خشم مقدس از خصوصیات مؤمن است

مؤمن باید خشم مقدس داشته باشد. خود خدایی که «اَرحَمُ‌الرّاحِمین» است، وقتی در موضع غضب قرار می‌گیرد، دیگر هیچ رحمی در کار نیست. در اول سوره نور، وقتی خداوند حد کسی را که مرتکب فحشا شده است بیان می‌کند، می‌فرماید: «کسی را که مرتکب فحشا شده است، صد تازیانه بزنید.» دنباله آن می‌فرماید: «وَ لا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَهٌ فِی دِینِ اللَّه»، دل‌تان نسوزد. اگر کسی در اینجا دلش بسوزد که صد تازیانه به او می‌زنند، این دل‌سوزی شیطانی است. هر دل‌سوزی‌ای که رحمانی نیست. منِ خدای اَرحَمُ‌ الرّاحِمین می‌گویم بزن. اگر قرار است دلت بسوزد، برای کل جامعه بسوزد که این آسیب رشد نکند. اینجا این صد تازیانه را بزن و دلت برای جمع بسوزد. گاهی اوقات دل سوختن‌ها شیطانی هستند. در سوره هود نکته قابل توجهی هست. خداوند متعال به هود(ع) دستور می‌دهد مؤمنان را بردار و از شهر بیرون برو، چون قرار است بر دیگران عذاب نازل شود. تعبیر قرآن این است: «فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْل»؛ نیمه شب مؤمنان را بردار و بیرون برو. «وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ» هیچ‌کدام به پشت سرتان نگاه نکنید. برنگردید. چرا؟ بعضی از مفسران گفته‌اند چون بعضی از قوم و خویش‌های‌شان در آنجا بودند و شاید اگر برمی‌گشتند، در دل‌شان دلسوزی پدید می‌آمد و نگاه دلسوزانه‌ای می‌کردند. خدا می‌فرماید این کار را نکنید، چون تاریکی اهل عذاب شما را هم می‌گیرد. میل به کافر، میل پیدا کردن به ستمگری که اهل عذاب است سبب می‌شود تاریکی شما را هم بگیرد و لذا در قرآن فرموده است: «مبادا در جایی میل به کفار و ستمگران پیدا کنید که دامن شما را هم می‌گیرد.» در هر حال، خشم مقدس یکی از خصوصیات مؤمن است. اگر در مسائل شخصی کسی به اهل بیت(ع) ظلم می‌کرد، در نهایتِ مدارا و عفو با او برخورد می‌کردند. طرف می‌آمد با کمال پررویی چشم در چشم امام حسن‌مجتبی(ع) و امام محمدباقر(ع) می‌ایستاد و دشنام می‌داد. نعوذ بالله! انسان واقعاً تعجب می‌کند... . اما امیرالمؤمنین(ع) در جایی‌که پای دین در میان بود قاطعانه عمل می‌کرد و گذشت نداشت. ایشان در خطبه ۷۳ نهج‌البلاغه در قضایای غصب خلافت بعد از رحلت پیامبر(ص) می‌فرماید: «تا وقتی که ظلم فقط به من است و امور مسلمین دارد می‌گذرد، با استخوانی در گلو و خاری در چشم صبر می‌کنم.» در معاشرت‌ها با افراد نهایت مدارا را می‌کرد... انسانی‌ که در محضر خداوند زانویش بلرزد در مقابل دشمن خدا محکم می‌ایستد. خوشا به سعادت کسی که این دو نقطه ضعف را دارد. این انسان کامل است. انسانی که در اینجاها ضعیف باشد، در مقابل دشمن خدا محکم می‌ایستد. کسی‌که پیش خدا ضعیف باشد و گریه کند، بر دشمن خدا خشم می‌گیرد و در برابر او محکم است... .