در عرصۀ دانش فناوری‌های هسته‌ای، نانوفنّاوری و بسیاری از علوم و صنعت، خرمشهرهای فراوانی فتح گردید که همۀ آنان به لطف الهی و همت انقلابی بود. اما یک خرمشهر بسیار مهم از آغاز انقلاب نسبت به آن توجه کافی نشده است. اگر چه امام خمینی(رحمه‌الله علیه) و امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) بارها نسبت به آن هشدار دادند، اما هنوز نیروهای انقلابی نسبت به آن حساسیت لازم را نشان ندادند. آن خرمشهر، بوی خاک مبانی دارد.
مذاکرات دیپلماتیک عرصۀ معاملات است. در این نوع از معاملات، دو طرف مذاکره، چیزی می‌دهند و در ازاء آن چیزی دریافت می‌کنند. مثلاً در مذاکرات صلح؛ کشورهای متخاصم از سرزمین مورد تصرف خود عقب‌نشینی کرده و به سرحدات اولیه بر می‌گردند. این عقب‌نشینی بر اساس آن است که هر دو کشور در نبرد بخش‌هایی از کشور حریف را تصرف نموده باشند. اما اگر یک کشور بر کشور دیگر پیروز شده باشد به گونه‌ای که بخش‌هایی از سرزمین حریف را تصرف کند و حریف نتواند هیچ زمینی را از دشمن به تصرف خود درآورد، در این صورت کشور متخاصم، در ازاء صلح، یا از سرزمین تصرف‌شده عقب‌نشینی نمی‌کند یا اگر عقب‌نشینی کند، امتیاز سنگین دریافت می‌کنند. گاهی نیز نه تنها عقب‌نشینی نمی‌کنند، امتیازات سنگین هم دریافت می‌کنند. در تجربۀ ایرانیان جنگ‌های گلستان و ترکمانچای، جنگ‌هایی هستند که در آن روس‌ها نه تنها عقب‌نشینی نکردند، بلکه امتیازات فراوان نیز از ایران دریافت نمودند.
انقلاب اسلامی ایران در آغاز پیروزی، با چالش‌های فراوانی روبرو شد که یکی از آنان، دفاع مقدس بود. این دفاع ساختار جهاد مقدس دارد. در آغاز دفاع مقدس، تفکر برخی از مسئولین اجرایی در نظام اسلامی، ساختار لیبرال داشت. در این تفکر بخش‌هایی از ایران مورد تصرف دشمن بعثی قرار گرفت. یکی از شهرهای تصرف‌شده به دشمن بعثی، خرمشهر بود. اگر چه نیروهای انقلاب در این شهر با جان و دل به مقاومت پرداختند و این شهر را خونین‌شهر ساختند، اما به علت خیانت‌های دولت‌مردان لیبرال و نرسیدن نیروهای کمکی، شهر سقوط کرد. مدتی بعد رئیس‌جمهور (وقت) لیبرال از کشور گریخت و دولت انقلابی پدید آمد. پس از ساقط شدن تفکرات لیبرالی و حاکم شدن تفکر انقلابی گری، خرمشهر آزاد شد. بخش‌های وسیعی از سرزمین ایران آزاد و بخش‌هایی از عراق نیز تصرف گشت. در این مجموعه نبردها در ایام جهاد مقدس، هزاران جوان مؤمن انقلابی به شهادت رسیدند تا اینکه نهال انقلاب پایدار بماند.
پس از پیروزی‌های شکوهمند نیروهای انقلاب در عرصۀ میدانی بر دشمن بعثی، دیپلمات‌های ایرانی، دربارۀ صلح با بعثی‌ها به مذاکره نشستند. حاصل این مذاکرات، برگشتن نیروهای هر دو کشور به مرزهای سیاسی - جغرافیایی خود بود. بعد از سال‌ها جنگ و خونریزی، اکنون کشور به آرامش رسیده است. بعد از حدود دویست سال این اولین بار است که هیچ گوشه‌ای از این خاک جدا نشد. در عصر قاجار، در جنگ‌های گلستان و ترکمانچای بخش‌های وسیعی از ایران جدا شد. در دوران طاغوتی پهلوی اول، بدون هیچ جنگی، کوه‌های آرارات و در زمان پهلوی دوم، بحرین از ایران جدا شد. از آنچه که گفته شد، روشن می‌شود هر گاه تفکر لیبرال یا شبه لیبرال در ایران حاکم گشت، بخش‌هایی از این خاک جدا شد و به اسارت رفت و هر گاه تفکر اسلامی حاکم شد، هیچ بخشی از این خاک جدا نشد.
