عمر دولت یازدهم رو به پایان است و برجام هنوز آنگونه که وعده داده شده بود بر فضای اقتصادی کشور تأثیر نگذاشته است و با تغییرات ایجاد شده در کاخ سفید، آینده مبهمتری نیز یافته است[...]
یادداشت: عمر
دولت یازدهم رو به پایان است و برجام هنوز آنگونه که وعده داده شده بود
بر فضای اقتصادی کشور تأثیر نگذاشته است و با تغییرات ایجاد شده در کاخ
سفید، آینده مبهمتری نیز یافته است. چنانکه کارشناسان معتقدند سیاست نگاه
به بیرون مرزها برای درمان بحرانها و مشکلات اقتصادی در آستانه شکست کامل
است، بیکاری همچنان مهمترین معضل کشور به شمار میآید و مقامات دولتی از
احتمال افزایش نرخ بیکاری در ماههای آینده خبر میدهند، حجم زیادی از ارز
کشور برای واردات کالاهای مشابه داخلی از کشور خارج میشود و هر روز از
اعتبار و ارزش پول ملی کاسته میشود! اما این شرایط تا چه زمانی قرار است
ادامه پیدا کند؟ نقطه پایان مشکلات اقتصادی کشور کجاست؟ این پرسشها که
پاسخ آن نه تنها واضح و مشخص است، بلکه بارها خبرگان دلسوز و دوراندیش کشور
و در رأس آنها رهبر معظم انقلاب از آن نام بردهاند و بر تحقق آن اصرار
ورزیدهاند؛ اتکا به درون و توجه به تولیدات داخلی، حمایت از سرمایه ایرانی
و تضمین آینده شغلی کارگر ایرانی با خرید کالای ایرانی. موضوعی است که نه
مسئولان تصمیمگیر و مجری کشور توجه کافی به آن دارند و نه ما مردم. به
راستی، این بیتفاوتی و تشدید مشکلات اقتصادی که آسیب آن متوجه همه میشود
تا چه زمانی قرار است ادامه داشته باشد؟
بیاییم قدم اول را ما برداریم و
از همین حالا با خود قرار بگذاریم که برای خرید کالای ایرانی تمرین کنیم،
اگر خرید تولیدات ایرانی در زمینه کالاهای دیجیتال و... دشوار و سخت است،
خرید تولیدات ملی را از وسایل ساده و دمدستی آغاز کنیم؛ تولیداتی مانند
خودکار، کاغذ، مواد شوینده، ظروف غذا... بیایید با خودمان قرار بگذاریم به
هر مغازهای که وارد میشویم اولویتمان خرید کالای ایرانی باشد و اگر قصد
خرید کالایی را داریم، ابتدا از فروشنده بپرسیم آیا این کالا نمونه ایرانی
هم دارد یا خیر... بیایید از این پس اگر از کالای ایرانی استفاده کردیم که
کیفیت مطلوبی داشت، خرید آن را به دیگران هم توصیه کنیم...