اگرچه دولت جدید امریکا سیاست خارجی خود را در قبال جمهوری اسلامی ایران در چارچوب قاعده کلی چماق و هویج ذیل دوگانه «مذاکره و تهدید» دنبال می‌کند، اما دو ویژگی متفاوت از سایر دولت‌های امریکا دارد که یکی «سیالیت راهبردی» به جای برنامه‌ریزی و قاعده‌مندی و دومی «دیپلماسی عمومی» به جای رابطه‌های دیپلماتیک و رایزنی‌های پشت پرده است. 
 به عبارت دقیق‌تر ترامپ تلاش می‌کند با مخاطب قرار دادن مردم هم فضای «جنگ و تهدید» و احساس «توافق و صلح» را ملموس و قابل درک و هم از فشار افکار عمومی در راستای منافع خود استفاده کند، از همین رو، رهبر معظم انقلاب از این نوع دعوت به مذاکره تحت عنوان «مذاکره تحکمی» از سوی یک دولت قلدر تعبیر فرمودند که هدفش وادارسازی طرف مقابل به تسلیم یا مقصرسازی وی تحت عنوان ترک‌کننده مذاکره است؛ سیاست کهنه‌ای که در ادبیات امریکایی به آن «گربه مرده» اطلاق می‌شود. 
نکته مهم در این میان اطلاع دقیق جمهوری اسلامی از اهداف غرب در مذاکره بود که صراحتاً در قالب نقشه جامعی برای مهار حداکثری ایران تدوین شده بود. برای طرف غربی مشخص بود که نظام اسلامی تن به چنین مذاکره‌ای نخواهد داد، بنابراین طرف غربی تلاش کرد هزینه‌های عدم‌مذاکره را با ترسیم فضای جنگی با ارسال نیرو و تجهیزات نظامی و اتخاذ رویکرد جنگی در یمن و غزه برخلاف وعده‌های قبلی افزایش دهد. این اقدامات در راستای تحریک افکار عمومی، دوقطبی‌سازی جامعه و ایجاد التهاب در بازار ارز و طلا دنبال می‌شد که از طریق فعالیت‌های سنجیده سیاسی، تبلیغاتی و رزمایش‌های نظامی با پاسخ لازم مواجه و در واقع بی‌اثر خنثی می‌شد. 
در این شرایط طرف مقابل با نامه‌نگاری دست به ابتکار عملی زد تا از منظر خودش توپ را به زمین جمهوری اسلامی بیندازد که با مقابله‌به‌مثل ایران مواجه شد و پیشنهاد «مذاکره غیرمستقیم» هم طرف مقابل را در موقعیت دشواری قرار داد و هم از زمین بازی دشمن خارج شد. 
جمهوری اسلامی ایران با این طرح از یک سو مذاکره تحت فشار را رد کرد و از سوی دیگر نگذاشت امریکا ایران را مخالف مذاکره و جنگ‌طلب معرفی کند تا ناگزیر باشد پیامد‌های شرایط تهدید را بپذیرد، البته مذاکره غیرمستقیم فرصت‌های دیگری را نیز برای دستگاه دیپلماسی کشور خلق کرد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
۱- با این طرح جمهوری اسلامی در حالی پای میز مذاکره می‌رود که مذاکره در سایه تهدید را رد کرده و طرف مقابل امکان بازی رسانه‌ای و روانی مبنی بر تضعیف جبهه مقاومت را از دست می‌دهد. 
۲- مذاکره غیرمستقیم مفهوم توافق را نداشته و تأثیر در افزایش انتظارات افکار عمومی ندارد که طرف مقابل بخواهد از این طریق به سایر اهداف خود در امیدوار‌سازی جامعه و سپس نومید‌سازی آن اقدام کند و دست به فتنه بزند. 
۳- چنانچه هدف ترامپ صرفاً میز مذاکره بدون نگاه به نتیجه آن باشد تا میان اضلاع مثلث قدرت شرق شامل ایران، روسیه و چین فاصله ایجاد کند نیز چنین امکانی را نخواهد یافت چراکه وجود میانجی شائبه زدوبند‌های مخفیانه را کاهش داده است و خود روس‌ها می‌توانند یکی از میانجی‌های آینده باشند. 
