سکوت برابر سرکوب

روزنامه «وال‌استریت ژورنال» نوشت: «در گذشته اقدامات ترکیه در راستای سرکوب مخالفان دموکراتیک با واکنش‌های تند اروپا مواجه می‌شد؛ اما اکنون فاصله‌گیری واشنگتن از بروکسل و تهدید فزاینده روسیه، موجب شده است نگرانی‌های مربوط به حقوق بشر و دموکراسی به حاشیه رانده شود.»

ترکیه با دارا بودن دومین ارتش بزرگ ناتو و صنعت دفاعی قدرتمند، برای امنیت اروپا نقشی حیاتی ایفا می‌کند؛ به‌ویژه در زمانی که دولت ترامپ به کرملین نزدیک شده و با متحدان اروپایی خود به‌شکل علنی خصومت می‌ورزد. رهبران اروپایی درصدد هستند امنیت خود را بدون آمریکا سامان دهند. در سند راهبردی دفاعی جدید اتحادیه اروپا که برنامه بازآرایی گسترده تسلیحات اروپا را تشریح می‌کند، ترکیه در کنار بریتانیا، نروژ و کانادا به‌عنوان یک شریک کلیدی امنیتی معرفی شده است.

در اواسط ماه مارس، رقیب اصلی اردوغان در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو، یعنی «اکرم امام اوغلو» بازداشت شد. در سراسر ترکیه، تظاهرات گسترده و بازداشت فعالان سیاسی، روزنامه‌نگاران و کنشگران حقوق بشر ادامه دارد. اگرچه برخی کشور‌های اروپایی، از جمله فرانسه، «نگرانی عمیق» خود را از بازداشت امام‌اوغلو ابراز کرده‌اند، اما این انتقاد‌ها بسیار ملایم بوده و هیچ ارتباطی میان تحولات داخلی ترکیه و همکاری‌های امنیتی در حال گسترش ایجاد نشده است. 

«نیکو لانگه» مقام سابق وزارت دفاع آلمان و پژوهشگر ارشد نشست امنیتی مونیخ، در این باره می‌گوید کشور‌های اروپایی دیگر توان تمرکز بر اوضاع داخلی ترکیه را ندارند، زیرا با تهدید وجودی از جانب روسیه و دولتی نه‌چندان دوستدار اروپا در واشنگتن روبه‌رو هستند. «ایگور یانکه» رئیس اندیشکده آزادی در ورشو نیز معتقد است: «در این وضعیت جدید و با تهدید روسیه، مشکلات دموکراتیک در دیگر کشور‌ها چندان اهمیتی ندارد.»

از زمان آغاز جنگ اوکراین، ترکیه تلاش کرده است توازنی میان غرب و مسکو برقرار کند. آنکارا به تحریم‌های غرب علیه روسیه نپیوست و به یکی از کانال‌های اصلی تجارت و انتقال فناوری به روسیه بدل شد.