غلامرضا ظریفیان، از فعالان اصلاح طلب در یادداشتی در شماره یکشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی نوشته است:
«جامعه زمانی احساس امید خواهد کرد که تصوری از مسئولیت‌پذیری و تلاش مسئولان در جهت مطالبات مردم مشاهده شود، در واقع مردم باید بدانند که دولتمردان کنونی و دولتمردان آینده درک صحیحی از چالش‌های جدی جامعه دارند و اراده‌ای قوی برای حل این مشکلات وجود دارد. این اراده مقتضیاتی دارد که یکی از آنها تلاشی است که دولتمردان برای جلب اعتماد عمومی و افزایش سرمایه اجتماعی دارند. این هدف حاصل نمی‌شود مگر اینکه جامعه با همه وجود حس کند مساله جامعه در کانون حل مشکلات مسئولان و احزاب و جریانات قرار دارد به این دلیل که فهرست چالش‌ها و مشکلات ملموس جامعه افزایش پیدا کرده و پدیده کرونا نیز به این مشکلات افزوده است.»
او می افزاید: اگر کسانی که نقش موثری در کشور دارند این اراده را در خود شکل ندهند و تلاشی نکنند و همچنان سهم‌خواهی و کوبیدن بر طبل اختلافات در جریان باشد، جامعه در مهم‌ترین مساله خود که انتخاب انسان‌هایی کارآمد است واکنشی خواهد بود که در اسفند ۹۸ نشان داد. این واکنش در تهران و شهرهای بزرگ بسیار معنادار بود. اگر مسئولان به این هشدارها پاسخی درخور ندهند، به‌طور طبیعی ما در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز همانند انتخابات مجلس شاهد سردی خواهیم بود. وقتی جامعه در تعیین سرنوشت خود مشارکتی ندارد کسانی بر مسند امور قرار می‌گیرند که بحران‌ها و چالش‌های جامعه افزایش پیدا می‌کند و امید به زندگی همچنان کاهش پیدا می‌کند.
ظریفیان همچنین تأکید می کند: اما آنچه واضح است، دولت در یک‌سال آینده نمی‌تواند در جهت احیای سرمایه اجتماعی و امیدواری مردم تاثیر بسزایی بگذارد چراکه دولت با مشکلات فراوانی روبه‌رو است، مشکل اصلی جامعه ما معیشت و اقتصاد و رفاه است و در کنار این موارد مشکلات دیگری نیز در جامعه وجود دارد. دولت به دلیل تحریم‌ها و کرونا دست بازی ندارد! [۶]
*دقت شود که تمام این اظهارات و ادعاها به بهانه کاهش مشارکت کسانی از مردم در انتخابات مجلس یازدهم طرح شده اند.
رخدادی که علت اصلی آن "تحریم انتخابات از سوی اصلاح طلبان" و تشویق آنها به عدم مشارکت مردم در انتخابات بود.
یعنی اگر آن تحریم و این کاهش مشارکت کسانی از مردم در انتخابات نبود، ظریفیان امروز نمی توانست چنین ادعاهای غلطی مثل ناامیدی مردم، عدم مشارکت مردم در تعیین سرنوشت و... را بیان کند.
بماند که اصلاح طلبان از سالها قبل از انتخابات مجلس یازدهم نیز ادعای ناامیدی مردم را داشتند و اکنون که بهانه تازه ای به دست آورده اند، از بهانه های سابق چیزی نمی گویند.
اکنون سوال اینجاست که اولا چرا چنین رفتار شریرانه ای در جامعه ما آنطور که باید مورد رصد و مذمت قرار نگرفت!؟ و آیا همین عدم رصد و نبود مذمت نیست که موجب تجاهر چپها شده به گونه ای که به کاهش مشارکت بعنوان پیروزی خود می نگرند!؟
دوما اینکه رجال اردوگاه چپ که داعیه دار دموکراسی خواهی دارند چرا شمشیر را از رو بسته اند و دائما اصرار دارند که انتخابات ۱۴۰۰ پرشور نخواهد بود!؟
این گزاره جز در یک حالت قابل تفسیر نیست...
چپ ها بهتر از هرکسی می دانند که عبور از دموکراسی به معنای آنارشیسم خواهی است.
رجال چپ کدامین فضای آنارشی را تصویر کرده اند و کدام نقش راهبری را در این فضا برای خود قائل بوده اند که اینچنین مستانه و مشتاقانه از پایان انتخابات در ایران حرف می زنند و آن را تنها در صورتی قابل برگزاری می دانند که پیرمردهای بدسابقه و اشرار سیاسی هم در آن نامزد شده باشند!
از بد حادثه باید گفت که پاسخ سوال دوم مشخص است و ما در مجموعه وبلاگ مشرق پیرامون این پاسخ مقولات متعددی را به خوانش مخاطبان محترم گذاشته ایم.
پاسخ اینست که هسته سخت اصلاحات خود را در موضع رویارویی نهایی با نظام اسلامی می بینید و به نظاره شکل گیری "فتنه اقتصادی" نشسته است.
دیدگاه آنها در این رابطه به حدی از تحلیل رسیده است که حتی کسانی از چپ ها از فضای نبود جمهوری اسلامی نیز سخن گفته اند و برخی رجال آنها حتی از لزوم اشغال مراکز حساس نظام هم حرف زده اند. [۷]
پر واضح است که اصلاح طلبان در این فضا دیگر نیازی به حفظ ژست های مردمسالار قبلی خود نمی بینند و کار را به جایی می رسانند که حتی محمدرضا عارف نیز در شورایعالی سیاست گذاری اصلاح طلبان زیر حکم تحریم انتخابات را امضا می کند، علیرضا علوی تبار از این می گوید که هدف اصلاح طلبان حفظ حکومت نیست و کسانی مثل محسن رنانی و عباس آخوندی از یک "رخداد خونبار" در آینده حرف می زنند...
اینکه هست سخت اصلاحات موفق شود احتمال فتنه اقتصادی را به واقعیت تبدیل کند یا در این راه به فضل الهی شکست بخورد؛ مقوله ایست که الّا و لابد به ورود خواص کشور، رصد دقیق و شناخت مفهوم فتنه اقتصادی، مبارزه با سیاه نمایی، بیان واقعیت های مطلوب کشور و عملگری حساب شده امنیتی ربط دارد.
و الّا همانطور که تاجزاده و ناصری و رنانی و آخوندی و تاجیک و ربیعی و حجاریان اصرار دارند؛ آبان ۹۸ تکرار خواهد شد. و بسا که در وسعتی بیشتر...
