اعتراضات «نه به پادشاه» علیه ترامپ توسط چه کسی ساماندهی می شود؟ آیا تاثیر سیاسی و اجتماعی دارد؟

1.          این جنبش، یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات علیه دولت دونالد ترامپ پس از پیروزی‌اش در انتخابات ۲۰۲۴ به شمار می‌رود. گزارش‌ها حاکی از آن است که در دور دوم این اعتراضات در ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵، بیش از ۷ میلیون نفر در بیش از ۲۷۰۰ نقطه از تمام ۵۰ ایالت آمریکا و حتی برخی پایتخت‌های اروپایی حضور یافتند.

2.         هسته مرکزی این جنبش، سازمان غیرانتفاعی «نه به پادشاه» است. این سازمان که وب‌سایت رسمی‌اش بر تعهد به اقدامات غیرخشونت‌آمیز تأکید دارد، از آوریل ۲۰۲۵ فعالیت خود را آغاز کرد و نخستین دور اعتراضات را در ژوئن ۲۰۲۵ با حضور در بیش از ۱۳۰۰ مکان هماهنگ نمود.

3.          سازمان‌دهندگان اصلی شامل فعالان پیشین کمپین‌های دموکرات، گروه‌های حقوق بشری مانند اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا و ائتلاف‌های محلی ضدفاشیستی هستند. به عنوان مثال، گزارش شبکه عمومی پخش از یکی از سازمان‌دهندگان اصلی نام می‌برد که به عنوان نماینده «نه به پادشاه» معرفی شده و هدف را دفاع از دموکراسی اعلام کرده است.

4.         این جریان ریشه در جنبش‌های چپ‌گرای پس از سال ۲۰۱۶، مانند راهپیمایی زنان ، دارد اما بر ضدیت با اقتدارگرایی متمرکز است. آمارها نشان می‌دهد که در اکتبر ۲۰۲۵، تعداد نقاط اعتراضی به ۲۶۰۰ رسید که نشانه گسترش سازمانی است. بانیان اصلی، گروه‌های مستقل از احزاب هستند اما از حمایت ضمنی جریان‌های مترقی حزب دموکرات برخوردارند.

5.         حزب دموکرات به عنوان رقیب اصلی ترامپ، نقش حمایتی و غیرمستقیم در اعتراضات «نه به پادشاه» ایفا کرد اما سازمان‌دهی مستقیم آن را بر عهده نگرفت و  بسیاری از شرکت‌کنندگان در واشنگتن، دموکرات‌های ثبت‌شده بودند اما از رهبری حزب (مانند نانسی پلوسی و چاک شومر) ناراضی‌اند و معتقدند حزب نتوانسته به طور مؤثر با ترامپ مقابله کند.

6.         لذا تأثیر دموکرات‌ها دوگانه است؛ هم حمایتی و هم انتقادی.

7.         جمهوری‌خواهان، از جمله مایک جانسون (رئیس مجلس نمایندگان)، این اعتراضات را «نشانه نفوذ مارکسیسم در حزب دموکرات» خواندند و این ادعا بیش از ۵۰۰ بار در رسانه‌های محافظه‌کار تکرار شد.

8.         مبانی فکری اعتراضات «نه به پادشاه» بر اصول قانون اساسی آمریکا، به ویژه ماده ۱، بخش ۹ که صراحتاً اعلام می‌دارد «هیچ عنوان نجابتی اعطا نمی‌شود»، استوار است. این جریان، ترامپ را «پادشاه بالقوه» می‌داند زیرا اقدامات او را اقتدارگرایانه تفسیر می‌کند؛ از جمله نادیده گرفتن احکام دادگاه‌ها، گسترش قدرت اجرایی و اجرای پروژه ۲۰۲۵ که شامل بیش از ۹۰۰ صفحه پیشنهاد برای تمرکز قدرت در کاخ سفید است.

9.         شعار «نه به پادشاه» مستقیماً به انقلاب آمریکا علیه پادشاهی بریتانیا ارجاع می‌دهد و معترضان، ترامپ را متهم به تلاش برای ایجاد حاکمیت فردگرایانه یا «مونارشی انتخابی» می‌کنند.

10.     عوامل کلیدی نارضایتی شامل سیاست‌های مهاجرتی سخت‌گیرانه، نقض حقوق بشر، فساد و حمله به نهادهای دموکراتیک است. بر اساس گزارش ها، کارمندان فدرال (بیش از ۵۰ هزار نفر اخراج‌شده در ۹ ماه) به سبب کاهش خدمات و تعطیلی دولت (از سپتامبر ۲۰۲۵ تاکنون) خشمگین‌اند. همچنین، اخراج اشتباه اتباع آمریکایی و ناپدیدسازی معترضان از خیابان‌ها، خشم عمومی را تشدید کرده است؛ آمار اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا از بیش از ۱۰ هزار مورد گزارش‌شده حکایت دارد.

11.     برخی معتقدند که خشم ریشه در نابرابری اقتصادی دارد؛ گزارش ها  به افزایش ضریب جینی از ۰.۴۱ به ۰.۴۳ در سال ۲۰۲۵ و حملات به حقوق مدنی اشاره می‌کند. پروژه ۲۰۲۵ که ترامپ اجرا کرده، شامل ۲۰ درصد کاهش بودجه خدمات اجتماعی است و به تعطیلی دولت و اعتراضات دامن زده است. اعزام نیرو به شهرها برای سرکوب (مانند پورتلند) نیز خشم را شعله‌ور کرده است.

12.     از منظر فنی، آینده اعتراضات «نه به پادشاه» به سمت گسترش جغرافیایی و ایدئولوژیک پیش می‌رود و پتانسیل تبدیل به جنبشی پایدار مانند اشغال وال استریت را دارد. 

منبع: پرسمان سیاسی هفته شماره 27