در دوران دفاع مقدس دو خرمشهر فتح شد. خرمشهر اوّل همان خاک خرمشهر است که با نام شهید محمّد جهان‌آرا زینت یافته است. این فتح، برخاسته از ایمان دینی رزمندگان اسلام بود. این ایمان دینی در آغاز جهاد، متأثر از سیاست‌های دولت‌مردان لیبرال، نتوانست کار آیی خود را به نمایش بگذارد. پس از فرار رئیس‌جمهور وقت و پوست‌اندازی اَیادی آنان، نیروهای انقلاب توانستند، خاک را آزاد سازند. فتح دوم در جهاد مقدس، فتح دیپلماتیک بود. در مذاکرات دیپلماتیک، اگر چه حضرت امام خمینی(رحمه‌الله علیه)، قطعنامۀ موسوم به 598 را پذیرفتند. اما برای اولین بار در دویست سال گذشته، دیپلمات‌های ایرانی در مذاکره، هیچ بخشی از ایران را واگذار نکردند. لذا فتح دوم رقم خورد. این فتح برخاسته از پشتوانۀ عرصۀ میدانی و قدرت‌نمایی نیروهای انقلابی در جبهه‌های جهاد مقدس بود. حال باید پرسید؛ اگر قدرت‌نمایی نیروهای انقلابی در عرصۀ میدانی نبود، در مذاکرات چه امتیازاتی باید می‌دادیم؟ احتمالاً باید اکنون به خاطر اینکه دشمن بعثی، سیطرۀ ما بر شیراز را به رسمیت شناخته‌اند، جشن می‌گرفتیم! اما به برکت الهی و رشادت‌های رزمندگان اسلام، در کنار اروند، نماز شکر می‌خوانیم.
خرمشهر یک خاک نیست. در فرهنگ انقلاب اسلامی، خرمشهر سنبُل مقاومت و ایستادگی در برابر دشمنان است. لذا هر گاه در هر جایی نیاز به مقاومت باشد، در ادبیات انقلابی، از آن به خرمشهر یاد می‌شود. انقلاب اسلامی صورت پذیرفت، چالش‌های زیادی را پُشت سر نهاد و از دره‌های فراوانی عبور کرد. اما هنوز خرمشهرهای زیادی در پیش‌روست که باید فتح گردد. فتح خرمشهرها در گام نخست، نیازمند شناخت آنان و در گام بعد شناخت راه فتح آنان از طریق ارادۀ انقلابی است. خرمشهرها در لایه‌های متعدد وجود دارند. گاهی یک بخش از خاک ایران اسلامی است. گاهی یک فناوری و صنعت است. گاهی نیز یک مبنای فکری است. سوم خرداد، خاک آزاد شد. در مذاکرات دهۀ شصت، خرمشهر دیپلماتیک - هر چند ضعیف- آزاد شد. در عرصۀ دانش فناوری‌های هسته‌ای، نانوفنّاوری و بسیاری از علوم و صنعت، خرمشهرهای فراوانی فتح گردید که همۀ آنان به لطف الهی و همت انقلابی بود. اما یک خرمشهر بسیار مهم از آغاز انقلاب نسبت به آن توجه کافی نشده است. اگر چه امام خمینی(رحمه‌الله علیه) و امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) بارها نسبت به آن هشدار دادند، اما هنوز نیروهای انقلابی نسبت به آن حساسیت لازم را نشان ندادند. آن خرمشهر، بوی خاک مبانی دارد.
لیبرال‌ها در همۀ عرصه‌ها در سال‌های بعد از انقلاب مخصوصاً از دهۀ هفتاد تاکنون به فعالیت پرداختند. این فعالیت‌ها به گونه‌ای بود که در حال تبدیل سبک زندگی انقلابی به عافیت‌طلبی و بی‌تفاوتی نسبت به تحولات پیرامونی است. نیروهای انقلابی در عرصه‌های میدانی و فنی، همت عالی انقلابی را به نمایش گذاشتند. در عرصۀ مبانی، اگر چه تلاش‌هایی شده است، عملیات هایی صورت پذیرفته است، اما هنوز، خرمشهر مبانی فتح نشده است. فتح خاک مبانی، نیازمند همتی به مراتب بیشتر از سایر فتح‌ها دارد. این فتح با چشم ساده دیده نمی‌شود، لیکن بر همۀ ابعاد زندگی انقلابی مؤثر است. برای این عملیات، اوّل باید مبانی انقلاب اسلامی را شناخت. سپس بر مواضع دشمن لیبرال تاخت.
ب/ی
