آیا بیکارها رئیس‌جمهور می‌شوند؟!

یادداشت: دکتر واعظی، رئیس دفتر آقای روحانی در مورد احتمال کاندیداتوری خود در سال ۱۴۰۰ بیان داشته است: «مگر من بیکارم گزینه کاندیداتوری انتخابات ۱۴۰۰ باشم؟!». اگرچه ممکن است این سخن با شوخی بیان شده باشد، اما باید گفت رئیس‌جمهور کارهای مهم‌تری دارد که یکی از آنها ریاست‌جمهوری است.
گزاره‌های خبری: ۱ـ ورود قطعی ویروس کرونا به ایران از اول اسفند ۹۸ تأیید شد و ۳۷ روز بعد رئیس‌جمهور برای مهار و مقابله با کرونا از رهبر معظم انقلاب درخواست برداشت یک میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی را مطرح کرد که در ۱۸ فروردین ۹۹ معظم‌له با این درخواست موافقت کردند؛ اما با گذشت ۵ ماه وزیر بهداشت به شهید سلیمانی شکوه می‌کند: «امروز دلم گرفته بود، به عنوان سربازی که فرماندهی این جنگ نفس گیر را به عهده دارم، احساس تنهایی عجیبی کردم... امروز از سربازانم در جبهه سلامت شرمسارم. مطالبات‌شان معوق مانده، انبارهایم از سلاح خالی می‌شود. پاییز سنگینی فرا می‌رسد. موج حمله جدیدی شکل گرفته، یک میلیارد دلاری که رهبری از صندوق توسعه موافقت کردند ماه‌هاست به جز سهم کوچکی نگرفته‌ام. نمی‌دانم برای کدام کار مهم‌تر گذاشته‌اند؟» اطرافیان رئیس‌جمهور پول را حصر کرده‌اند و گفته می‌شود که بخشی را هم به دانشگاه محل تدریس دختر رئیس‌جمهور داده‌اند! کارهای روحانی آنقدر زیاد است که به این موضوعات پیش پا افتاده که گویا مربوط به بیکارهاست، فکری نمی‌کند. ۲ـ رئیس‌جمهور بیکار نیست که وقت خودش را برای کنترل قیمت‌ها بگذارد، قیمت خودرو، دلار، سکه، طلا و... از ۱۹ اردیبهشت ۹۹ تا کنون دو برابر شده است! ۳ـ کسی مگر بیکار است رئیس‌جمهور شود. اگر رئیس‌جمهور شود، باید هنگامی که مردم در تعطیلات به کیش و شمال می‌روند در مقابل سیل پاشنه بالا بزند و سیل‌زدگان را مدیریت کند. 4ـ رئیس‌جمهور ما بیکار نیست، رئیس‌جمهور فرانسه بیکار است در شرایط کرونایی ۲ سفر به لبنان داشته (لبنان جایی است که فرانسه یک صدم ایران قدرت در آنجا ندارد)، دو سفر به سایر کشورهای منطقه و اکنون در بیخ گوش ما وارد ماجرای قره‌باغ شده است. اینگونه مسائل که مهم نیستند رئیس‌جمهور پرکار ما اعتنایی به آنها داشته باشد! رئیس‌جمهور ما حتی بیکار نیست که جواب تهدید ترامپ را که در همه رسانه‌های جهان بازتاب داشته است، بدهد!
نکته پایانی: مردم باید کسانی را برای ریاست‌جمهوری انتخاب کنند که بیکار باشند و بتوانند به دغدغه‌های مردم توجه داشته باشند، با مانیتورینگ کشور را اداره نکنند، بلکه در وقت اضافه برای خود مشغولیتی هم درست کنند. (نویسنده: فرهاد مهدوی)