسانی مردم را با گرانی لجام گسیخته کالا و خدمات تنها گذاشته و در حالی که وظیفه نظارت بر امور را به عهده داشتند و برای انجام آن سوگند یاد کرده بودند، در مقابل این پدیده پلشت و خانمانسوز دست به هیچ اقدامی نزدند؟! کدام جریان سیاسی صنایع موشکی را مانع مذاکره می‌دانستند؟!
کدام طیف سیاسی در حالی که خود را متخصص مذاکره و دیپلماسی می‌دانست، همه امکانات و ظرفیت‌های کشور را برای مذاکره با آمریکا هزینه کرد و به جای لغو تحریم‌ها، ده‌ها تحریم دیگر هم به تحریم‌های قبلی اضافه نمود؟! کدام جماعت سیاسی از یک سو شعار زنده‌باد منتقد ما سر می‌دادند و در همان حال نه فقط به هیچیک از هشدارهای مستند منتقدان توجهی نکردند بلکه آنها را به باد انواع تهمت‌ها و ناسزاها نیز گرفتند. کدام جریان سیاسی ده‌ها، بلکه صدها وعده به ملت داد و تقریباً به هیچیک از آنها عمل نکرد؟! کدام حزب و گروه سیاسی به دروغگویی و سپس به انکار دروغ‌هایی که تحویل ملت داده است شهرت دارد؟! و...
یک بار دیگر کلام حضرت امیر علیه‌السلام را بخوانید. نگرانی حضرتش از کسانی است که بیت‌المال را در میان خود، دست به دست می‌کنند (مَالَ اللهِ دُوَلًا )، برای مردم اهمیتی قائل نیستند (عِبَادَهُ خَوَلًا)، با افراد صالح در ستیزند (الصَّالِحِینَ حَرْباً) و با فاسقان همدست و هم‌حزبی هستند (الْفَاسِقِینَ حِزْباً)...
حالا باید کلاه خود را قاضی کرد و نتیجه گرفت که آیا می‌توان نامزدهای وابسته به این جبهه سیاسی و احزاب و جریانات حامی آن را شایسته حضور در خانه ملت دانست؟! این طیف از نامزدها چنانچه با وجود اطلاع از مواضع و عملکرد جبهه مورد اشاره، از آن حمایت می‌کرده‌اند که در جرم و گناه آنان سهیم هستند و چنانچه از مواضع و عملکرد این جبهه بی‌خبر بوده‌اند -که محال به نظر می‌رسد- از ابتدایی‌ترین فهم و درک سیاسی و اجتماعی برخوردار نبوده‌اند و به همین علت شایسته حضور در خانه ملت نیستند و نباید به تابلوهایی که در ایام انتخابات روی دست بلند می‌کنند اعتماد کرد.
