دیروز «روح‌الله متفکر آزاد»، عضو هیئت‌رئیسه مجلس در اظهار نظری گفت: «به مسئولین دولتی مانند رئیس بانک مرکزی توصیه می‌کنیم در راستای اداره کشور همراهی لازم را داشته و در اواخر این دوره دولت به دنبال کار بیشتر برای مردم باشند. رئیس‌کل بانک مرکزی اگر نظری در زمینه لایحه بودجه دارد به‌صورت تخصصی در کمیسیون تلفیق ارائه کند. بستر مباحث تخصصی در کمیسیون است نه رسانه‌ها، کمیسیون تلفیق لایحه بودجه ۱۴۰۰ گوش شنوایی برای شنیدن دیدگاه تخصصی مسئولین دولتی دارد. رئیس‌کل بانک مرکزی نباید علیه مجلس در زمینه بررسی لایحه بودجه سال ۱۴۰۰ فضاسازی رسانه‌ای ایجاد کند. همان‌گونه که مجلس شورای اسلامی همدلی نشان داده توقع همدلی از دولت برای تقویت معیشت مردم و جلوگیری از رانت وجود دارد».
این اظهارات در واکنش به موضع‌گیری دو روز پیش رئیس کل بانک مرکزی در خصوص بودجه ۱۴۰۰ صورت گرفت که در گفتگو با خبرگزاری تسنیم گفته بود: «رسمیت دادن به نرخ تسعیر ۱۷۵۰۰ تومان را با توجه به توفیقات اخیر در صدور نفت و خنثی کردن تحریم‌ها به صلاح اقتصاد نمی‌دانم. به جای بالا بردن نرخ تسعیر ارز در بودجه که مبنای محاسباتی آن نیز مشخص نشده است، بهتر است تلاش مجموعه نظام به صدور نفت بیشتر که حق مردم است متمرکز شود».
هرچند انتقاد نماینده مجلس به این نوع اظهارات، انتقادی به‌جا است و مسئولین نظام به جای کشاندن نظرات کارشناسی متفاوت خود به رسانه و ایجاد تشویش و نگرانی کاذب در اذهان عمومی، باید در نشست‌های تخصصی به اجماع نظر برسند، اما این گفته‌های دکتر همتی به نوعی فریب افکار عمومی با دادن قول‌هایی از جنس سیب و گلابی موقتی برجامی نیز تعبیر می‌شود. از یک سو واقعیت میدانی اقتصاد ایران نشان می‌دهد که زمینه‌های لازم برای صادرات نفت خام ایران به میزان مقرر شده در بودجه پیشنهادی دولت وجود ندارد و نگاه آرمانی دولت در این بخش، اثرات مخربی بر بخش‌های هزینه‌کردی بودجه گذاشته و موجب تورم افسارگسیخته در کشور می‌َشود. از سوی دیگر، این اظهارات در حالی از سوی نفر اول تدبیرگر امور پولی و بانکی کشور مطرح می‌شود که جهت گیری سیاست‌های کلی نظام به خودکفایی اقتصاد از درآمد‌های نفتی و فعال کردن سایر ظرفیت‌های خفته در بخش اقتصادی است. حق مردم دانستن فروش بیشتر نفت و بهره مندی مردم از درآمد‌های آن شعاری پوپولیستی بیش نیست، چرا که فروش بیشتر نفت خام مزیتی نیست که دولت طی هفت سال پیش و برای سال آخر نیز بر آن تکیه زده است؛ هنر، تراز کردن دخل و خرج‌های کشور با استفاده از مدیریت کارآمد و نگاه جهادی است. لازم است به جای پرهیز از شعار‌هایی مثل آوردن پول نفت در سفره ملت و بهبود اوضاع معیشتی مردم با پول نفت که نگاهی مقطعی بوده و اقتصاد کشور را بیش از پیش به درآمد‌های نفتی وابسته و به همان اندازه آسیب‌پذیر می‌سازد، درآمد‌های نفتی می‌بایست به سمت سرمایه‌گذاری و هزینه در زیرساخت‌ها و بخش‌های عمرانی کشور سوق داده شود تا امکان بهره‌مندی مستمر جامعه و نسل‌های آینده از منافع خدادادی سرزمینمان فراهم شود.
