کمبود منیزیم

«منیزیم» یکی از مواد معدنی بسیار مهم است که در 300 واکنش بیوشیمیایی بدن نقش دارد.متأسفانه، کمبود این ماده معدنی به سادگی از طریق آزمایش قابل‌ تشخیص نیست؛ به همین دلیل، آشنایی با علایم کمبود منیزیم اهمیت بسیاری دارد. 

منیزیم در جلوگیری از تجمع کلسیم در بافت سرخرگ‌ها و در نتیجه سلامت قلب و عروق نقش مهمی دارد. این ماده در تولید انرژی، سم‌زدایی، فعالیت عضلات و اعصاب، هضم پروتئین، کربوهیدرات و چربی‌ و همچنین عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی، مانند سروتونین نقش دارد. 

مهم‌ترین دلایل کمبود منیزیم در بدن عبارتند از: کاهش میزان منیزیم موجود در خاک و در نتیجه کاهش منیزیم در مواد غذایی روزانه، افزایش مصرف قند و کافئین، استفاده از فلوراید و کلر در آب لوله‌کشی که موجب ترکیب این مواد با منیزیم و در نتیجه کاهش منیزیم در آب مصرفی می‌شود و همچنین افزایش میزان استرس روزانه که نقش مهمی در کمبود منیزیم در بدن دارد. از علایم کمبود منیزیم می‌توان به موارد فوق اشاره کرد: خستگی، ضعف، بی‌حسی و گزگز در دست و پا، سردرد، حالت تهوع، تغییرات شخصیتی،‌اضطراب و افسردگی،‌‌انقباض و گرفتگی عضلانی، تشنج و... .

کمبود منیزیم را می‌توان با مصرف غذا یا مکمل درمان کرد. بادام، موز، آووکادو، اسفناج، تخمه آفتابگردان و شکلات تلخ، از منابع منیزیم هستند. کمبود منیزیم را می‌توان به وسیله دارو و با تصمیم و نظر پزشک معالج درمان کرد. منابع حیوانی هم وجود دارد که از منیزیم سرشارند و تأمین منیزیم بدن را به عهده دارند؛ از جمله لبنیات و انواع ماهی.