صبح صادق >>  بازار >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۱۹ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۲:۵۶  ، 
شناسه خبر : ۳۷۷۲۰۶
پایگاه بصیرت / حسین محمودی اصل

حمایت از تولید و برنامه‌ریزی جهت حرکت به‎سمت حمایت‌های همه‎جانبه از تولید طی سال‌های گذشته، یکی از پررنگ‌ترین و اصلی‌ترین شعار‌های مطرح شده در کشور بوده است. اما بنا به بسیاری از دلایل متأسفانه دولت‌های مختلف با سیاست‌گذاری‌های غلط موانع بسیار بزرگی را پیش روی حمایت از کسب‌وکار‌ها و فعالیت‌های مولد قرار داده‌اند. یعنی سیاست‌هایی را اعمال کرده‌اند که در نتیجه مغایر و مخالف سیاست‌های کلان کشور در راستای حمایت از تولید بوده است.
بی‌شک بخشی از حمایت از تولید، موضوع تأمین مالی است. تأمین مالی که زمینه‌ساز ورود ایده‌های نو و کارآفرینان به بخش تولید و در نهایت تولیدات انبوهی شود که قابلیت صادراتی داشته باشد. اما ضعف عملکردی در تأمین مالی بنگاه‌های اقتصادی به‎ویژه بنگاه‌های کوچک و متوسط و از آن بدتر وجود تورم و سود‌های بالای بانکی تولید را به گوشه رینگ برده و تحت فشار‌های بسیار زیادی قرار داده است.
آنچه در این موضوع حائز اهمیت است، سیاست‌گذاری‌های غلط در حوزه میزان سود بانکی است که تولید و به‎تبع آن اقتصاد کشور را تحت‌الشعاع آثار منفی خود قرار داده است. هنگامه‌ای که حاشیه سود تولید بسیار پایین است و به گرد پای تورم و سود تعریف شده نظام بانکی نمی‌رسد، فارغ از سود‌هایی که بعضا از سود‌های اعلامی بانک مرکزی بیشتر است، نمی‌توان انتظار داشت تولیدکننده در میانه راه زمین‌گیر نشود یا سرمایه‌ها راهی بخش تولید شوند.
در این موضوع شکی نیست که بانک مرکزی اگر خواستار کاهش میزان تورم است، قبل از تعیین چنین ارقامی به‎عنوان سود بانکی و بالا بردن میزان تسهیلات به رقم‌های کنونی باید درباره آینده تولید دوراندیشی می‌کرد، نه اینکه مسئله تولید را با این توجیه که در حیطه اختیارات و وظایف خود نیست از سر باز کند.
متأسفانه بسیاری از عوامل در نهاد‌های تأثیرگذار بر بازار‌های مالی و پولی دست‎به‎دست هم داده‌اند تا اقتصاد را به سمت‎و‎سوی خطرناکی سوق دهند. سمت‎وسویی که حذف شدن تولید از آن، می‌تواند تبعات بسیار بدی برای آینده توسعه‌ای و درآمدزایی و اقتصادی کشور داشته باشد.
در‎حالی می‌توان به آینده اقتصاد کشور امیدوار بود که دولت با بسترسازی‌های لازم و سیاست‌گذاری‌های مناسب، هدایت و نظارت همه دستگاه‌های ذی‌ربط حاشیه سود تولید را افزایش دهد. در صورتی‎که الزام عملی به افزایش حاشیه سود تولید وجود داشته باشد، پر‎واضح و بدیهی است که سرمایه‌ها به‎سمت تولید می‌روند و خود‎به‎خود مشکل تأمین مالی تولید نیز برطرف خواهد شد، در غیر این صورت پایین ماندن حاشیه سود تولید به‎معنای نابودی تولید در میان مدت است؛ در‎حالی‎که کشور‌هایی به توسعه می‌رسند و توسعه‎یافته باقی می‌مانند که تولیدی پایدار و توانمند در عرصه اقتصاد خود داشته باشند.