۴- مذاکره غیرمستقیم آزمون بسیار خوبی برای مذاکره با امریکاست. اگر ترامپ در فرض بسیار بعید در چارچوب خواسته‌های جمهوری اسلامی قصد حل مسائل فی‌مابین را داشته باشد و تحریم‌ها را کاهش دهد که برنده آن نظام اسلامی بوده و افکار عمومی متوجه تلاش دولت برای کاهش مشکلات اقتصادی کشور و مردم می‌شود، اما اگر ترامپ بخواهد مقاصد شوم خود را عملی و خواسته‌های نامعقول خود را مطرح کند، ملت ایران متوجه می‌شود میان امریکای ترامپ و ترامپ‌های دور اول و دوم تفاوتی نیست و شیطان بزرگ همچنان به دنبال خدعه‌ها و نیرنگ‌های بزرگ است، از این رو جمهوری اسلامی با طرح مذاکره غیرمستقیم توانست دولت امریکا را در شرایط دشواری قرار دهد. ترامپ از یک سو، می‌تواند گذشته خباثت‌آمیز کشورش در ایران را از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا امروز تطهیر کند و وجه تمایز خودش را با اسلاف خویش نشان دهد و از سوی دیگر، می‌تواند خبث طینت و ذات پلید امریکا را به نمایش بگذارد و بر امواج نفرت ملت ایران از این دولت بیفزاید.

علی بابایی

جنگ در غزه بار دیگر و این‌بار به صورت وحشیانه‌تری آغاز شده است. رژیم اسرائیل در مدت پایان آتش‌بس تا امروز، نصاب جدیدی از جنایت را ثبت کرده است. بمباران روزانه و آرزوهایی برای تصاحب کامل غزه و راندن جمعیت غزه به فضایی شبیه یک اردوگاه، از جمله جاه‌طلبی‌های خشونت‌بار دور جدید جنگ غزه است. دقیقا در شرایطی که رژیم اسرائیل روزانه در حال هجوم وحشیانه‌تر به غزه است، اوضاع در پشت جبهه و در ارتش ذخیره اسرائیل، آنچنان که به نظر می‌رسد مطلوب نیست. رسانه‌های اسرائیلی و بین‌المللی در هفته‌های اخیر بارها و بارها بر گزاره عدم تاب‌آوری ارتش ذخیره برای ادامه جنگ تاکید کرده‌اند. خبرگزاری انگلیسی‌زبان نیوعرب، در متنی که هفته گذشته منتشر کرد به موضوع «امتناع خاکستری» در ارتش اسرائیل پرداخت. امتناع خاکستری در ارتش اسرائیل، به معنای «مواردی است که سربازان به بهانه‌های سلامت یا خانوادگی از خدمت خودداری می‌کنند اما انگیزه اصلی آنها سیاسی یا اخلاقی است». به نوشته نیوعرب، «گزارش‌ها حاکی از کاهش ۵۰ درصدی حضور این سربازان است که به تخریب آتش‌بس با غزه و ناکامی در آزادسازی اسرا نسبت داده می‌شود». این بحران در ارتش ذخیره اسرائیل چنان بالا گرفته که «واحدها با کمبود نیرو مواجه شده‌اند و برخی سربازان حتی با خرید بلیت ارزان هواپیما از خدمت فرار می‌کنند. ارتش نگران است که جریمه یا زندانی کردن این سربازان که ۱۸ ماه در جنگ غزه حضور داشته‌اند، عملی نباشد». ناتوانی رژیم اسرائیل در تعیین تکلیف و سرنوشت اسرا و افق نامعلوم پایان جنگ، چنان اثرگذار بوده که به نوشته رسانه میدل‌ایست‌آی، «ده‌ها هزار نفر از نیروهای ذخیره فراخوانده شده‌اند اما تعداد فزاینده‌ای از آنها به دلیل خستگی، ناامیدی از سیاست‌های دولت و ابهام در اهداف جنگ از خدمت سر باز می‌زنند». بحران در نیروهای ذخیره به چنان شدتی رسیده که حتی روزنامه صهیونیستی هاآرتص نیز چاره‌ای جز اذعان به آن ندارد. این روزنامه در گفت‌وگو با یکی از افسران ارشد ارتش اشغالگر صهیونیست نوشت «رهبران گردان‌ها و تیپ‌ها با موارد متعددی از امتناع سربازان از حضور مواجهند. بسیاری از این سربازان، دولت را به خاطر ناکامی در آزادی اسرا سرزنش می‌کنند و برخی نیز به برنامه‌های معافیت مردان فوق‌ارتدوکس از خدمت و نگرانی‌ها درباره اصلاحات قضایی اعتراض دارند. نیروهای ذخیره که تاکنون صدها روز در خدمت بوده‌اند، ادامه تعهد به اعزام‌های جدید را دشوار می‌دانند. ذخیره‌ها همچنان از نظر عملیاتی توانمندند اما شکاف‌های موجود در روحیه سربازان دیگر قابل چشم‌پوشی نیست.
