با ترور سردار شهید قاسم سلیمانی و سپس، حمله تلافی جویانه سپاه به پایگاه های نظامی آمریکا در عراق، سوالی که بسیار پرسیده می شود این است: "جنگ می شود؟"
دو پاسخ به این سوال می توان داد:
1 - جنگ آغاز شده است. وقتی در تحریم های همه جانبه آمریکا هستیم و اقتصادمان هدف موشک های هوشمند تحریم قرار گرفته و وقتی پنتاگون آشکارا مقام رسمی کشورمان در عراق را ترور می کند و وقتی که موشک های سپاه اهداف آمریکا را در عمق خاک عراق هدف قرار می دهند، اگر نامش جنگ نیست پس چیست؟
جنگ مدت هاست که آغاز شده است.
2 - اما اگر منظور این است که جنگی فراگیر ، مانند آنچه 8 سال بین ایران و عراق گذشت یا اتفاقی همانند دو حمله آمریکا به عراق در 1991 و 2003 می افتد، چنین به نظر نمی رسد.
اگر آمریکا می خواست چنان جنگی را علیه ایران بیاغازد، این اتفاق ابتدای تابستان 98 رخ می داد، یعنی چند روز بعد از سرنگونی پهپاد جاسوسی آمریکایی بر فراز خلیج فارس توسط سپاه.
حمله به پایگاه های نظامی آمریکا، اقدامی تلافی جویانه بود ولی سرنگونی پهپاد آمریکایی، فاقد این وصف بود و حتی بین ایران و آمریکا درباره محل سرنگونی نیز اختلاف وجود داشت؛ ایرانی ها می گفتند پهپاد وارد حریم هوایی ایران شده بود و آمریکایی ها مدعی بودند کمی آن طرف تر و در آب های بین المللی سرنگون شده است.
در آن ایام نیز این سؤال نگران کننده به طور جدی وجود داشت که واکنش آمریکا چه خواهد بود؟ هر چه باشد، ایران به هواپیمای آمریکایی موشک زده بود و بسیاری، حمله موشکی به برخی تاسیسات نظامی و اقتصادی ایران را پیش بینی می کردند.
اما در عمل چه اتفاقی افتاد؟ هیچ! و حتی ترامپ از ایران تشکر کرد که هواپیمای مجاور را که حامل 35 نظامی امریکایی بود را سرنگون نکرده است!
آنچه بامداد 18 دی رخ داده، اقدام تلافی جویانه ای بود که ترامپ کوشیده بود با توئیت های تهدید آمیزش، مانع از تحقق آن شود ولی شد، آنچه شد.
علیرغم لحن تهدید آمیز ترامپ در روزهای بعد از ترور شهید سلیمانی، او بعد از حمله به پایگاه های آمریکایی واکنش تندی نشان نداد. برخی چهره های جمهوریخواه نیز -که هم حزبی ترامپ محسوب می شوند- خواستار عدم ورود به جنگ شدند و رئیس مجلس نمایندگان آمریکا هم تصریح کرد که آمریکا و جهان تاب جنگ را ندارند.
همچنین افکار عمومی آمریکا نیز با ورود آمریکا به جنگ همراهی نمی کنند و اتفاقاً در این فقره، ترامپ را مسوول تنش آفرینی می دانند.
مضاف بر همه این ها، متحدان منطقه ای آمریکا نیز ترامپ را از آغاز یک جنگ در خاورمیانه برحذر می دارند چرا که می دانند جنگ با ایران، می تواند کل منطقه را به آتش بکشد و زیرساخت هایی که طی ده ها سال ایجاد شده است را منهدم کند.
همچنین ورود به جنگی با آینده نامعلوم برای رئیس جمهوری که در آستانه استیضاح و انتخابات است، نمی تواند اقدام سیاسی مدبرانه ای باشد.
یک علامت هم دیگر نیز در این میان وجود دارد و آن ادعای آمریکایی هاست مبنی بر این که "حملات موشکی به پایگاه آمریکایی ها، تلفات جانی نداشته استگ. اگر این خبر صحت داشته باشد که بعید است دولت آمریکا خود را برای حمله بی تلفات، درگیر جنگ کند و اگر حملات تلفات داشته ولی آمریکایی ها آن را کتمان می کنند، معنی اش این است که می خواهند حفظ وجهه کنند و عدم پاسخ نظامی شان را توجیه نمایند.
همه این عوامل دست به دست هم می دهد تا امیدوار باشیم جنگی "فراگیر" لااقل در آینده نزدیک رخ نخواهد داد، هر چند که متغیری به نام دونالد ترامپ را نباید نادیده گرفت.
