آتشسوزی ایالت کالیفرنیا در آغاز سال ۲۰۲۵ میلادی بهواسطه استقرار بزرگترین مرکز سینمایی جهان (هالیوود) در این ایالت، مورد توجه و پیگیری سینماگران و دوستداران این هنر قرار گرفته است. این آتشسوزی شباهت بسیاری به فیلمهای آخرالزمانی دارد و به یک تراژدی داغ واقعی تبدیل شده است. این جهنم برساخته طبیعت، دامن خیلی از چهرههای مشهور و بازیگران ثروتمند هالیوودی را هم گرفت. از قدیمیهایی، چون «آنتونی هاپکینز» گرفته تا «لئوناردو دیکاپریو» و «جرج کلونی» و خیلیهای دیگر. آتشسوزیهای گسترده در لسآنجلس خسارات بسیاری به صنعت سینمای آمریکا وارد کرده و موجب تعطیلی یا تعویق برنامههای فرهنگی و هنری و جوایز سینمایی، از جمله اکران اولیه برخی فیلمها و مراسم اسکار ۲۰۲۵ شده است.
نزدیک شدن شعلههای آتشسوزی لسآنجلس به منطقه سینمایی و انتشار تصاویری از تپه هالیوود در محاصره آتش که آن را شبیه به یک جهنم ساخته بود، بسیار معنادار است. هالیوود همواره به منزله یک مرکز تولید فرهنگ، رویا و سرگرمی در جهان شناخته میشود و برای بسیاری از علاقهمندان به هنر هفتم و به ویژه بازیگران زن، حکم یک بهشت زمینی را داشته است. چه بسیار جوانان و زنانی در کشورهای گوناگون که با توهم بهشت بودن هالیوود عمر خود را میگذرانند و بر فرض ورود به این شهر پرزرق و برق، عمرشان را هزینه میکنند. این بهشت موهوم، حتی موجب ترک وطن یکی از بازیگران هموطن ما هم شد و این بازیگر زن که در کشور خودش علاوه بر اینکه میتوانست درخدمت مردم و سینمای خودش باشد، امکان کسب موفقیتهای ریز و درشت بسیاری را هم داشت، اما حدود دو دهه است که در کوچه پس کوچههای هالیوود سرگردان است و گاهی نیز در نقشهایی دور از شأن یک بانوی ایرانی در آثاری ضعیف و دستچندم حاضر میشود!
کمی به عقب برگردیم و گذشته این شهر سوخته و آنچه با زنان انجام داد را بکاویم؛ بنیانگذاران هالیوود که گروهی از اشراف و زرسالاران یهود بودند، بعد از پایهگذاری نخستین شرکتها و استودیوهای فیلمسازی، در زیر تپه هالیوود (همان تپهای که نشان HOLLYWOOD روی آن برپا شده) مکانی با عنوان «هالیوودلند» ایجاد کردند که به مرکز فساد در کالیفرنیا تبدیل شد. بسیاری از زنانی که با سودای بازیگری و شهرت به آنجا میرفتند در زیر تپه هالیوود و جایی که به هالیوودلند معروف بود در آتش فساد سوختند. در خود هالیوود نیز آثاری درباره این مرکز مخوف و قربانگاه زنان شیفته شهرت و بازیگری ساخته شده است. ازجمله فیلم «کوکب آبی» به کارگردانی «جرج مارشال» که نسخه دیگری از آن هم با نام «کوکب سیاه» توسط «برایان دی پالما» ساخته شد. هر دو فیلم روایت تراژیک سوءاستفاده و قتل یکی از این دختران در هالیوودلند را به تصویر کشیدهاند.
در تمام طول یک قرن اخیر، هالیوود به منزله یک قربانگاه برای زنان و دختران بوده است. به طوری که طی سالهای اخیر جنبشی اعتراضی هم در این زمینه به وجود آمد. درواقع آنچه با عنوان «me too» یا «من هم» در سینمای آمریکا شکل گرفت، ناشی از ظلمها و جنایاتی بود که در هالیوود به زنان میشد.
هالیوود به منزله دستگاه سینمایی آمریکا و ازجمله بزرگترین سازمانهای تبلیغاتی سرمایهداری، یکی از مراکز اصلی استفاده ابزاری و تحقیر زنان بوده است. در کمتر فیلم هالیوودی، زنان نقش اول را به عهده دارند (هر چند در یکی دو سال اخیر و تحت تأثیر برخی اعتراضات نقش اول بانوان بیشتر شده است) و در بیشتر این آثار، بانوان نقش تزئینی و ایجادکننده جاذبه کاذب را دارند. علاوه بر این، یکی از معضلات ستارگان زن هالیوود بیتوجهی کمپانیهای فیلمسازی به آنان پس از سپری شدن دوران جوانی است.
چند سال قبل «اسکارلت یوهانسن» بازیگر هالیوودی در مصاحبهای به «تایمز» گفته بود: «هالیوود به زنان خیلی سختگیر است. پیرشدن زنان در هالیوود یعنی پژمردگی. مدیران هالیوود وقتی ستارگان زن، پا به سن میگذارند میگویند دوران شکوفایی او به سر آمده و دیگر فاقد جذابیتهای جنسی است... این تلقی از زنان هنرپیشه، یک تصور عمومی در هالیوود است.»
یک بار هم «شارون استون» از دیگر بازیگران زن هالیوود که پا به سن گذاشته در این باره گفته بود: «وقتی به مراسم اسکار رفتم، همه به من گفتند؛ یک کشف باستان شناسی!»
این چنین است که با آتشسوزی لسآنجلس، گویی آنچه در زیر تپه مشهور و محبوب هالیوود پنهان بود، فوران کرد! آتشی که در جهنم زیبای هالیوود جریان داشت، فقط عینیت نیافته بود که در روزهای اخیر واقعیتی تمثیلی یافت.