جنگ غزه ادامه دارد و فشارها بر ارتش اسرائیل برای حفظ توان نظامی‌اش افزایش یافته است». 
۲ هفته پیش بود که رسانه معتبر و بین‌المللی فایننشال تایمز نیز گزارش مفصل و بسیار مهمی در رابطه با وضعیت ارتش ذخیره اسرائیل منتشر و در آن گزارش از یکی از سازمان‌های خودجوش به نام «مجمع همسران نیروهای ذخیره» در سرزمین‌های اشغالی نوشت که در تلاش برای پایان جنگ به دلیل ناتوانی نیروهای ارتش ذخیره است. وضعیت ارتش ذخیره ارتش اسرائیل در این گزارش چنان ناپایدار برآورد می‌شود که «80 درصد نیروهای ذخیره گفته‌اند انگیزه‌شان برای خدمت به دلیل عدم خدمت حریدی‌ها و مشکلات شخصی کاهش یافته است». به باور تهیه‌کنندگان این گزارش، ساکنان سرزمین‌های اشغالی دچار این احساس شده‌اند که «جنگ تنها برای اهداف سیاسی دولت نتانیاهو ادامه دارد» و به همین دلیل هم «ممکن است تعداد بیشتری از نیروهای ذخیره از خدمت خودداری کنند». یکی از دلایلی که البته از ابتدای جنگ تا به امروز منشأ درگیری فراوان در سرزمین‌های اشغالی بوده، مساله خدمت یهودیان افراطی یا حریدیان است. بر اساس گزارش فایننشال تایمز، «عدم خدمت نظامی جوانان حریدی که حدود ۱۴ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند» یکی از دلایلی است که باعث افت روحیه در میان اشغالگران و ارتش ذخیره رژیم اسرائیل شده است. احساس تبعیض از معافیت مردان حریدی از خدمت، در گزارش رسانه میدل‌ایست‌آی نیز به صورت مشخصی آشکار است. بر اساس گزارش این رسانه، «بسیاری از این سربازان، دولت را به خاطر ناکامی در آزادی اسرا سرزنش می‌کنند و برخی نیز به برنامه‌های معافیت مردان فوق‌ارتدوکس از خدمت و نگرانی‌ها درباره اصلاحات قضایی اعتراض دارند». معافیت مردان حریدی از خدمت، علاوه بر آنکه توسط گزاره‌های دینی یهودیت پشتیبانی می‌شود، به دلیل انگیزه‌های سیاسی نتانیاهو برای ابقای دولت خودش هم تا به امروز ادامه‌دار شده و بارها در ۲ سال گذشته، موجب کشمکش در سرزمین‌های اشغالی شده است. به تمام این بحران‌ها در ارتش ذخیره اسرائیل، باید بحران استعفاها در ارتش را نیز افزود. ۱۰ روز پیش بود که فرمانده تیپ شمالی لشکر غزه ارتش اسرائیل رسما استعفای خود را به دلیل ناکامی‌ها در حمله حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ اعلام کرد. حییم کوهن اعلام کرد او مسؤولیت ناکامی‌های تیپ خود را در حمله ۷ اکتبر بر عهده می‌گیرد. استعفای کوهن بخشی از موج استعفاهای نظامی پس از گزارش‌هایی از «ناکامی شدید» در مدیریت حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ است. دیگر استعفاهای ارتش اسرائیل در این مدت، شامل رئیس ستاد کل ارتش، مسؤول فرماندهی جنوبی ارتش، فرمانده لشکر غزه، رئیس اداره اطلاعات نظامی و رئیس اداره عملیات بود.