تروئیکای اروپایی(انگلیس، فرانسه، آلمان) به هیچ عنوان کارنامه قابل قبولی نزد مردم کشورمان ندارند. حمایت ویژه از گروهک تروریستی منافقین، پشتیبانی از گروهک های تروریستی ضدایرانی تجزیه طلب، تجهیز صدام به سلاح شیمیایی و دیگر سلاح های کشتارجمعی، حمایت از گروهک های تروریستی در جنوب شرق کشور، پرونده خون های آلوده، اخراج و بازداشت غیرقانونی دیپلمات های ایرانی و...تنها بخش کوچکی از کارنامه سیاه تروئیکای اروپایی در موضوع ایران است.
انگلیس، فرانسه و آلمان در سالهای ۸۲ الی ۸۴ (دولت اصلاحات) توافقی به نام سعدآباد با ایران امضاء کردند. توافقی که روحانی، محمدجواد ظریف، علی اکبر صالحی، حسین موسویان و علی ماجدی (سفیر سابق ایران در آلمان) جزو اعضای ارشد تیم مذاکره کننده کشورمان بودند. در توافق سعدآباد، علیرغم اجرای کامل تعهدات از سوی ایران، طرف اروپایی به هیچ عنوان به تعهدات خود عمل نکرد.
تروئیکای اروپایی در سال ۹۲ نیز توافق جدیدی با ایران امضا کردند. در تیرماه ۹۴، توافق هسته ای میان ایران و ۱+۵ امضا شد. توافقی که به برجام مشهور شد. علیرغم کارنامه غیرقابل قبول اروپایی ها در توافق سعدآباد و برجام، روزنامه های اصلاح طلب بارها از اعضای اروپایی برجام تمجید کرده و آنان را بزک کردند.
ایران در برجام به تمامی تعهدات خود عمل کرد. اما در سوی مقابل، آمریکا و اروپا به هیچ وجه به تعهدات خود عمل نکردند. آمریکا در اردیبهشت ۹۷ به صورت رسمی از برجام خارج شد. به دنبال خروج رسمی آمریکا، اروپا نیز عملا از توافق خارج شد.
اکنون حدود ۶۰ ماه از امضای برجام سپری شده است. اما اروپا در کنار آمریکا هیچگاه به تعهدات خود عمل نکرد. ایران در پرونده برجام طلبکار است و اروپا و آمریکا جزو بدهکارهای توافق هستند.
اما به دلیل دیپلماسی انفعالی دولت روحانی، متاسفانه جای بدهکار و طلبکار در برجام عوض شده است.
تصویب قطعنامه و صدور بیانیه علیه ایران!
در روزهای گذشته، وزرای امور خارجه کشورهای انگلیس، فرانسه و آلمان در پایان نشست سه‌جانبه‌ای که پس از تصویب قطعنامه پیشنهادی آنها علیه ایران در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برگزار کردند، طی بیانیه‌ای گستاخانه بار دیگر مدعی حمایت از برجام شده و از ایران خواستند که تعهدات هسته‌ای خود ذیل برجام را به‌طور کامل رعایت کند.
در بخشی از بیانیه طلبکارانه اعضای اروپایی برجام آمده است: «ما متقاعد شده‌ایم که باید به نگرانی‌های مشترک درباره برنامه هسته‌ای ایران، برنامه موشک‌های بالستیک و فعالیت‌های بی‌ثبات کننده منطقه‌ای در طولانی مدت پرداخته شود. در همین راستا ما معتقدیم که راهبرد فشار حداکثری به صورت موثر به این هدف کمکی نمی‌کند و به جای آن به مورد بازخواست قرار دادن ایران ادامه می‌دهیم در حالی که دیپلماسی و مذاکره را پیگیری می‌کنیم».
دولتمردان و حامیان برجام در سالهای اخیر، به دفعات پایان یافتن قطعنامه های ضدایرانی را یکی از دستاوردهای توافق جا زده بود. این ادعا در حالی است که اولا بر طبق قطعنامه ۲۲۳۱، هیچگاه قطعنامه های ضدایرانی پایان نیافته، بلکه صرفا در قطعنامه جدید تجمیع شده است.
ثانیا، تصویب قطعنامه جدید ضدایرانی در آژانس توسط اعضای اروپایی برجام، نشان داد که توافق هسته ای به هیچ عنوان مانعی برای تصویب قطعنامه های جدید ضدایرانی نیست.
اعضای اروپایی برجام شریک رژیم اسرائیل در کودک کشی بوده و کارنامه سیاهی در زمینه حقوق بشر در اقصی نقاط جهان دارند. از عراق و سوریه و افغانستان و یمن تا آفریقا و آمریکای لاتین و شرق آسیا.
حالا این دولت های جنایتکار مدعی شده اند که چرا ایران از توان دفاعی و قدرت منطقه ای برخوردار است!
چرا بدهکارها، طلبکار شده اند!؟
یک سوال؛ چرا بدهکارها، طلبکار شده اند!؟ علت را باید در دیپلماسی منفعلانه و ضعیف دولت آقای روحانی جستجو کرد.
وقتی در اوج بی عملی اروپا، ظریف می گوید «اروپا در پرونده برجام فراتر از انتظار عمل کرده است»! و روحانی می گوید «اروپا پشت ماست»! و دولتمردان در تماس های تلفنی و گفتگوهای دوجانبه بارها از طرف اروپایی به واسطه اقداماتش در برجام «تشکر»! می کنند، آیا با این اوصاف، اعضای اروپایی توافق، ضرورتی به انجام تعهدات خود احساس می کنند!؟
توئیت زنی بجای واردکردن شوک به زورگوها!
اعضای اروپایی برجام در مواجهه با ایران یکروز بیانیه می دهند و روز دیگر زمینه صدور قطعنامه ضدایرانی را فراهم می کنند. ولی در سوی مقابل، «محمدجواد ظریف» به عنوان رئیس دستگاه دیپلماسی صرفا به توئیت زنی بسنده می کند!
این در حالی است که در مقابل اقدامات خصمانه طرف اروپایی، باید از اقدامات شوک آور استفاده کرد. به عبارت دیگر، اروپا و آمریکا را فقط شوکِ توقف تعهدات و حتی شوک‌های فرا برجامی سر عقل می‌آورد.
ما در حال حاضر هم محدودیت های برجام را اجرا می کنیم، هم تحریم های شدیدتر از پیش از برجام را تحمل می کنیم. هم قطعنامه علیه‌مان صادر می شود و هم از جانب اروپا و آمریکا متهم می شویم.
دولت روحانی برای رهایی از این وضعیت منفعلانه باید مجموعه اقدامات شوک آور را برای ممانعت از گستاخی بیشتر طرف غربی به کار گیرد. کلیدزدن رسمی غنی سازی ۲۰ درصد از جمله این موارد است.
ارسال نفتکش های ایرانی حامل بنزین به ونزوئلا، پرتاب اولین ماهواره نظامی ایران به فضا و دیگر اقدامات اقتدارآفرین و غرورانگیز نتیجه همین رویکرد است.
