وقت پرواز ابابیل
صبرِ بی‌پایان ما، روزی به پایان می‌رسد!
حکم حق با اقتدار از سوی جانان می‌رسد
ما صبوری کرده‌ایم و دشمن ما شد جَسور
تا شود تنبیه دشمن، باز فرمان می‌رسد
وقت پرواز اَبابیل است، قوم اَبرهه!
آسمان شد ابری از سجیل، باران می‌رسد
دشمنان را خواب کابوس است، وقت انتقام
جانیان این جهان را، روز خُسران می‌رسد
انتقام خون مظلومانِ عالم واجب است
این پیام از قلبِ ایران، قلبِ لبنان می‌رسد
می‌رسد روزی که از قدس شریف آید ندا
مسلمین را گوشِ جان بر صوتِ قرآن می‌رسد
یاعلی گفتند مظلومانِ عالم، باعلی (ع)
بر سرِ کفر جهانی، تیغِ بر آن می‌رسد
بعد نصرالله، از آثار خونِ این شهید
عمرِ تو‌ای دشمنِ صهیون، به پایان می‌رسد
غلامرضا غلامپور
دنیا پرنده شد
برای شهید سیدحسن نصرالله
آمد نشست شانه‌اش انبوهی از بهار، آواز‌های گمشده‌ام را پرنده شد
آویخت، بغض تا شده‌ام را در آسمان، بارید قطره قطره و دریا پرنده شد
این سیب‌های سرخ که چونان شهاب و ماه، درچشم‌های منتظرت بی‌قرارتر...
لبنانِ باغ‌های جهان بال بال زد، لبنانِ سیب‌های تماشا پرنده شد
بارانِ آهن است و ستیغ سرود و خون، بارانِ آهن است و گلاویز زخم و آه
بارانِ آهن است و در انبوهِ موج‌ها چشمانِ دلنوازِ صدف‌ها پرنده شد
خورشید، مات و غمزده در آسمان چکید، مهتاب داغ دیده فرو ریخت، غوطه زد
زیتون، وداع تلخ خودش را قبول کرد، آدم به دره‌ها زد و حوا پرنده شد
باران گرفت و غربت شب‌های تلخ را، در لایه‌های روشنِ انبوه ماه ریخت
در لایه‌های روشنِ انبوه ماه سوخت، چون سیب‌های قرمز «قانا» پرنده شد‌ای همچنان صبور سحرگاه سوختن! بهتِ مدیترانه در آرام آب‌ها
توفانِ منتشر شده در متنِ آسمان، از خاک و خون، سرودی و دنیا پرنده شد
اباصلت رضوانی