اگر پاسخ «سرزمین پست» را داده بودیم...

17 خرداد ماه سال جاری در اقدامی خارج از عرف دیپلماتیک دستگاه اطلاعاتی کشور هلند دو دیپلمات ایرانی را اخراج کرد. سخنگوی وزارت امور خارجه حدود دو هفته بعد در پاسخ به پرسشی در این مورد گفت موضوع را نه تایید و نه تکذیب می کند! 15 تیرماه دستگاه اطلاعاتی هلند بطور رسمی اعلام کرد دو دیپلمات ایرانی از این کشور اخراج شده اند.

پیش از اعلام رسمی اخراج این دو دیپلمات، یک دیپلمات دیگر ایرانی که در اتریش مشغول به فعالیت بوده، در جنوب آلمان دستگیر می شود. اکنون حداقل یک هفته از دستگیری آقای اسدالله اسدی در آلمان می گذرد. این دستگیری با درخواست فرانسه و به اتهام تلاش برای بمب گذاری در نشست اخیر منافقین در پاریس انجام شده است.

1- اگر یک دیپلمات اروپایی در ایران دستگیر می شد، آن کشور و کل اروپایی ها چه می کردند و چه جنجالی به راه می انداختند؟ رسانه های آنها چه می کردند؟ واکنش احتمالی و البته کاملاً قابل پیش بینی را مقایسه کنید با واکنش دستگاه دیپلماسی کشورمان و جریان رسانه ای کشور به این دو موضوع که عمیقاً تاسف بار است.

2- چنانچه وزارت امور خارجه کشورمان در پاسخ به گستاخی «سرزمین پست» (نام اصلی کشور هلند Netherland به معنای زمین پست است)، به سرعت دو دیپلمات هلندی را اخراج کرده بود، دیگر کشورهای اروپایی به خود جرات می دادند در عملی خلاف قوانین دیپلماتیک، دیپلمات ایرانی را دستگیر کرده و همچنان در بازداشت نگه دارند؟!

3- دولت چه بدهکاری و رودربایستی با کشور کوچک هلند دارد که یک ماه خبر اخراج دو دیپلمات را پنهان کرده و وقتی از طرف هلند رسانه ای می شود نیز صرفاً به احضار سفیر این کشور بسنده می کند؟ همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامی دو سال پیش فرمودند؛ «حال یک کشورکوچکی مثل هلند مثلا: درهرقضیه ای که شما نگاه کنید از قضایایی که پای جمهوری اسلامی به میان است، درآن لیست و فهرست دشمنها، یکی اش هلند است! حالا ما با هلند چه کار داشتیم؟ چه ستیزه گری‌ای؟ کشورکوچکی که در گوشه اروپا افتاده.» ایجاد پوشش بیش از 30 ساله برای تروریستی مانند محمدرضا کلاهی صمدی (با نام جعلی علی معتمد) که عامل انفجار 7 تیر بود، تنها یکی از اقدامات خصمانه هلند علیه جمهوری اسلامی ایران است.

4- فرانسه سالهاست میزبان گروهک تروریستی منافقین است و پاریس محل اجلاس سالانه این تروریست ها که دستشان به خون 17 هزار ایرانی آلوده است. در مقابل ما چه کرده ایم؟ فقط در یک فقره، سالهاست صنعت خودروسازی کشور را در اختیار فرانسوی ها قرار دادیم تا بازار ایران را از محصولات دستم چندم و از رده خارج خود پر کنند. این انفعال کار را به جایی رسانده که پاریس به جای پاسخگویی، حال در مقام شاکی است و دیپلمات ما را به تروریسم متهم کرده و زمینه دستگیری آن را ایجاد کرده است.

5- آمریکا از برجام خارج شده و دولت به دنبال توافق با اروپا و گرفتن تضمین اقتصادی از آن است. شاید برخی بگویند این برخوردهای انفعال آمیز و لاپوشانی خصومت های اروپایی ها، با هدف رسیدن به توافق با اروپا انجام می شود و دولت به اصطلاح می کوشد تشنج ایجاد نشود. حال آنکه اولاً تشنج ایجاد شده و عامل ایجاد آن نیز اروپایی ها هستند. دوم آنکه عدم پاسخگویی متقابل با این اهداف، خیال خامی بیشتر نیست و جز گستاخ کردن طرف مقابل نتیجه دیگری ندارد.

