غرب هم یک زمانی باحیا بود/ انگلیسی‌ها به زنان غریبه حتی خیره نمی‌شدند

بنا بر این گزارش امروزه در دید ما مردم ایرانی که با تربیت اسلامی و سنت ایرانی بزرگ شده‌ایم خیلی از عرفیّات غربی غیرقابل قبول و پذیرش است. ما مردم مغرب‌زمین را به بی‌بندوباری‌های اخلاقی و رفتاری متهم می‌کنیم و از این نگرانیم که نسل جدید کشور تحت تأثیر چنین فرهنگی دست به کنشگری فردی و اجتماعی می‌زند؛ اما جالب است که بدانیم غرب، روزگاری باحیا بود و چهارچوب‌های مهمی را برای خود تعریف می‌کرد. پاتریک اوئورژدنیک در کتاب «شهر فرنگ اروپا» به این موضوع به خوبی اشاره کرده است که در ادامه آن را می‌خوانیم.

عصر طلایی چه زمانی بود؟

پیش از جنگ جهانی را عصر طلایی می‌نامند. عصر طلایی همان روزهایی بود که کشورهای صنعتی پیشرفته غرق در وفور بودند، فروشگاه‌های استعماری میوه‌های عجیب و غریب و شکلات و خوراکی‌های ترکی می‌فروختند و مردم باور داشتند که قرن جدید نقطه پایانی خواهد نهاد بر فقر، زحمت و بیگاری و مردم در آسایش و محیط تمیز و بهداشتی خواهند زیست.

مردان به زنان خیره نمی‌شدند و خانم‌ها سیگار هم نمی‌کشیدند

در عصر طلایی مردم با ادب بیش‌تری با هم رفتار می‌کردند و جانیان محتاط‌تر بودند و به پلیس شلیک نمی‌کردند. جوانان باهم با احترام رفتار می‌کردند و حدود هم را مراعات می‌کردند و تا وقتی ازدواج نکرده بودند با هم به رختخواب نمی‌رفتند. مردان کلاهشان را به هنگام دیدن زنان به احترام از سر برمی‌داشتند و به زنان غریبه که قرار نبود به آنان سلام کنند خیره نمی‌شدند. در انگلستان، مردان منتظر می‌ماندند تا اشاره‌ای به اجازه از طرف زن دریافت کنند تا به او سلام کنند. در فرانسه مردان فقط دستکش زنان را به احترام می‌بوسیدند و زنان دستمالشان را بر زمین می‌انداختند تا مردان آن را از زمین بردارند و با تعظیم به زن برگردانند. زنان سیگار نمی‌کشیدند؛ چون این کار به نظر جلف می‌آمد.

کسی که اهل مشروبات الکلی است، حتماً بیمار است

با پیشرفت و توسعه جامعه صنعتی الکلیسم هم در اروپا و آمریکا گسترش پیدا کرد و عده زیادی باور داشتند که الکل مایه نابودی و تباهی انسانیت است و مانعی است بر سر راه تکامل طبیعی جامعه. به نظر آمریکایی‌ها الکلیسم یک جور بیماری خاص جامعه اروپایی بود و عمدتاً ایتالیایی‌ها و ایرلندی‌ها این بیماری را در آمریکا شیوع دادند. برخی آمریکایی‌ها خواستار اقداماتی برای مقابله با این معضل شدند تا در آینده ایرلندی‌ها و ایتالیایی‌ها به ایالات متحده راه داده نشوند؛ مگر آن که قبلاً از آن‌ها معاینه روان‌پزشکی و اجتماعی به عمل بیاید. در سال ۱۹۱۹ دولت آمریکا فروش و مصرف الکل را ممنوع کرد و در ۱۹۲۱ یک قانون مهاجرت به تصویب رسید که شمار مهاجران ایرلندی و ایتالیایی‌ را تا ۸۵ درصد کاهش داد و در ۱۹۱۴ روان‌پزشکان آمریکایی فشار آوردند که برای حفظ سلامت جامعه برتر الکلی‌ها فورا عقیم شوند.

افتخار آمریکا، زندگی سالمش بود

آمریکایی‌ها احساس غرور می‌کردند که در ایالت متحده می‌توان یک زندگی بهداشتی و سالم و برتر داشت؛ حال آنکه در اروپا مردم همینطور سیگار می‌کشیدند و الکل می‌نوشیدند و در هوای آلوده تنفس می‌کردند. پزشکان آمریکایی به مردم توصیه می‌کردند هوای تازه استنشاق کنند و ورزش کنند و دوچرخه‌سواری کنند چون اینها باعث می‌شود خوش‌هیکل شوند، خوش‌هیکل بمانند.

دوچرخه، شریک جنسی زنان است!

دوچرخه‌سواری عموماً به مردان آمریکایی توصیه می‌شد؛ چون دوچرخه‌سواری برای زن‌ها کار چندان شایسته‌‌ای نبود و پزشکان می‌گفتند که برای زنان دوچرخه در وهله نخست یک شریک جنسی است و زین دوچرخه حس جنسی را در زنان تحریک می‌کند و آنان را به سوی کارهای جنسی انحرافی سوق می‌دهد. برای جلوگیری از این امر یک بار یک زین دوچرخه مخصوص زنان ساخته شد که وسطش یک سوراخ داشت، اما این زین برای دوچرخه‌سواری راحت نبود.