رأی به مقاومت

انتخابات پارلمانی در عراق با مشارکت حدود ۵۵ درصدی برگزار شد و در آن جریان‌های شیعه و همچنین جریان‌های وابسته به مقاومت بیشترین آرا را کسب کردند. باتوجه به تحریم انتخابات از سوی «مقتدی صدر»، یکی از گزاره‌های مطرح شده، کاهش مشارکت در انتخابات بود که این مسئله رخ نداد و مشارکت در مقایسه با دور قبلی با افزایش ۱۳ درصدی همراه بود. فارغ از نتایج انتخابات، دو تحول مهم در انتخابات فعلی بیش از همه مهم و تأثیرگذار بود:
الف‌ـ جریان تشرینی‎ها یا همان جریان اعتراضی سال ۲۰۱۹ در این انتخابات آرای خاصی کسب نکرد و کرسی‎های پارلمانی خود را که ۹ تا ۱۱ کرسی بود، در دور جدید از دست داد.
ب‌ـ افزایش آرای جریان‎های مقاومت که جریان الصادقون وابسته به شیخ قیس‎خزعلی ۲۸ کرسی کسب کرد، در مقایسه با دور قبل ۱۰ کرسی بیشتر است.
با توجه به نتایج کسب شده و همچنین برتری جریان‌های وابسته به مقاومت در انتخابات، این مسئله تأثیرات خاصی بر گروه‌های مقاومت و آینده آنها در عراق خواهد داشت که مهم‌ترین آنها موارد ذیل است:

۱‌ـ شکست طرح‌های ضدمقاومتی در عراق: 
آمریکایی‌ها قبل از انتخابات تحرکات گسترده‌ای درزمینه اعمال فشار بر دولت عراق برای انحلال گروه‌های مقاومت قرار داده بودند و حتی براساس اعلام روزنامه نیویورک‌تایمز، «مارک ساوایا» نماینده تازه منصوب شده ترامپ در عراق اعلام کرده بود که دولت آمریکا ممکن است دیگر حضور نیرو‌های مقاومت را تحمل نکند. به نظر می‌رسد، آمریکایی‌ها به دنبال پیاده‌سازی مدل مطلوب خود برای حزب‌الله لبنان، در عراق هم هستند که در آن خلع سلاح گروه‌های مقاومت را به منزله مهم‌ترین ابزار در دستورکار بعد از انتخابات پارلمانی قرار داده‌اند.

۲ ـ افزایش مشروعیت گروه‌های مقاومت:
در هر کشوری انتخابات روندی برای کسب مشروعیت و افزایش مقبولیت یک جریان است. در عراق به ویژه بعد از اعتراض‌های سال ۲۰۱۹ میلادی این بحث مطرح بوده که گروه‌های مقاومت همچون سال‌های گذشته از مقبولیت برخوردار نیستند و اصولاً تهدیدی با عنوان داعش نیز وجود ندارد. نتایج انتخابات و افزایش کرسی‌های جریان‌های مقاومت نشان داد، این مسئله کاملاً اشتباه است و این جریان‌ها در مقایسه با ادوار گذشته کرسی‌های بیشتری نیز کسب کرده‌اند و این مسئله نشان‌دهنده افزایش مشروعیت آنها در جامعه عراق است.

۳‌ـ افزایش وزن سیاسی گروه‎های مقاومت:
افزایش وزن سیاسی گروه‎های مقاومت به افزایش حضور آنها در حوزه‎های سیاسی و اجتماعی عراق منجر خواهد شد. برای نمونه طرح قانونی شدن حشدالشعبی در پارلمان فعلی عراق در کمیسیون امنیت ملی تصویب شد، اما با فشار‌های آمریکا این قانون به صحن مجلس نیامد. حضور جریان‎های مقاومت و همسو با مقاومت می‎تواند به روند تصویب این قوانین کمک کند.

۴ ـ بازیگری فعال در عرصه‌های گوناگون:
ایده آمریکا برای گروه‌های مقاومت و حشدالشعبی در عراق، ابتدا انحلال، در صورت عدم موفقیت تضعیف آنها و در صورت عدم تضعیف آنها بر مرحله تلفیق در ارتش عراق متمرکز خواهد شد. با معلوم شدن نتایج انتخابات پارلمانی در عراق، آمریکایی‌ها سیاست انحلال و تضعیف را در دستورکار قرار نخواهند داد و وارد مقابله با جریان‌های مقاومت با هدف بازیگری نکردن آنها در عرصه عراق خواهد شد. آمریکایی‎ها همواره بر روی این گزاره تأکید دارند که گروه‎های مقاومت در عراق نباید وارد عرصه‌های دیگر، همچون عرصه سیاسی شوند. حضور این گروه‎ها در عرصه سیاسی علاوه بر عرصه نظامی برای آمریکایی‎ها قابل هضم نیست. پیروزی جریان‌های مقاومت در عراق می‌تواند افزون بر از بین بردن این طرح آمریکایی‌ها، به حضور گسترده‌تر این جریان‌ها در عرصه سیاسی عراق منجر شود. علاوه بر این موارد، همسویی این جریان‌ها می‌تواند به تقابل گسترده‌تر آنها با آمریکا منجر شود.