اقتصاد؛ پاشنه آشیل جمهوریخواهان و کاخ سفید

نتایج نظرسنجی‌های اخیر، به ویژه میانگین‌گیری نیت سیلور، متخصص برجسته آمار و تحلیلگر داده‌های انتخاباتی، نشانه‌های نگران‌کننده‌ای را برای حزب جمهوری‌خواه و نامزد احتمالی ریاست جمهوری آنها، دونالد ترامپ، به ویژه در حوزه اقتصاد، نمایان ساخته است. با وجود بهبود جزئی در محبوبیت کلی نسبت به دوره اول حضور ترامپ در کاخ سفید، شکاف‌های عمیقی در زمینه‌های کلیدی اقتصادی وجود دارد که پتانسیل تبدیل شدن به پاشنه آشیل اصلی در انتخابات ریاست جمهوری آتی را دارد.

جایگاه اقتصاد در سیاست مدرن آمریکا

در سیاست مدرن آمریکا، اغلب این جمله مشهور است که "اقتصاد احمق است!" این اصل نشان که می‌دهد در غیاب یک بحران ژئوپلیتیکی یا اجتماعی بسیار بزرگ، عملکرد ادراک‌شده اقتصادی دولت نقشی محوری در تصمیم‌گیری رأی‌دهندگان ایفا می‌کند. برای جمهوری‌خواهان، که خود را به طور سنتی حامی رشد اقتصادی، کاهش مالیات و مقررات‌زدایی می‌دانند، عملکرد ضعیف در این حوزه ضربه مضاعفی محسوب می‌شود، زیرا اعتبار اصلی آنها زیر سؤال می‌رود. نیت سیلور با استفاده از روش‌های میانگین‌گیری پیچیده نظرسنجی‌ها تصویری واضح از میزان پذیرش یا عدم پذیرش عملکرد اقتصادی دونالد ترامپ توسط افکار عمومی ارائه داده است. این تحلیل‌ها بر اساس مفهوم "رتبه خالص محبوبیت" صورت گرفته است، که از تفریق درصد افرادی که عملکرد را "تأیید می‌کنند" از درصد افرادی که عملکرد را "رد می‌کنند" به دست می‌آید. بر اساس داده‌های به‌روز شده در ۱۲ اکتبر، رتبه خالص محبوبیت کلی ترامپ در حال حاضر منفی ۸.۴٪ است (به عنوان مثال، اگر ۴۰٪ تأیید و ۴۸.۴٪ رد کنند، رتبه خالص -۸.۴٪ خواهد بود). با این حال، آمار در حوزه‌های اقتصادی بسیار نگران‌کننده‌تر است و نشان‌دهنده نارضایتی عمیق در مورد مسائل معیشتی روزمره است:

نارضایتی آمریکایی‌ها از تورم و تجارت

رتبه خالص محبوبیت تفسیرتورم در نزد افکار عمومی منفی ۲۷.۷٪است. یعنی بزرگترین عامل نارضایتی عمومی! مردم افزایش قیمت‌ها را بسیار محسوس می‌دانند. این میزان عدم محبوبیت در تجارت منفی بوده ۱۶٪نشان‌دهنده عدم اطمینان یا نارضایتی در مورد تأثیر سیاست‌های تعرفه‌ای و توافقات تجاری. اقتصاد کلی می‌باشد. رتبه منفی ۲۷.۷٪ برای تورم یک زنگ خطر جدی است. تورم مستقیماً بر قدرت خرید خانوار‌های معمولی تأثیر می‌گذارد. اگرچه آمار رسمی نرخ تورم ممکن است کاهش یافته باشد، درک عمومی (Perceived Inflation) که تحت تأثیر قیمت‌های انرژی، مواد غذایی و مسکن است، اغلب از آمار رسمی عقب‌تر است یا احساس می‌شود که قدرت خرید کاهش یافته است. این شکاف بین آمار رسمی و احساسات عمومی، دشمن اصلی هر نامزدی است که به دنبال بازگشت به قدرت است.

شکست سیاست اول آمریکا!

رتبه‌های منفی ۱۵.۳٪ و منفی ۱۶٪ برای اقتصاد کلی و تجارت نشان می‌دهد که سیاست‌های "اول آمریکا" (America First) یا در دستیابی به نتایج مطلوب کوتاه‌مدت شکست خورده‌اند، یا تأثیرات جانبی منفی آنها (مانند نوسانات بازار، تنش‌های تجاری) بر ذهن رأی‌دهندگان غالب شده است. در حالی که ترامپ ممکن است موفق به ایجاد شغل شده باشد، تمرکز رأی‌دهندگان بر "کیفیت" این شغل‌ها و تأثیر آن بر هزینه زندگی است. یکی از نکات حیاتی در تحلیل سیلور، مقایسه عملکرد اقتصادی فعلی با دوران ریاست جمهوری پیشین ترامپ است. سیلور اذعان می‌کند که محبوبیت کلی ترامپ در حال حاضر نسبت به دوران ریاست جمهوری اولش بهبود یافته است (منفی ۸.۴٪ در مقابل منفی ۱۶.۷٪ در زمان خروج از قدرت در سال ۲۰۲۰). اما این بهبود در محبوبیت کلی می‌تواند ناشی از عوامل غیر اقتصادی مانند مهاجرت، سیاست‌های فرهنگی یا وفاداری شدید حزب باشد. با این حال، نکته بسیار مهم این است: عملکرد او در مدیریت اقتصاد در مقایسه با آن دوره به طور "قابل توجهی کمتر محبوب" است.