صمدی کلاهی بیش از 30 سال زیر چتر دستگاه امنیتی هلند بود

6- ماجرا از اخراج دیپلمات ها آغاز شد و به بازداشت رسید. اگر این روند ادامه یابد هیچ تعجبی ندارد که سایر مقامات کشور نیز در معرض خطر قرار گیرند. وقتی ببینند چنین گستاخی ها و اقداماتی هیچ هزینه و واکنش خاصی دربرندارد، تعجبی دارد که چند وقت دیگر مثلاً یک وزیر ایرانی را در سفر به اروپا بازداشت کنند و اتهامی مضحک هم برای آن بتراشند؟!

7- پنج سال پیش آقای روحانی گفت؛ «به همه هموطنان قول می‌دهم که افتخارات بزرگان ایرانی که برخی کشورهای همسایه آن را تصاحب کردند برگردانم و احترام پاسپورت ایرانی نیز برگردانده می‌شود.» حال باید گفت احترام به پاسپورت ایرانی پیشکش، لطفاً اجازه جسارت به پاسپورت دیپلماتیک را ندهید!

8- اگر چه وزارت امور خارجه در خط مقدم حفظ عزت کشور در روابط خارجی است اما نهادهای دیگر نیز در این مورد دارای مسئولیت های خاص خود هستند. یکی از این نهادها مجلس شورای اسلامی و کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بطور خاص است. نمایندگان مجلس به مرخصی رفته اند و جلسات مجلس تعطیل است اما روابط خارجی تعطیل بردار نیست و دیپلمات ما در بازداشت بسر می برد. طرح سوال از وزیر امور خارجه درباره چرایی عدم پاسخ به رفتار خصومت آمیز هلند و آلمان اولین گام در راستای عمل به وظیفه نظارتی مجلس در این ماجرای دیپلماتیک است.

9- بهمن ماه سال 1395 «ژان مارک آیرو» به تهران سفر کرد و ضیافت شامی در سفارت آن در تهران برگزار شد. در میانه میهمانی و پس از سخنرانی آیرو، یکی از تجار فرانسوی وی را مورد خطاب قرار داده و می پرسد: «جناب وزیر چرا این سفر دقیقا در روزی انجام شد که فرانسه به همراه انگلیس و آمریکا در خلیج فارس و در نزدیکی آب های ایران مانور نظامی که طبیعتا پیام های خاصی دارد، برگزار کرده اند؟»

این تاجر برجسته فرانسوی در ادامه با نگرانی می پرسد: «آیا فکر نمی کنید این مسئله روی روابط تجاری ما با ایران تاثیر بگذارد و نتوانیم در این سفر قرارداد خاصی منعقد کنیم؟ شما از واکنش مقامات ایرانی نگران نیستید؟»

وزیر خارجه فرانسه در پاسخ می گوید: «خیر، بنده هیچ نگرانی نسبت به موفقیت آمیز بودن این سفر ندارم. مقامات ایرانی در هیچ یک از جلسات مقدماتی و برنامه ریزی برای سفر در تهران و پاریس به این مسئله معترض نشدند. دولت ایران به این سفرها احتیاج دارد و مطمئنم که هیچ اعتراضی در جلسات فردا هم نخواهیم شنید!»

متاسفانه اتفاقات اخیر نشان می دهد ظاهراً این ذهنیت در اروپایی ها درباره ایران شکل گرفته و همه گیر شده است. خروج از این انفعال و کشیدن خط بطلان به این نگاه تحقیرآمیز و گستاخ غربی به ایران، به هیچ عنوان کار سختی نیست. اروپایی ها خاطره برخوردهای مقتدرانه و انقلابی ما را در زمینه دیپلماتیک، گوشه ذهن خود دارند. ماجرای قهر و بازگشت خفت بار سفرای اروپایی در جنجال پرونده میکونوس یکی از آنهاست.