با توجه به تصویری که از تفکر و روحیه انقلابی و عمل انقلابی گذشت، به‌راحتی می‌توان تصدیق کرد که این تفکر و روحیه و سلوک، کاملا برآمده از اسلام ناب محمدی است و به‌راحتی می‌توان آن را مستند به نصوص دینی و سیره معصومین (علیهم‌السلام) کرد. یکی از مهم‌ترین ادله‌ای که برای روحیه و تفکر انقلابی (با همان مختصاتی که بر اساس منظومه فکری امامین انقلاب استخراج شد) می‌توان آورد، روح حاکم بر قرآن کریم است. در توضیح این دلیل باید به این نکته اشاره کرد که هنگام تعارض دو روایت با یکدیگر یا حتی اعتبارسنجی یک روایت، قطع نظر از تعارض با روایات دیگر، یکی از مهم‌ترین راه‌های شناخت روایت صحیح از ناصحیح، عرضه آنها بر قرآن است؛ به این معنی که روایتی که با روح کلی حاکم بر قرآن مخالف است، کنار گذاشته شود.
برای نمونه، اگر روایتی داشته باشیم که برخی از اصناف مردم را بر اساس نوع خلقت آنها تحقیر کند، کنار می‌گذاریم؛ زیرا با روح حاکم بر قرآن، مبنی بر تکریم نوع بشر و مساوی بودن همه انسان‌ها در خلقت و ویژگی‌های انسانی، مخالف است. در مقابل، اگر روایتی داشته باشیم که بر وجوب دعا هنگام دیدن هلال ماه دلالت کند، می‌توان با عرضه به قرآن کریم متوجه شد که مضمون این روایت با روح کلی قرآن منسجم است؛ زیرا قرآن در کلیت خود، به دعا و ارتباط با خداوند در حالات گوناگون تشویق می‌کند.
بر اساس همین نگاه، می‌توان به سراغ بدیل‌های تفکر و روحیه انقلابی (با توجه به مختصاتی که از آن بر اساس منظومه فکری امامین انقلاب بیان شد) رفت و سؤال کرد که این مسلک و مکتب، چه بدیل‌هایی دارد؟ در رابطه با بدیل‌های مکتب انقلابی می‌توان به اسلام سکولار و اسلام متحجر و نیز اسلامی که داعش از آن دم می‌زند اشاره کرد. نماینده این اسلام‌ها را می‌توان در کشور‌های حاشیه خلیج فارس، عربستان و پاکستان دید. الگو‌هایی که نام اسلام را دارند و حتی عمل خود را مستند به قرآن می‌کنند. وقتی اسلام سیاسی را در کنار بدیل‌هایش بر قرآن عرضه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که کدام یک، انسجام بیشتری با روح حاکم بر قرآن داردخداوند در قرآن می‌فرماید:
«وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ.»، اما اسلام داعش، بیشترین خشونت و حتی وحشی‌گری را با مسلمانان، اعم از شیعه و سنی، دارد و در مقابل، هیچ تعرضی نسبت به کفار و یهودیان ندارد. در‌حالی‌که خداوند در قرآن، یهود را دشمن اصلی مسلمانان معرفی می‌کند و می‌فرماید:
«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا.»