افزایش نارضایتی‌ها از حزب جمهوریخواه

این تضاد نشان می‌دهد که علیرغم وفاداری پایه رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه که ممکن است مسائل فرهنگی یا اجتماعی را در اولویت قرار دهند، نارضایتی‌های ساختاری در مورد معیشت روزمره مردم (تورم و اقتصاد) در حال عمیق‌تر شدن است. اگر رأی‌دهندگان در دوره اول، مسائل اقتصادی را "قابل تحمل" می‌دانستند، اما در حال حاضر آن را "مشکل‌ساز" می‌بینند، این نارضایتی می‌تواند رأی‌دهندگان مستقلی را که در سال‌های اخیر بین دو حزب نوسان داشته‌اند، به سمت دموکرات‌ها متمایل سازد. اقتصاد یک موضوع واحد نیست؛ تأثیر آن بر گروه‌های درآمدی مختلف متفاوت است. بررسی جزئی‌تر نظرسنجی‌ها (مانند داده‌های YouGov و مراکز معتبر دیگر) نشان می‌دهد که این نارضایتی اقتصادی در حال تأثیرگذاری بر پایگاه‌های جمعیتی است که پیش‌تر برای جمهوری‌خواهان حیاتی بودند یا حداقل در حال تضعیف حمایت در میان طبقات متوسط هستند.

خیزش رای‌دهندگان متوسط و پایین علیه ترامپ

گروه رأی‌دهندگان با درآمد کمتر از ۵۰ هزار دلار، که معمولاً آسیب‌پذیرترین گروه در برابر تورم هستند، کاهش شدیدی در حمایت از ترامپ نشان داده‌اند. ما کاهش رتبه خالص محبوبیت ترامپ از رتبه منفی ۱۵٪ (در یک مقطع گذشته) به منفی ۲۴٪ فعلی در میان رأی‌دهندگان با درآمد کمتر از ۵۰ هزار دلار هستیم. این کاهش شدید نشان می‌دهد که پیام‌های اقتصادی جمهوری‌خواهان در مورد رفاه مالی به این بخش از جامعه نرسیده یا آنها را قانع نکرده است. این گروه که اغلب به دلیل نگرانی‌های مالی به شدت به برنامه‌های حمایتی وابسته هستند، در انتخابات‌های نزدیک سرنوشت‌ساز هستند، زیرا می‌توانند با رأی دادن به یک نامزد "تغییر" (یا "نجات‌دهنده")، معادلات را بر هم زنند. در نقطه مقابل، ثروتمندترین بخش جامعه (افراد بالای ۱۰۰ هزار دلار) همچنان حمایت قوی‌تری از جمهوری‌خواهان دارند. این افزایش نشان می‌دهد که ممکن است این گروه از کاهش تعرفه‌ها یا سیاست‌های خاص دیگر سود برده باشند، یا ریسک آنها کمتر است، زیرا ثبات مالی بیشتری دارند و شوک‌های قیمتی را بهتر جذب می‌کنند. با این حال، این افزایش حمایت نمی‌تواند زیان سنگین در پایگاه درآمدی پایین و طبقه کارگر را جبران کند، زیرا رأی‌دهندگان طبقه متوسط و پایین، از نظر تعداد، اکثریت جمعیت رأی‌دهنده را تشکیل می‌دهند.

چرا باید دوباره ریسک کنیم؟!

این روند یک پارادوکس اقتصادی ایجاد می‌کند: جمهوری‌خواهان در حال از دست دادن حمایت کارگران و مصرف‌کنندگان کم‌درآمد به دلیل تورم هستند، در حالی که حمایت آنها در میان سرمایه‌گذاران و افراد با درآمد بالا تقویت می‌شود. در یک انتخابات ریاست جمهوری، برنده معمولاً کسی است که بتواند نگران‌ترین گروه‌های اقتصادی (طبقه متوسط و پایین) را متقاعد کند که شرایط زندگی آنها تحت رهبری او بهتر خواهد شد. فراموش نکنیم که برخلاف تغییرات سریع در سیاست‌های فرهنگی، بهبود ادراک شده در اقتصاد زمان‌بر است. برای اینکه رأی‌دهندگان تأثیرات تورم را نادیده بگیرند و بهبود‌های آینده را باور کنند، جمهوری‌خواهان باید تا زمان انتخابات یک تغییر ملموس و پایدار در قدرت خرید و ثبات قیمت‌ها ایجاد کنند. اگر این روند در ماه‌های منتهی به انتخابات آتی ادامه یابد، این نارضایتی‌های متمرکز در میان رأی‌دهندگان طبقه متوسط و پایین می‌تواند به عاملی قاطع برای شکست آنها تبدیل شود. رأی‌دهندگان اغلب وضعیت اقتصادی فعلی را با "بهترین حالت ممکن" یا "دوره پیشین" مقایسه می‌کنند. از آنجایی که محبوبیت عملکرد اقتصادی ترامپ نسبت به دوره اولش پایین‌تر است، این یک دستاورد تاریخی برای دموکرات‌ها محسوب می‌شود که می‌توانند از آن برای ترغیب رأی‌دهندگان استفاده کنند: "در دوره قبل، شرایط بهتر بود، چرا اکنون باید ریسک کنیم؟"